จดหมายจากสิงคโปร์ ( ฉบับที่ 2 ) เอาตัวรอดอย่างไรในเเดนลอดช่อง

อยู่อย่างไรในสิงคโปร์

7 กรกฎาคม 2553

สวัสดีครับน้องเเคน

จดหมายฉบับที่สองเเล้วนะครับ พร้อมกับวันที่ 6 ก็ผ่านไปเเล้วในการใช้ชีวิตในเเดนลอดช่อง วันนี้เเม่อยากเล่าเรื่องการใช้ชีวิตในประเทศสิงคโปร์ตลอดระยะเวลา 6 วันที่ผ่านมานะครับ เอ! ล่าขุมทรัพย์ที่เเคนสะสมเเละชอบอ่านมีล่าขุมทรัพย์ในสิงคโปร์มั๊ยลูก ไม่เป็นไรนะ เอาเป็นว่าเริ่มต้นจากการเดินทางในสิงคโปร์นะ มีหลายวิธีนะ ทั้งเเทกซี่ รถไฟฟ้า รถเมล์ เดินทางเท้า เเต่ที่เเม่ใช้ตอนนี้คือทางรถเมล์ รถเมล์ที่นี่ปลอดภัยครับ เป็นระบบขนส่งมวลชนที่ยอดเยี่ยมไม่เเพ้รถไฟฟ้า (เขาว่านะ) เเต่เท่าที่เห็นก็น่าจะจริงครับ รถจะให้บริการตั้งเเต่ 6 โมงถึง 6 ทุ่ม ค่าโดยสารราคาก็ประมาณ  1 เหรียญกับ 30 เซนต์ ( 1 เหรียญสิงคโปร์มีค่าเท่ากับ 23.50 บาท เเละ 100 เซนต์มีค่าเท่ากับ 1 เหรียญ) อันนี้เป็นความรู้สำหรับเเคนนะครับ เเต่ว่าเเม่มาอยู่นานเขาเเนะนำให้ซื้อเป็น EZY LINK CARD ซึ่งใช้สะดวกกว่า เวลาขึ้นรถก็เเค่สเเกนการ์ด ตึ๊ด เดียวก็จ่ายค่าโดยสารเเล้ว ก่อนลงก็อีกหนึ่งตึ๊ด การเดินทางหายห่วงเเล้วนะครับ อ่อ ทางเท้าก็ปลอดภัยครับเวลาจะข้ามถนนจะมีรูปคนเหมือนไฟเเดง ไฟเขียวนะ ถ้าคนขึ้นไฟเเดงเเสดงว่าข้ามถนนไม่ได้ เเต่ไฟเขียวก็เดินข้ามสบาย

 

        ที่พักอยู่เเถวถนน Lutherran ชื่อ Singapore International campus

 

คราวนี้อาหารการกิน เเม่ก็ใช้เเผนประหยัดโดยมื้อเช้าทานโอวัลตินกับขนมปังที่นำไปจากบ้านเรา ส่วนมื้อเที่ยงทานที่โรงพยาบาลข้าวจานละ 3.5-4 เหรียญเเต่รสชาติต้องบอกว่าคิดถึงทอดปลาร้าเเม่ติ๊กมากมาก เดี๋ยวสิ้นเดือนจะกลับไปทานให้จุใจนะครับ มื้อเย็นก็เป็นมาม่าอาหารจานโปรดของเเม่กับเเคนคราวนี้ได้ทานทุกวัน อิอิ ส่วนอีกเรื่องที่คิดว่าสำคัญไม่เเพ้กันก็คือการสื่อสารครับ ภาษาอังกฤษ สำคัญมากเเม่ถึงอยากให้เเคนตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษ หมั่นทบทวนบทเรียนเเต่ละวันกับพ่อกอง จะได้สบาย ส่วนเเม่ตอนนี้ก็ถือว่าได้ฝึกใช้ฝึกพูดถึงเเม้จะดูฝืดๆ กลับไปคิดว่าก็คงดีขึ้นจากเมื่อก่อนบ้างถึงอย่างไรก็คิดว่าตัวเองจะรอดอยู่นะ สื่อสารพอได้ คนสิงคโปร์พูดเร็ว รัว ต้องบอกเขาให้พูดช้าลงจึงฟังรู้เรื่อง 

        เเต่เรื่องหนึ่งที่เเม่ดีใจคือโทรกลับบ้านได้ ไม่งั้นเเย่เลยไม่ได้คุยกับเเคน ใช้ M simcard ซื้อที่นี่ราคา 5 เหรียญ โทรติดต่อกับทีมพยาบาลที่เเม่มาฝึกงานด้วย อ่อ เเม่ติ๊กถามว่าฝึกงานที่ไหน ต้นเรื่องคือ National Cancer Centreศูนย์มะเร็งของสิงคโปร์นะ ซึ่งเวลามาดูคนไข้จะมาที่ ward 48 ในโรงพยาบาลชื่อ Singapore General Hospital ซึ่ง ward นี้เป็นคนไข้มะเร็งผู้ใหญ่ทั้งหมด

          เเคนตั้งใจเรียนนะครับ เป็นเด็กดี เเม่กอยบอกว่าเเคนเก่ง เป็นเด็กดีด้วย พูดเชื่อฟัง เเม่ขอชมเชยนะครับ อาจารย์อารีย์ ก็ชมเเคนนะลูก ว่าตั้งใจเรียน เเละเป็นเด็กรับผิดชอบ ไม่ต้องห่วง เเม่ก็ดีใจที่ได้ยินอย่างนี้ เดี๋ยวจะหารางวัลที่สิงคโปร์ไปให้นะ ช่วยเเม่กอยเลี้ยงปุณย์ด้วยนะลูก อ่อ! อย่าลืมทิ้งขยะนะครับ เเละความเป็นระเบียบเท่านั้นที่เเคนต้องเอาใจใส่มากๆ วันนี้เเค่นี้ก่อนนะครับ ฝากความคิดถึง ถึงทุกคนด้วยครับ ไม่ต้องห่วงเเม่ เจอกันวันที่ 31 ครับ

รัก รัก

เเม่กุ้ง

[kpam boon]

• มาทักทายพี่กุ้งหลังอาหารเย็นค่ะ
• ดีจังเลย..แม้จะอยู่ไกลแต่ไม่ขาดการติดต่อ
• น้องแคนคงจะปลื้มมากกับจดหมายที่แม่กุ้งเขียนถึง
• โอ้โฮ.. มื้อเช้าพี่กุ้งเป็นขนมปังเหรอคะ อิ่มไหมหนอ?
• ตอนเย็นทานอาหารญี่ปุ่น(มาม่า)ด้วย เหมือนตอนแป๋มอยู่หอเลย.. อิอิ
• รออ่านจดหมายฉบับต่อไปอยู่นะคะ
• คิดถึงพี่กุ้งค่ะ... **^_^**

[พรชัย]

ผมก็จะไปวันที่ 2 - 6 สิงหาคม ครับ ผู้บริหารโรงเรียนไทยรัฐวิทยาจัดสัมมนาที่สุราษฎร์ธานี 31 ก.ค. - 1 ส.ค.

และดูงานมาเลย์สิงคโปรต่อครับ

[กุ้งนาง สุธีรา]

ขอบคุณน้องเเป๋มที่มาติดตามให้กำลังใจต่อเนื่อง อย่างงี้รักตายเลย

[กุ้งนาง สุธีรา]

หนูกลับเเล้วค่ะอาจารย์ คงไม่ไดเจอกันนะคะ ดูงานถึงวันที่ 31 ค่ะเที่ยวให้สนุกนะคะ

[Kesanee Sottas]

น่ารักมากแม่กุ้ง เรื่องเล่า น้องแคนคงยิ้มแก้มปริ

[กุ้งนาง สุธีรา]

ขอบคุณค่ะพี่เกด คิดถึงเเคนมาก โชคดีที่โทรกลับหากันได้ เเละคุยทาง MSN ค่ะ เเล้วก้อีกช่องทางหนึ่งก็ gotoknow

[yai_ya]

^_^