วันอังคารที่ 17 สิงหาคม 2553
ผมตื่นนอนวันนี้ ...
ลืมตาให้กว้างที่สุด...แล้วพยายามข่มใจไม่ให้หลับตาต่อ
บอกใจตนเองว่า...วันนี้ต้องเจอสิ่งที่ดี...การเรียนรู้...และมีความสุข
ขอบคุณชีวิต ที่ทำให้ตื่นขึ้นมา ดำรงชีวิตต่ออีก 1 วัน
ลุกขึ้นจากเตียง ออกจากห้องนอน ปิดประตูบ้านออกทุกบาน
เพื่อรับสายลม และแสงสว่าง ยามเช้า
ออกมาแหงนมองท้องฟ้า และขอบคุณว่า ท้องฟ้าสวยงามมาก
เฉกเมฆทำมุมกับท้องฟ้าเกิดสีสันอ่อนจาง ๆ หลายสี
ไม่ว่า สีแดง สีส้ม และสีน้ำตาลอ่อน
รดน้ำต้นไม้ ที่เจ้ายังคงสดชื่น แบ่งความมีชีวิตชีวีให้โลก และตัวเอง
ผมนั่งจิบกาแฟ (ควรดื่มปริมาณจำกัด เด็ก และสตรีไม่ควรดื่ม)
และทำกิจวัตรประจำวัน เพื่อเตรียมไปทำงาน
ด้วยทุกอย่าง และขอบคุณกับทุกอย่างที่ได้ทำ
รู้สึกสดชื่น และมีความสุขเป็นพิเศษ
วันนี้ คลินิกสุขภาพเด็กดี
เด็กจะมาฉีดวัคซีน ซึ่งหนึ่งเดือนจะมีหนึ่งครั้ง จำให้ง่ายคือ ทุกวันอังคารที่ 3 ของเดือน
จึงทำให้อนามัยคึกคัก เด็ก ๆ ส่งเสียงหัวเราะและร้องไห้
ผมพูดคุย และให้การบริการ ต่อผู้รับบริการด้วยความยินดีและเต็มใจ
ผมพูดคุย และร่วมกันทำงานอย่างเต็มที่ และสุดความสามารถกับ...เพื่อนร่วมงานทุกคน
เหนื่อยเราก็ต้องเหนื่อยด้วยกัน
ผมรู้สึกขอบคุณทุกอย่างที่เข้ามาสัมผัสการรับรู้ของเรา
รู้สึกสดชื่น และมีความสุขเป็นพิเศษ...
ผมตระหนักถึงบทเรียนวันนี้...
ความสุขมาจากสิ่งเล็ก ๆ...
การให้ความสำคัญกับสิ่งเล็ก ๆ
การได้ขอบคุณกับสิ่งเล็ก ๆ
การที่ใจเราพร้อมที่จะให้และรับความสุข
และแบ่งปันสิ่งเล็ก ๆ ที่มีอยู่
ให้งอกเงยงดงามฝากไว้ในแผ่นดินแห่งความทรงจำ....
ขอบคุณ คุณบุษรา มากครับ
ข้อเขียนของคุณ ก็สร้างแรงบันดาลใจให้ผมเช่นกันครับ
สวัสดีค่ะคุณทิมดาบ
เป็นวิถีเรียบง่าย ที่งดงาม มากๆ ค่ะ ความสุขจากสิ่งเล็กๆ ชอบๆ
สุขสันต์กับงานวันนี้และอิ่มอร่อยเย็นนี้ล่วงหน้าด้วยเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอบพระคุณ คุณ Kanchana ครับ
เราต่างเจอสถานการณ์ การเป็นผู้รับ และผู้ให้
แต่เดาว่า คุณ Kanchana เป็นผู้ให้ > ผู้รับ
ใช่ไหมครับ
ขอบพระคุณ ที่คุณ "poo"
ชอบ นะครับ