ฉันจะทำอย่างไรดีกับความสัมพันธ์ที่แตกหักเสียหาย


ปัญหาที่เป็นความทุกข์ของฉันก็คือ...ฉันจะทำอย่างไรดีกับความสัมพันธ์ที่แตกหักเสียหายนี้

ตื่นนอนราวตี ๔ เหมือนเดิม

       เช้านี้ฉันเริ่มนั่งสมาธิได้ดีขึ้น  รู้สึกได้ว่ามีความสงบสุขที่ภายใน หลังจากปฏิบัติกิจกรรมต่าง ๆ ตามตารางแล้วเข้าฟังบรรยายในห้องประชุมใหญ่ จบการบรรยายแล้วมีการแจ้งให้ผู้เข้าร่วมภาวนา ที่มีปัญหาความทุกข์ที่ต้องการคำปรึกษา ด้วยการสนทนาธรรมกับหลวงพี่(พระภิกษุ ภิกษุณีจากหมู่บ้านพลัมที่นำการภาวนา-เป็นพุทธนิกายมหายาน ที่เรียกว่านิกายเซน)เป็นการส่วนตัว โดยเขียนเล่าเรื่องที่เป็นทุกข์ส่ง และจะมีกรรมการพิจารณาคัดเลือกปัญหาที่เห็นว่าจำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือเป็นพิเศษตามลำดับก่อนหลัง เนื่องจากเวลาและจำนวนหลวงพี่ที่จะมาสนทนามีจำกัด ฉันไม่ลังเลที่จะเขียนปัญหาความทุกข์ส่ง และหวังว่าคงจะได้รับโอกาสบ้าง

       ปัญหาที่เป็นความทุกข์ของฉันก็คือ กับคนที่รักและผูกพันมานานเกือบ ๓๐ ปีที่จากกันไป โดยไม่ได้พบเจอหรือแม้แต่ข่าวคราวก็ไม่เคยได้รับรู้ แต่ฉันยังคงเก็บภาพในความทรงจำและความรู้สึกเหล่านั้นไว้เหมือนเดิม แล้ววันหนึ่งได้กลับมาพบกันใหม่ มีโอกาส มีเงื่อนไขที่ทำให้คิดถึงการใช้ชีวิตร่วมกัน จนกระทั่งเตรียมการที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน แต่ฉันกลับพบว่าเขาไม่ได้เป็นเหมือนคนเดิมที่ฉันเก็ยไว้ในความทรงจำมาตลอดเกือบ ๓๐ ปี เขาเป็นและทำอย่างที่ฉันไม่เข้าใจและไม่ยอมรับ แล้วฉันก็เรียกร้องให้เขาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ ยิ่งเรียกร้องเคี่ยวเข็ญเขาก็ยิ่งมีปฏิกิริยา โต้ตอบกันไปมาจนรุนแรงบานปลาย ความสัมพันธ์เสียหาย เกิดบาดแผลในใจทั้งสองฝ่ายทั้งที่ยังรักกันอยู่ ฉันจะทำอย่างไรดีกํบความสัมพันธ์ที่แตกหักเสียหายนี้

หมายเลขบันทึก: 385162เขียนเมื่อ 15 สิงหาคม 2010 23:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 15:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)

สำหรับผมแล้วชอบใช้หลัก ตถตา หรือ มันเป็นเช่นนั้นเอง ทุกสิ่งไม่ใช่ของเรา เป็นของธรรมชาติ เกิดขึ้น คงอยู่ และดับไป หรืออีกอย่างทันสมัยหน่อย ผมก็ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับจักรวาล จักวาลประกอบไปด้วยหลายล้านกาแลคซี่ กาแลคซึ่ประกอบไปด้วยหลายล้านระบบสุริยะ ระบบสุริยะประกอบไปด้วยดาวหลายดวง ดาวโลกเป็นหนึ่งในระบบสุริยะมีคนเป็นพันล้านคน สรุปแล้วปัญหาเราเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับจักรวาล สุดท้ายเมื่อจักวาลดับไป (ตถตา หรือ มันเป็นเช่นนั้นเอง) ปัญหาหรือเราก็ไม่มีตัวตนครับ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) ขอบคุณครับ ที่ตั้งคำถามมาให้ผมได้ช่วยตอบ

ตอนนั้นที่คิดว่าทุกข์มากเหลือเกินก็เพราะยึดมั่นถือมั่นเหลือเกิน

ที่สำคัญยังไม่รู้ไม่เข้าแบบที่คุณคิดคมเข้าใจน่ะซิคะ

บันทึกถัดไป มาดูกันนะคะว่าการสนทนาธรรม จะทำให้เกิดอาการตาสว่างหรือไม่อย่างไร

เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันมีการเปลี่ยนแปลง...การไปคาดหวังให้แต่ละสิ่งคงอยู่ดังใจเรา หรืออยากให้เป็นดังใจเราย่อมเกิดทุกข์

ขอบพระคุณนะคะ

รอติดตามตอนต่อไปค่ะ

นั่นน่ะสินะ blue star เรื่องแค่นี้เองทำไมตอนนั้นคิดไม่ได้หว่า...(น่าเอ็นดู๊ แก่จนป่านนี้แล้ว หุ หุ)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท