สำหรับผมแล้วชอบใช้หลัก ตถตา หรือ มันเป็นเช่นนั้นเอง ทุกสิ่งไม่ใช่ของเรา เป็นของธรรมชาติ เกิดขึ้น คงอยู่ และดับไป หรืออีกอย่างทันสมัยหน่อย ผมก็ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับจักรวาล จักวาลประกอบไปด้วยหลายล้านกาแลคซี่ กาแลคซึ่ประกอบไปด้วยหลายล้านระบบสุริยะ ระบบสุริยะประกอบไปด้วยดาวหลายดวง ดาวโลกเป็นหนึ่งในระบบสุริยะมีคนเป็นพันล้านคน สรุปแล้วปัญหาเราเล็กนิดเดียวเมื่อเทียบกับจักรวาล สุดท้ายเมื่อจักวาลดับไป (ตถตา หรือ มันเป็นเช่นนั้นเอง) ปัญหาหรือเราก็ไม่มีตัวตนครับ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) ขอบคุณครับ ที่ตั้งคำถามมาให้ผมได้ช่วยตอบ
ตอนนั้นที่คิดว่าทุกข์มากเหลือเกินก็เพราะยึดมั่นถือมั่นเหลือเกิน
ที่สำคัญยังไม่รู้ไม่เข้าแบบที่คุณคิดคมเข้าใจน่ะซิคะ
บันทึกถัดไป มาดูกันนะคะว่าการสนทนาธรรม จะทำให้เกิดอาการตาสว่างหรือไม่อย่างไร
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันมีการเปลี่ยนแปลง...การไปคาดหวังให้แต่ละสิ่งคงอยู่ดังใจเรา หรืออยากให้เป็นดังใจเราย่อมเกิดทุกข์
ขอบพระคุณนะคะ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
นั่นน่ะสินะ blue star เรื่องแค่นี้เองทำไมตอนนั้นคิดไม่ได้หว่า...(น่าเอ็นดู๊ แก่จนป่านนี้แล้ว หุ หุ)