เรื่องเล่าจากงานเอดส์ชายแดน
โตขึ้นหนูอยากไปทำงานฝั่งไทย
บอกเล่าเก้าสิบ เรื่องเล่าต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ทำงานในช่วง 4-5 ปี ที่ร่วมงานป้องกันเอดส์ชายแดนในพื้นที่ 6 จังหวัดภาคอิสาน เลย หนองคาย นครพนม มุกดาหาร อำนาจเจริญ และอุบลฯ กับทีม AIDsNet ภาคอิสาน โดยการสนับสนุนของมูลนิธิร๊อกกี้ เฟลเลอร์ มี รศ.ดร.ดรุณี รุจกรกานต์ เป็นผู้จัดการโครงการ
ระหว่างทางของการทำงาน มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดี หลายเรื่องเป็นเรื่องที่ประทับใจ เป็นสิ่งที่ได้เห็น ได้รู้ ได้ยินแล้วอยากมาเล่าสู่กันฟัง เป็นแง่มุมที่หลายคนอาจไม่เคยรู้ หรือรู้ช่วยอ่านและช่วยเผื่อแผ่ความรักต่อเพื่อนร่วมโลกของเราด้วยนะคะ
ยังค้นหา file ภาพ ไม่เจอ ขอยืมภาพสวยๆจาก Googleก่อนนะคะ
"โตขึ้นหนูอยากไปทำงานฝั่งไทย" เป็นเสียงใสๆของเด็กน้อยชาวลาวที่ยังไม่จบชั้นประถม จากหมู่บ้านแห่งหนึ่งของแขวงเวียงจัน เด็กน้อยตากลม ผมยาว หน้าตาเรียกว่าสะสวย ขนาดที่น้องๆทีมงานทั้งสาวและหนุ่มเรียกว่าดาวพระศุกร์ และไม่ใช่เฉพาะเด็กน้อยคนนี้เพียงคนเดียว คนอื่นๆที่นั่งแกะเมล็ดถั่วอยู่ด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ใต้ถุนบ้าน ก็คิดเหมือนกัน แถมให้อีกคือพ่อ แม่ พี่น้องก็คิดเหมือนกัน
ใจหายแว๊บ เมื่อได้ยิน!!....... ถามหนูน้อยทั้งหลายว่าทำไมอยากไปเมืองไทย "เห็นพี่เค้าไปแล้วได้เงินเยอะ พี่เค้าสวยขึ้น ใส่เสื้อสวยๆ"
เจ้าดอกจำปาดอกน้อยๆเจ้าเอย.. เจ้าจะรู้ไหมว่างานที่ฝั่งไทย สำหรับๆสาวๆที่ข้ามโขงมา โดยเฉพาะที่มาแบบผิดกฏหมายนั้นมันเสี่ยงแค่ไหน หนูจะรู้ไหมน้อ? ว่า ที่เห็นพี่เค้าสวยขึ้น แต่งตัวงามขึ้น เค้าได้สร้างบ้านหลังใหม่ บ้านปูนแทนบ้านไม้สักอันเก่าแก่นั้นพี่เค้าต้องแลกกับอะไรมา
อยากให้การศึกษาและการพัฒนาที่ไม่หลงทาง เกิดขึ้นโดยเร็วกับเพื่อนบ้านของเรา เร็วพอที่จะทันกับการเติบโตของหนูๆ เร็วพอที่หนูๆจะรู้ถึงอันตรายที่รออยู่ข้างหน้า เร็วพอที่พ่อแม่จะรู้ว่าบ้านปูนที่ว่าสวยนั้น มันสู้ไม้สักของเดิมของเราไม่ได้ หากว่าต้องแลกด้วยสิ่งที่เรารักที่สุดดังดวงใจ
แล้วมาตามดูกันต่อว่า เมื่อพี่เค้ามาแล้วเค้าจะเจออะไรบ้าง......สุข ทุกข์ หรือน้ำตา
ขอบคุณเจ้าของภาพ 
ความเห็น (10)
สำอาง มูลประสาร
ได้อ่านพูดคำเดียวว่า สงสาร หนูก็เป็นคนที่ชอบเด็กและอยากเห็นเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เพราะเขาเหมือนผ้าขาวย้อมสีอะไรก็ติดสีนั้น
อาจารย์คิดถูกที่สุดเลยค่ะที่จะให้การศึกษาสำหรับเขา คือการพัฒนาที่ยั่งยืน (อาจารย์คงเหนื่อยกับการทำงานนะค่ะแต่ก็สู้ๆค่ะ)
อ่านแล้วรู้สึกเศร้าคะ
ไม่รู้ว่า อนาคตข้างหน้าเด้าจะป็นยังไงนะคะ ถ้าหากไม่ได้รับความรู้
หนูขอเป็นกำลังใจให้ดอกจำปาดอกน้อยๆได้รับความรู้และเปลี่ยนแปลงความคิดเร็วๆนะคะ
หนูขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าประสบการณ์ดีๆอย่างนี้นะคะ
^__^
อยากให้ไปช่วยกันจังเลย
สู้ๆ นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้อาจารย์ในการทำงานเพื่อสังคมต่อไป
ขอบคุณสาวน้อย เป็นกำลังใจให้ทำ IS เสร็จเร็วๆนะจ๊ะ ทุกคนเลย
สวัสดีครับครูชุมชน
เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้ทำสิ่งดีๆ เพื่อสังคมต่อไป สักวันสิ่งที่เราทำจะเป็นประโยชน์ให้กับสังคม ชุมชน อย่างมหาศาลครับ
ขอบคุณค่ะ หากมีโอกาสคงได้ร่วมด้วยช่วยกัน
เป็นความบริสุทธิ์ของเด็กค่ะอาจารย์ เขาจะมีความฝันมากมาย ที่จะเดินทางมาทำงานฝั่งไทย
การรู้เท่าทัน โรค และ คนนั่นหละสิน่าเป็นห่วง
"กะตุกซุกยู้ คุณภาพบริการโฮงหมอนาซายทอง แขวงนครหลวงเวียงจัน" เป็นโครงการบริการวิชาการเพื่อพัฒนาความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยมหาสารคามกับแผนกสาธารณสุขนครหลวงเวียงจัน โดยมีผู้เขียนคือ ผศ.ดร.อมร สุวรรณนิมิตร คณะพยาบาลศาสตร์ มมส.เป็นผู้รับผิดชอบโครงการ และต้องบอกว่าเป็นโครงการที่ต้องออกแรงอย่างยิ่งยวดในการผลักดันให้เกิด แต่ก็อยากทำเพื่อสานต่อความฝันการทำงานร่วมกันกับพี่น้องของเรา
ขอเชิญชวนเปิดดูด้วยนะคะ เป็นโครงการต่อเนื่อง ด้วยความที่อยากเห็นเพื่อนบ้านเติบโตอย่างมั่นคง ไม่ไหวเอนไปมา เหมือน....