ภาพเหล่านี้...ที่อิ่มใจ
ไม่ได้เขียนบันทึกอะไรตามอารมณ์ ตามใจตัวเองมานานแล้ว...เพราะรู้สึกว่าเราเริ่มมีอารมณ์คนแก่ หงุดหงิด งุ่นง่าน หงอยเหงาในบางครั้ง ขี้รำคาญ หน้างอ และดุบ่อยครั้ง(เอ๊าะๆคงไม่ชอบ...) เราเลยห่างไป ไม่ค่อยได้อารมณ์บันทึกกระจุ๋งกระจิ๋งมากนัก
จะว่าไปแม้งานท่วมหัว เฉียดๆเอาตัวไม่รอด...แต่ก็ยัง(พยายาม)สุข(อยู่ด้ายยย...) อยู่ได้ตามประสาคนที่ชอบบอก(หลอก)ตัวเองว่า...
โน่น...ดาวศุกร์บนท้องฟ้าสวยจริง ...ยังสวยสุกใส เหมือนเดิม
นี่...เพลงนี้ไพเราะ ซาบซึ้งยิ่งนัก ...ยังตราตรึงในความทรงจำ
นั่น...ความสำเร็จที่เกิดจากความไม่รู้ ...ยังสะท้อนความสามารถที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้โดยลำพัง
ความสุขที่ต้องคอยหมั่นหาให้ได้ในทุกๆวัน...ให้เป็นปุ๋ยตัวเรา จิตใจเราให้ได้เสมอ
...หากเราไม่หาความสุขให้กับตัวเอง แล้วจะหวังให้ใครเขาหามาให้...
และนี่...นี่...
ภาพเหล่านี้เป็นอีกหนึ่งความสุขที่ได้รับอยู่เสมอ
ผู้เขียนชอบภาพนี้สุดๆ.... สองสิงห์ผู้ยิ่งใหญ่...(อ.อนุวัฒน์ ศุภชุติกุลและ อ.จิตเจริญ ไชยาคำ)
อ.จิตเจริญ ไชยาคำ ปรมาจารย์ของผู้เขียน... เลยมีภาพท่านมากหน่อย (ชอบลักยิ้ม...อิอิ...)
ชอบที่ท่านเรียกผู้เขียนถ่ายภาพทุกครั้งที่มีโอกาส... (รู้ใจ และ)ได้ใจผู้เขียนจริงๆ
อีกท่าน...แม่ต้อย อ.ดวงสมร บุญผดุง ที่ไม่เคยถือตัว แม้จะจำชื่อผู้เขียนไม่ได้... อิอิอิ
ขอบคุณนายแบบและนางแบบทุกท่านที่สร้างความสุขให้ผู้เขียนค่ะ
ความเห็น (2)
นึกออกเเล้วค่ะว่า งาน forum นี่เอง เพราะวันก่อนเเม่ต้อยไปโพสต์ในบล็อกกุ้งอยู่ค่ะว่าจะไปบรรยายเรื่อง SHA ที่ขอนเเก่นที่เเท้ก็งานนี้นี่เอง บังเอิญว่าตอนนี้อยู่ต่างบ้านต่างเมืองเลยไม่ได้เข้าร่วมค่ะ เป็นไงบ้างคะพี่ติ๋วงาน 0.k. นะคะ
ทุกอย่างโอเคค่ะ
ขอบคุณค่ะ