สวัสดีครับ อาจารย์ต้อม
ขอแสดงความคิดเห็นครับ ผมก้อเป็นคนหนึ่งที่ได้เจอกับประสบการณ์การเรียนมามากมายเหมือนกัน เพราะกระผมก็ได้เรียนหลายมหาวิทยาลัยและได้เจอกับอาจารย์หลากหลายเหมือนกัน แต่สิ่งที่กระผมเจอนั้นไม่รู้ว่าอาจารย์เขามีความรู้สึกเหมือนพวกกระผมหรือเปล่า อาจารย์ที่เอาแต่ว่าลูกศิษย์อย่างเดียว โดยที่ถามคำถามขึ้นมาแต่พอตอบผิดก็หาว่าพวกเราไม่มีหัวคิดกันหรืองัย เอาอะไรมาตอบก็ไม่รู้ ผมไม่เข้าใจว่าบางครั้งถ้าผมถามปัญหาอาจารย์บ้างแล้วอาจารย์ไม่รู้ แล้วอาจารย์จะเป็นอย่างไร กระผมไม่เคยคิดที่จะก้าวร้าวนะครับแต่อยากบอกอาจารย์บางท่านว่า ลูกศิษย์เขาอยากทำตัวเป็นแก้วเปล่านะครับ ไม่อยากเป็นแก้วที่เต็มไปด้วยน้ำ เพราะอย่างนั้นอาจารย์ใส่อะไรลงไปมันก็ล้นถ้าแก้วนั้นมันเต็มอยู่แล้ว ถึงจะเป็นเม็ดทรายเพียงเม็ดเล็กๆแก้วน้ำนั้นก็รับไม่ได้จริงๆ ถ้าลูกศิษย์มีใจคิดอคติกับอาจารย์แล้วจะเรียนหรือสอนกันรู้เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก และจะทำให้ลูกศิษย์เครียดไม่อยากเรียนในรายวิชานั้นๆอีก อยากให้อาจาย์ดูแลเราเหมือนกับลูกคนหนึ่งดีกว่า เพราะว่าถึงจะทำผิดหรือว่าทำตัวไม่ดี พ่อและแม่ก็ยังให้อภัยเราเสมอและหวังดีให้เรานั้นโตอยากมีเกียรติและศักดิ์ศรี ไม่ว่าจะถามคำถามเดิมสักกี่ครั้งพ่อและแม่ก็อยากที่จะตอบลูกเสมอไม่เคยคิดว่าลูกนั้นโง่สักครั้ง คอยดูแลเราจนเติบใหญ่และก็ยังดูแลเราตลอดไปไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งลูก เพราะผมก็เจออาจารย์แบบนี้มาเหมือนกันที่พร้อมจะเป็นพ่อแม่ของเรา โรงเรียนหรือมหาลัยก็เปรียบกับบ้านที่สองของเรานะครับ อาจารย์ก็เหมือนพ่อแม่เราคนที่สองเหมือนกัน เรามีเวลาอยู่ที่บ้านน้อยกว่าอยู่ที่โรงเรียนหรือมหาลัยเสียอีก เราได้เจออาจารย์มากกว่าเจอหน้าพ่อแม่เราเสียอีก ผมขอบอกกับอาจารย์ว่า ขอให้รักเราเหมือนดุจกับอาจารย์รักลูกของตนเอง ลูกศิษย์ก็จะีมีความรู้สึกดีไม่ว่าจะอยู่ในวัยเรียนหรือวัยทำงานก็จะรักท่านประดุจพ่อกับแม่เหมือนกัน
ขอแสดงความนับถือ
เรียน คุณอนิรุทธ์
รับทราบครับ อาจารย์ นักศึกษา ต่างจิต ต่างจิต หากเข้าใจ คิดถึงใจเขา ใจเรา ให้ความเคารพกันและกัน เรียนรู้ร่วมกัน ไปสู่จุดหมายปลายทางด้วยกัน การประเมินผลการเรียนการสอน เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้อีกฝ่ายรับทราบ การเปิดใจรับฟัง แก้ไขจุดอ่อน เพื่อพัฒนาสุขทั้งสองฝ่าย ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม ครับ