+*+วันที่13#ใบงานที่ 1+ครูดุ+สอนแทน+*+

วันนี้ไปโรงเรียนสายค่ะ(รถติด) เลยเอารถไปจอดในโรงเรียน เพื่อตอกบัตรก่อน แล้วค่อยเอารถไปจอด ปกติจะเอารถไปจอดแล้วมาตอกบัตร แต่กลัวไม่ทันค่ะ เห็นครูท่านอื่นเค้าก็ทำแบบนี้ เลยทำตามบ้าง ฮ่าๆ แต่รถมีปัญหานิดหน่อย เปลี่ยนจากขับสี่มาเป็นขับสอง แล้วเหมือนว่าใส่เกียร์Dแล้วไม่ไปอ่ะค่ะ กลัวมาก สักพักลองดูอีกครั้ง ก็ขับได้ นึกว่าต้องโทรเรียกช่างซะแล้ว ดิฉันขับรถคันไหน คันนั้นมักจะมีปัญหาค่ะ ฮ่าๆ

คาบแรกสอน 1/9 ครอบครัวศึกษา เด็กขาดเรียนเยอะเลยค่ะ ปกติเด็กห้องนี้ก็น้อยอยู่แล้ว ยิ่งดูน้อยเข้าไปใหญ่ ก็สั่งใบงานที่ 1 ให้เด็กส่งในชั่วโมง แล้วไปพูดท่าไหนไม่รู้ เด็กๆแซวว่าเป็นกิ๊กส์ครูยารีส กรี๊ด...ดิฉันอยากจะบ้า แถมยังแซวไม่หยุด หาว่าดิฉันอายจนแก้มชมพู (ไม่น่าปัดแก้มชมพูเล้ย ปกติปัดแก้มสีส้ม) แก้ข่าวยังไงเด็กก็ไม่ฟัง “อย่าพูดอย่างนี้สิ กิ๊กส์ครูยารีสอยู่ห้อง 8 นะ” “เอสใช่ไหม” “แน่ะ รู้อีก แล้วทำไมไม่แซวครู” พอหมดเวลา เด็กไม่ยอมให้ออกจากห้อง ทั้งๆที่มีทำการแทน เพราะเด็กอยากให้เจอครูยารีส พอครูยารีสมา ก็รีบฟ้อง “เด็กไม่ยอมให้เค้าออกห้องอ่ะ” “นั่นๆ ครูแทนตัวเองว่าเค้าด้วย” ก็งงตัวเองเหมือนกันนะคะ ปกติแทนตัวเองว่าเรา หรือไม่ก็พี่ เพราะแก่กว่าครูยารีส แต่วันนี้หลุดคำว่า “เค้า” ไปได้อย่างไรก็ไม่รู้

คาบสอง ทกท.(ทำการแทน) คุณครูเค้าเขียนโน้ตมาให้ด้วย ว่าให้สอนอะไร ทำแบบฝึกอะไร แถมยังให้เช็คชื่อเด็กที่ขาดเรียนด้วย พอดีรุ่นพี่มาซ้อมเพลงเชียร์ เลยโทรไปหาอาจารย์ ถามว่าจะให้ส่งงานชั่วโมงเลยไหม พอดีรุ่นพี่มาขอซ้อมเพลงเชียร์ อาจารย์ก็อนุญาต เลยไปเรียกรุ่นพี่ที่ห้องครูยารีส(โดนขอคาบซ้อมเพลงเชียร์เหมือนกัน) แต่ดิฉันก็นั่งเฝ้าเด็กซ้อมด้วย ไม่อยากทิ้งอ่ะค่ะ จนใกล้หมดเวลา ไปรวมกันที่ห้องครูยารีส เลยลงไปชั้นลางดีกว่า

คาบสี่ มีสอน 1/2 ห้องลองของค่ะ ก็สั่งใบงานที่ 1 แต่เด็กไม่เข้าใจ ทำไม่ได้ ก็ขึ้นกระดานอีกครั้ง เกี่ยวกับปัจจัยในกหารประกอบธุรกิจ(เคยสอนไปแล้ว แต่เด็กไม่จำ และไม่จด) แถมขู่ว่าให้ส่งภายในชั่วโมง เด็กบางคนไม่ยอมทำ คงจะรอลอกเพื่อนค่ะ เลยขู่ว่า "ถ้าลอกกันคะแนนจะเป็น 0 ทั้งคู่นะคะ" เด็กก็บ่นว่า"วันนี้ครูดุจังเลย" เด็กบางคนก็แอบประชดดิฉัน “จบ ม.3 ได้ก็บุญแล้ว” โมโหมาก...แต่ไม่วีนค่ะ เลยถามกลับไปว่า “แล้วไม่คิดที่จะหาความรู้ให้มากกว่า ม.3 หรือคะ”  แล้วก็สอนอะไรไปนิดหน่อย ถ้าเด็กที่นี่ไม่ใช่เด็กเอกชน ดิฉันคงแผลงฤทธิ์มากกว่านี้ แต่นี่เราต้องง้อเด็ก เพราะเด็กเปรียบเสมือนลูกค้า

ช่วงเที่ยงโรงเรียนเปิดเพลง “แม่พิมพ์ของชาติ” โอ้ว์ ซึ้งมากค่ะ เพราะดิฉันโตมากับเพลงนี้ ที่มีวันนี้ได้ มีกิน มีใช้ มีบ้าน มีรถ ก็เพราะอาชีพนี้ นอกจากนี้แล้วก็มีเพลงเกี่ยวกับครู เกี่ยวกับนักเรียน สงสัยคงอยากให้เข้ากับบรรยากาศวัน(ไหว้)ครู แล้วก็ไปสั่งงานเด็กที่ห้อง 1/1 1/2 เพราะจะไม่ได้เจอกันไง ติดไหว้ครูและรับน้อง เด็กก็ถามว่า “ครูเป็นอะไรครับ วันนี้ทำไมดุจัง” “ก็พวกเธอดื้อนะสิ ครูสอนห้องอื่น ออกจะเฮฮาสนุกสนาน” “ผมไม่ดื้อนะครับ ห้ามหักคะแนนผมนะ ผมจะตั้งใจเรียน ครูห้ามดุนะ” เห็นแววตาเด็กคนนี้แล้วก็สงสาร แต่ไม่ดุไม่ได้ค่ะ ไม่สำนึก เล่นมากเกินไปก็ไม่ดี เด็กบางคนแซว “ถ้าครูดุ ผมจะไม่ชวนครูไปห้วยตึงเฒ่า” ฮ่าๆ

บ่ายๆก็มาเช็คงานเด็ก อาจารย์สายสามัญท่านติดอบรมภาษาอังกฤษ เลยมาขอให้ดิฉัน ทกท. (ทำการสอนแทน) อีกแล้วค่ะ แต่ก็เต็มใจนะคะ เลยแซวไปว่า ดิฉันจะร้องเพลงสากลให้เด็กๆฟัง ฮ่าๆ ส่วนของครูโอ๋(Sec.1) ดิฉันอาสาเข้าเวรป้อมยามแทนแล้วกันค่ะ แล้วก็เจอครูบี(Sec.1) เห็นถือตารางสอนมาด้วย รู้เลยค่ะ มาขอดิฉันสอนแทนแน่ๆ และที่ร้ายไปกว่านั้น ครูบีเช็คตารางมาจากข้างล่างเรียบร้อยแล้ว ว่าใครว่างช่วงไหนบ้าง ดิฉันสามารถแทนช่วงไหนได้บ้าง ถ้าดิฉันไม่รับช่วงนี้ ครูท่านไหนสามารถรับแทนได้บ้าง ร้ายจริงๆเลยค่ะ แพลนมาซะดีเลยค่ะ เอิ๊กๆ ก็รับไป 1 ชั่วโมงค่ะ

ก่อนกลับบ้านก็แวะเอาใบงานที่ทำการแทน และที่เช็คว่านักเรียนคนไหนขาดเรียนบ้าง ไปส่งอาจารย์ ท่านก็ขอบคุณดิฉันใหญ่เลย ไม่เป็นไรค่ะ อย่างไหนที่พอจะช่วยได้ ก็ช่วยกันไป ต้องเกื้อกูลกัน เลิกงานแล้วก็ไปเติมลมรถในมอ ดูโทรศัพท์ มี1สายไม่ได้รับ ก็โทรกลับไปค่ะ ปกติไม่คิดที่จะโทรกลับนะคะ อย่าว่าแต่โทรกลับเลย ถ้าเห็นเป็นเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา ก็ไม่รับแล้วค่ะ แต่นี่ลองดู เผื่อจะเป็นเด็กๆ แล้วก็ใช่จริงด้วยแฮะ เด็กห้องลองของค่ะ วันนี้ไม่มาเรียน โทรมาเพื่อถามงาน การบ้าน ช่างน่ารักมากๆเลย ดิฉันจำได้ เพราะน้องเค้าลายมือสวยดีค่ะ งานก็เรียบร้อย เลยบอกว่า “ให้หนูตามกับเพื่อนนะ ครูสั่งบทที่4  ส่วนใบงานครูให้ทำในชั่วโมง เดี๋ยวพรุ่งนี้ครูจะโทรบอกอีกทีแล้วกัน ว่าให้หนูทำตอนไหน” รีบตัดบทคะ เพราะว่ากำลังขับรถอยู่ เป็นครูนี่เหนื่อยเนอะ ไม่ใช่เป็นแค่เวลาทำการ นอกเวลาทำการก็ยังต้องเป็นครู แต่ก็ยังไหวอยู่ค่ะ^^

[รังสรรค์]

เข้ามาอ่านครั้งแรก รู้สึกว่าชีวิตครูดูวุ่นวายน่าดูนะครับ

ผมก็เป็นครูเหมือนกันแต่สอนเด้กพิเศษ รู้สึกภูมิใจมากเวลาที่เด็กทำได้อย่างที่สอน

แต่ก็เสียใจเวลาที่เราหงุดหงิดกับเด็กเมื่อไม่ได้ดังใจ

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ เพื่ออนาคตของชาติเรา

รังสรรค์ จือศานติ

[วราพิมพ์]

สวัสดีค่ะ คุณรังสรรค์

ทั้งวุ่นวาย ทั้งเวิ่นเว้อค่ะ

แต่เพื่อเด็ก ต้องสู้ค่ะ

สำหรับเด็กพิเศษ...

ดิฉันเชื่อว่า..หากเราเข้าใจเค้า

เราจะสอนเค้าได้อย่างมีความสุขนะคะ