วี หนุ่มร่างสันทัน หน้าตาคมเข้ม สุภาพเรียบร้อย มนุษย์สัมพันธ์ดี
ของฝ่ายประชาสัมพันธ์..
ฉันรู้จักวีมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยเมื่อมาอยู่ประชาสัมพันธ์ใหม่ๆ
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดี สุภาพเรียบร้อย ไม่แสดงออกมาก
และดูออกจะขี้อายและเคอะเขินอยู่นิดๆ .... ตอนนั้นฉันอดไม่ได้ที่จะสอน
เขาในหลักวิชาการต่างๆ ของการประชาสัมพันธ์ วีรับฟังอย่างดีไม่ได้โต้ตอบอะไรมากนัก ฉันดีใจที่ได้ถ่ายทอดประสบการณ์ให้กับเด็กใหม่รุ่นน้องอย่างเขา
วันเวลาผันผ่านมาเป็น 10 ปี ฉันไม่ได้ทำงานด้านประชาสัมพันธ์มาเนิ่นนานแล้ว ฉันถูกโยกย้ายไปอยู่ตามส่วนงานต่างๆ เริ่มจาก นักประชาสัมพันธ์ นักวิชาการเผยแพร่ เจ้าหน้าที่นโยบายและแผน เจ้าหน้าที่ฝึกอบรม จนท้ายที่สุดคือนักวิชาการอุตสาหกรรม...ฉันก็ยังคงเป็นฉันอยู่แบบนี้ ฉันทีดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยในชีวิต...
บัดนี้... วีเด็กหนุ่มที่ฉันเคยรู้จักเขาเปลี่ยนไป มีความมั่นใจมากขึ้น เรียนรู้งานคล่องตัวมากขึ้น ยังคงความสุภาพเรียบร้อยเหมือนเดิม ภายใต้ดวงตาที่ซุกซนที่ซ่อนไว้ในแว่นสายตาของนักวิชาการและหนุ่มทึนทึกคู่นั้น.....ดูเผินๆ วีอาจเป็นคนขี้อาย แต่ความจริงแล้ว หากรู้จักลึกๆ ลงไป วีเป็นคนมีเสน่ห์ ภายใต้บุคคลิกเรียบง่าย วีมีมุขให้เพือนๆ ได้หัวเราะ มีมุขแซว ที่ใครๆ คาดไม่ถึง บางที หนุ่มคนนี่อาจซ่อนความฉลาดเฉลียวไว้ข้างในไม่อยากแสดงออกมาก....
วีเหมือนฉันตรงที่เขาชอบร้องเพลง เขาร้องเพลงได้ไพเราะมาก จังหวะแม่น เพียงแต่ว่า เขาไม่กล้าแสดงออก เขาจะเคอะเขินและตื่นเต้นเสมอเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน แต่ฉันไม่เคยรู้สึกเคอะเขินที่จะแสดงออกเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คน อาจเป็นเพราะว่า.....
ฉันถูกฝึกสอนให้ต้องอยู่ต่อหน้าผู้คน ในการแสดงออก ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย เมื่อเข้ามาทำงานใน หน่วยงาน ฉันก็ต้องรับหน้าที่เป็นพิธีกรรายการทีวีสัมภาษณ์สดสลับการเทปบรรยายวีดีโอสารคดี ออกอากาศเป็นประจำทุกๆ 2 สับปดาห์ ฉันไม่อาจผิดพลาดได้ เมือ่สปอตไลท์ส่องที่หน้า เมื่อมีไมโครโฟนตั้งอยู่ และไฟแดง on air นั้นคือฉันต้องอยู่หน้าผู้ชมทางบ้านเป็น ล้านคน ถ้าฉันทำผิดพลาด ไม่อาจแก้ตัวได้ใหม่... นั้นคือหน่วยงานของฉันต้องเสียหน้าไปด้วย .....ประสบการณ์ในการทำงานและโอกาสทำให้ฉันกล้าที่จะยืนอยู่หน้าเวที กล้าที่จะแสดงออกต่อหน้าผู้คน......
หากเป็นได้ ฉันอยากให้วีเพิ่มความมั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ วีคงไม่รู้ตัวเองว่า เป็นคนรูปหล่อ หน้าตาดี เสียงดี บุคลิกดี ทำงานดี มีความรับผิดชอบ.. เพียงแต่..ศักยภาพและความสามารถของเขาที่ปรากฎออกมา อาจเป็นแค่เพียงส่วนน้อยนิดส่วนหนึ่ง แต่มีอีกหลายส่วนที่ซุกซ่อนอยู่ภายในชายหนุ่มผู้นี้..ที่ไม่ได้แสดงออกมาให้ใครเห็น
ฉันเคยร้องเพลงคู่กับวี ถึงแม้เขาจะเป็นรุ่นน้องฉันหลายปี แต่วีก็ร้องเพลงเก่าๆ รุ่นคุณป้าแบบฉันได้อย่างไพเราะมาก ไม่ว่าจะเป็นน้ำเสียง อารมณ์ จังหวะจะโคลน เราเคยแอบซ้อมร้องเพลง"ใต้ร่มมลุลี" ด้วยกัน เป็นเพลงเศร้า..เสียงของวีก็เศร้าได้อารมณ์ จนทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่า ฉันหลุดเข้าไปอยู่ในตัวละคร ในบทเพลงจริงๆ แล้วเขาเป็นพระเอกในเรื่อง ฉันมักอ่อนไหวเสมอ แม้แต่การร้องเพลงฉันก็อินกับมัน อินกับเนื้อร้องได้ง่ายๆ
วีมีน้ำเสียงที่ก้องกังวาน ดูเหมือนเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ทั้งๆ ที่จริงๆ เขารูปร่างสันทัด เหมือนชายไทยทั่วๆ ไป ไม่ได้สูงใหญ่เหมือนนายแบบ ฉันเคยขอให้วีมาร่วมเป็นพระเอกในละคอนที่ฉันผลิตออกอากาศเสียงตามสาย แต่วีก็ขี้อายเกินไป ที่จะมาพากษ์เสียงในละคอนวิทยุให้ฉันได้....
วีก็เป็นซะอย่างนี้ แต่ทุกครั้งที่ฉันไปจัดรายการเสียงตามสายในตอนกลางวันช่วงพักเที่ยง ฉันจะอุ่นใจทุกครั้งที่เห็นชายหนุ่มคนนี้ นั่งทานข้าวอยู่บนโต๊ะ เพราะนั่นหมายถึงหากฉันมีปัญหาเกี่ยวกับเครื่องเสียง ฉันก็สามารถพึ่งพาเขาได้ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เขากำลังทานข้าวอยู่นั่นหล่ะ....
วีมีน้ำใจเสมอ เขาเป็นชายหนุ่มที่ใครๆ พึ่งพิงได้ บางครั้งหนุ่มท่าทางเรียบร้อยคนนี้ ก็ชอบแซวฉัน และมันแย่ตรงที่ฉันที่ดูมั่นใจ กล้าแสดงออกมากกว่าเขา กลับไม่รู้ว่าจะโต้กลับไปอย่างไรดี สำหรับฝีปากที่ร้ายเหลือของหนุ่มคนนี้........
วีหนุ่มโสด สุภาพ เรียบร้อย รูปหล่อที่ขี้อาย มีน้ำใจ ....จะมีสาวๆ คนไหนสนใจวีบ้างไหมนะ หรือวีจะสนใจสาวๆ คนไหนบ้าง ฉันยังไม่เคยเห็นความเจ้าชู้ในแววตาของวีเลย แปลกที่มีผู้ชายชอบมาคุยกับวีมากกว่าผู้หญิง แล้วเสปคของสาวในอุดมคติของวี เป็นอย่างไรกันนะ ใครกันที่จะเอาชนะใจผู้ชายที่ท่าทางเรียบร้อย นิ่งๆ และไม่แสดงออกคนนี้ได้ วีระพล น้องชายที่เรียบร้อยและขี้ออายคนหนึ่งของฉันในที่ทำงาน ที่ฉันอยากจะบันทึกเรื่องราวของเขาไว้ ในสิ่งละอันพันละน้อยที่ฉันพอจะจดจำได้....