+*+วันที่ 19#สังเกตการสอน+นิเทศก์การสอน+ใบความรู้+*+

วันนี้เป็นวันที่ตื่นเต้นที่สุดเลยค่ะ เพราะครูพี่เลี้ยงจะทำการนิเทศก์การสอน ถ้าท่านไปห้องอื่น ดิฉันก็คงจะไม่หวั่นค่ะ แต่นี่...ห้องลองของ จะไม่ให้ดิฉันกลัวได้อย่างไรคะ เพราะขนาดครูประจำยังเอาเด็กไม่อยู่ แล้วนับประสาอะไรกับครูฝึกสอนอย่างดิฉัน ที่จะปราบเด็กทะโมนพวกนี้อยู่หมัดล่ะคะ แต่อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดค่ะ ทำดีที่สุดก็แล้วกันค่ะ The Show Must Go On

คาบแรก ไปสังเกตการสอน “ครอบครัวศึกษา” ห้องลองของค่ะ ขนาดครูวิ เด็กยังไม่กลัวเลยค่ะ กวนมากๆ คิดอยากจะเดินก็เดิน จากโต๊ะนั้นไปโต๊ะนี้ บ้างก็ส่องกระจก แต่ดิฉันก็ไม่ได้ดุอะไร เดินดูเด็กทำงาน ระหว่างนั้นเด็กก็ถามเรื่องเรียน จะให้ซักซ้อมก่อนไงคะ ว่าดิฉันจะถามอะไร เด็กจะได้ตอบได้ ฮ่าๆ แล้วก็บอกให้เด็กจัดโต๊ะ ไม่ให้นั่งข้างหลังห้อง (ตรงประตู) หรือนั่งตามใจฉัน เพราะบ้างก็นั่ง 3 หรือ นั่งคนเดียว ให้จัดเป็นคู่ค่ะ หัวหน้าแกงค์ลองของเอากระดาษมาปั้นเป็นลูกกลมๆ แล้วบอกว่า “มีของเล่นคาบ 4 แล้วโว้ย” คิดดูสิคะว่าร้ายแค่ไหน แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ดิฉันกลัวได้อย่างไร

คาบสอง สอนเด็ก 1/1 ให้เด็กออกมารายงานองค์กร ซึ่งก็ทำได้ดีค่ะ เด็กค่อนข้างตั้งใจ จากนั้นให้ทำการบ้าน แล้วก็บอกว่าอาทิตย์หน้าจะทดสอบย่อย แต่พอมาดูใบงานของห้องนี้ เด็กยังไม่ได้ทำเลยค่ะ เพราะหายไป 2 คาบ ตอนไหว้ครูกับรับน้อง ดิฉันก็ลืมสนิทเลยค่ะ จริงๆแล้วตอนไหว้ครูไปรอเด็กในห้อง แต่เด็กไปซ้อมเชียร์ สงสัยคงต้องบริหารเวลาให้ดีแล้วค่ะ เพราะเวลาหายไปเยอะ แต่เด็กห้องนี้ไม่หวั่น เพราะตั้งใจเรียนมากกว่าห้องลองของค่ะ ฮ่าๆ

คาบที่ 4 ไปก่อนเวลาค่ะ ครูโบว์ยังอวยพรให้โชคดีเลย ฮ่าๆ พอไปถึง เด็กไม่ได้อยู่ในห้อง คงไปเรียนที่อื่น แต่เห็นการจัดโต๊ะ+เก้าอี้แล้วปลื้มมากๆเลยค่ะ เรียบร้อยดีมาก เป็นระเบียบยิ่งกว่าห้องสอบอีกค่ะ ก็ขึ้นกระดานก่อนเลย กลัวจะเสียเวลา พอเด็กมาถึงก็จะเอาโพย ฮ่าๆ แต่ไม่มีให้ค่ะ แล้วครูพี่เลี้ยงก็เข้ามา เด็กบอกชั้น ห้องเงียบมาก มากถึงมากที่สุด เสียงเล็ดลอดแทบไม่มี แม้แต่เสียงลมหายใจก็แทบจะไม่ได้ยินค่ะ ฮ่าๆ ดิฉันก็แปลกใจมาก เป็นไปได้อย่างไรคะเนี่ย

ก็สอนเนื้อหาก่อน หลังจากนั้นให้เด็กอ่านพร้อมกัน ซักถาม ยกเคสหมี่เกี๊ยวห้าดาวมา ให้เด็กมีส่วนร่วมในการเรียน เด็กน่ารักมากค่ะ หลายคนช่วยกันตอบ เด็กใหม่ที่พึ่งมา ท่าทางจะเก่ง ตอบได้ค่ะ ส่วนเด็กที่ไม่ตั้งใจเรียน กลับมานั่งด้านหน้าสุด แทบจะไม่อยากเชื่อเลยค่ะ พอหมดเรื่องเคสแล้ว ก็กลับมาเรียนต่อ เสริมความรู้ให้เด็กบ้าง เรื่องรัฐวิสาหกิจ เพราะผูกพันนี่คะ โดยเฉพาะท่าอากาศยานเชียงใหม่ และองค์การสวนสัตว์ แต่ก็รู้สึกว่ายังเสริมน้อยไป แล้วก็ภาวนาให้หมดคาบเร็วๆ รู้สึกว่าช่างเป็น 50 นาทีที่แสนยาวนาน พอหมดเวลา เด็กบอกชั้น ครูพี่เลี้ยงออกห้องไป โล่งมากๆ เหมือนยกภูเขาออกจากอก ก็บอกเด็กๆว่าขอบคุณที่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จริงๆแล้วติดสินบนไว้ว่าจะพาเด็กไปทานข้าว แต่ก็ไม่ได้พาไป ฮ่าๆ ไว้นอกรอบอีกทีแล้วกัน แล้วก็กลับมาที่ห้อง เตรียมการสอนวิชาต่อไป

คาบ 5 ครอบครัวศึกษา ให้ทำใบความรู้ แต่เด็กห้องนี้ชอบคุยกันค่ะ เลยขู่ว่า “งานชิ้นนี้ส่งในชั่วโมง ครูจะเช็คชื่อตามใบงาน” เด็กบ่นว่า “วันนี้คุณครูดุจัง ไม่สวยเลย” ฮ่าๆ บังเอิญว่าวันนี้ดิฉันไม่บ้ายอ พอหมดเวลาก็จะเดินออกห้อง แต่เด็กรั้งไว้ เพราะยังทำงานไม่เสร็จ แล้วก็กลับมาทำงานวิชานวัตกรรม ทำวันละนิดจิตแจ่มใสค่ะ แต่กำลังจะไปได้ดี ครูพี่เลี้ยงเรียกไปคุย แล้วบอกว่า ต้องแก้ไขตรงไหนบ้าง ก็รับทราบค่ะ แล้วท่านก็บอกว่า “อาจารย์ท่านนึง ที่ครูพี่เลี้ยงไปนิเทศก์ บอกว่า ดีนะที่ไม่ได้ห้อง 1/2 ไม่อย่างนั้นตายแน่ๆ เด็กไม่ฟังเลย อาจารย์ก็บอกว่า พึ่งไปนิเทศดิฉันมา เด็กตั้งใจเรียนดีมาก ท่านก็งง ว่าเป็นไปได้อย่างไร” ฮ่าๆ แต่ก็เป็นไปแล้ว รู้สึกภูมิใจนะคะ ที่เด็กเชื่อฟังดิฉันและเห็นใจดิฉัน ทำตามดิฉันอย่างว่านอนสอนง่าย ฮ่าๆ ก็ถามครูพี่เลี้ยงว่าหัวหน้าแกงค์ลองของไปกวนอะไร เพราะเห็นชวนท่านคุย ท่านก็บอกว่า คุยเรื่องเรียน โอ้ว์ เป็นการเป็นงานมากๆ ไม่น่าเชื่อค่ะ วันนี้ดิฉันเลยกลับบ้านไปอย่างมีความสุข ฮ่าๆ