เป็นและอยู่อย่างมีค่า
ชีวิตมีค่า อย่าปล่อยเวลาให้ล่วงไป
หลวงปู่ชา
หลวงปู่ชา มีเมตตาเล่าว่า เมื่อครั้งออกธุดงค์ในป่าลึกแต่เพียงองค์เดียว เกิดอาพาธหนัก พิจารณาแล้วเห็นว่าคงจะไม่รอด จึงคิดไปว่า หากต้องตายไปและหากมีใครมาพบเห็นเข้า ก็จะพาให้ญาติมิตรที่อยู่ข้างหลังลำบาก พลอยเดือดร้อนไปกับการจัดการศพของตัว
คิดดังนั้น หลวงปู่จึงคิดจะทำลายใบสุทธิ เพื่อทำลายหลักฐาน ขณะที่กำลังจะจุดไฟเผา หลวงปู่ได้ยินเสียงเก้งร้องเสียงดังก้องป่า
หลวงปู่ฉุกคิดได้ว่า เก้งเป็นสัตว์ เป็นสิ่งมีชีวิต เช่นเดียวกับคน ย่อมต้องมีเจ็บป่วย แต่เก้งก็ยังสามารถดำรงเผ่าพันธุ์อยู่ได้ แล้วเราเป็นคนแท้ๆ ทำไมจะยอมแพ้เสียเล่า
คิดได้ดังนั้นหลวงปู่จึงพยายามขยับตัว และเอื้อมือหาน้้ำ มาดื่ม กระทั่งอาการค่อยๆทุเลาลง
หลวงปู่ได้สอนให้รู้ว่า ชีวิตหนึ่งเกิดมาก็แสนยาก ต้องอยู่ให้ได้ เพราะแม้แต่สัตว์ ยังอยู่ได้เลยทั้งๆไม่มีหยูกยารักษาด้วยซ้ำ...
คำสำคัญ (Tags): #หลวงปู่ชา
หมายเลขบันทึก: 371967เขียนเมื่อ 4 กรกฎาคม 2010 11:55 น. ()ความเห็น (4)
สวัสดีครับอาจารย์
ความตายหนักอย่างขุนเขา เบาดุจขนนก แล้วแต่จะหยิบยกมุมไหนมามองครับท่าน
ขอบคุณท่านวอญ่า-ผู้เฒ่า ดีใจ และซึ้งใจในข้อความที่ฝากผ่านมาหา เล่นเอาขนลุก ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แล้วตัวเล็กๆที่อุ้มให้นมอยู่คือใครคะ?
โอ้ดวงจำปา เวลาชมดอก .....มาตามเสียงร้องเรียกจากดอกไม้เมืองลาว.....(ชอบเพลงนี้ขอรับ)
ขอบคุณ คุณเนิ่มค่ะ แนวเดียวกัน