คิดถึงลำเซบาย

ลำเซบายกำลังจะเปลี่ยนไปอย่างไม่มีวันกลับ เช่นเดียวกับสายน้ำที่ไม่ไหลคืน

เกือบสองเดือนที่ไม่ได้กลับบ้าน และจำไม่ได้ว่ากี่ปีที่มีโครงการสร้างเขื่อนลำเซบายที่ใจกลางป่าทามผืนใหญ่ที่สุดของอำเภอหรืออาจจะที่ใหญ่ที่สุดของลุ่มลำเซบาย ความหลากหลายทางชีวภาพเริ่มส่อเค้าลดลงและสูญหายตั้งแต่เริ่มทำแนวฝายกั้นน้ำและคลองส่งน้ำ พร้อมๆกับวิถีชุมชน คนหาปลาเริ่มหาปลาไม่ได้ วังปลาหลายแห่งถูกประกาศปิดจากหน่วยงานประมงเอาดื้อ ๆ อวนติดจิบถูกตัดทิ้ง

[ฅนไทบ้าน]

ยังมีเรื่องเล่าอีกยาวครับ วันนี้เพิ่งเริ่มต้น