.....สิ่งที่ล่วงไปแล้วไม่ควรไปทำ ความผูกพัน เพราะเป็นสิ่งของที่
ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง แม้จะทำ ความผูกพัน และมั่นใจในสิ่งนั้น กลับ
มาเป็นปัจจุบันก็เป็นไปมิได้ ผู้ทำ ความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้
เดียวโดยความไม่สมหวังตลอดไป อนาคตที่ยังไม่มาถึงก็เป็นสิ่งไม่ควร
ยึดเหนี่ยวเกี่ยวข้องเช่นกัน อดีตควรปล่อยไว้ตามอดีต อนาคต ก็ควร
ปล่อยไว้ตามกาลของมัน ปัจจุบันเท่านั้นที่จะสำเร็จเป็นประโยชน์ได้
เพราะอยู่ในฐานะที่ควรทำ ได้ไม่สุดวิสัย…ก็แค่อยากให้เห็นไตรลักษณ์เท่านั้นครับ
นมัสการ หลวงพี่
แวะมาอ่านธรรมอ่านแล้วสบายใจ
ทราบฃึ่งในรสพระธรรม ได้คติดีๆ
สาธุ สาธุ
นมัสการพระคุณเจ้า
นมัสการหลวงพี่ค่ะ
ธรรมะดี ๆ ถ้าใครไม่ได้อ่านคงน่าเสียดายเป็นอย่างยิ่ง แน่นอนที่สุด สำหรับคติที่ว่า
"อดีตคือความฝัน ปัจจุบันคือความจริง อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน"
ขออนุโมทนา สาธุ สาธุ
ขอบคุณครับ...สำหรับความเห็นอันเป็นกะลังใจให้ก้าวเดินต่อไป
นมัสการพระคุณเจ้า
ตามดูสิ่งที่เพิ่งดับจิตไป
รู้อยู่ต่อหน้าในปัจจุบัน
จิตเพ่งจิตใจเรานิ่ง จิตใจเราสงบ
สรุป
จิตที่มีสติ จิตที่มีสัมมาสมาธิครับ
"จิตที่มีสติ จิตที่มีสัมมาสมาธิครับ"....ขอบคุณการเยี่ยมเยียนนะครับ
ขอบคุณนะคะท่านพระอาจารย์ที่เตือนสติผ่านตัวอักษร...
ก็แค่..รู้สึกดีที่ได้เห็นคนรู้ตามจริงครับ