วันนี้ทีมงานวิทยาศาสตร์การแพทย์สู่ชุมชน มาจัดงานประชุมถ่ายทอดชุดทดสอบ ณ จังหวัดมหาสารคาม โดยความร่วมมือของสาธารณสุขจังหวัดและศูนย์วิทยาศาสตร์การแพทย์ที่ 6 ขอนแก่น หนูมีหน้าที่ดูแลเทคนิค ติดตั้งอุปกรณ์ ตรวจสอบเช็คไสลด์ วิดิโอ ระหว่างกำลังตรวจสอบอยู่หน้าเวที พี่เดินมาบอกว่า
“น้องติ๋ว ช่วย Stan by เป็นพิธีกรให้พี่หน่อย เพราะว่าพิธีกรที่เขาเตรียมไว้ยังมาไม่ถึง”
หนูเงยหน้าขึ้นยิ้มแล้วก็รับว่า “ค่ะ”
เสียงภายในตนเองดังขึ้นมาว่า “เอาอีกแล้ว เอาน่าแสดงว่ายังเป็นผู้มีประโยชน์อยู่บ้าง พี่เขาจึงมอบหมายให้” เสียงบ่นภายใน ตามมาด้วยเสียงปลอบใจตนเอง หลังติดตั้งอุปกรณ์เรียบร้อย เดินไปสอบถามข้อมูลจากทีมผู้จัด สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม ข้อมูลที่จำเป็นคร่าว ๆ เกี่ยวกับประธาน และผู้อ่านคำกล่าว เตรียมข้อมูลเรียบร้อย แล้วก็แจ้งทีมผู้จัดว่า หากพิธีกรตัวจริงมาก็ตามเดิมเลยนะคะ แต่ถ้าท่านยังมาไม่ถึงก็ถือว่าช่วยกันนะพี่
เอ่ยเสร็จหนูจึงหันหลังกลับ เตรียมเข้าไปในห้องประชุมปรากฏว่า
“ประธานมาแล้ว ตามมาด้วยหัวหน้าที่จะอ่านคำกล่าว”
เป็นสัญญาแจ้งชัดว่า ต้องเป็นพิธีกรชัวส์
หนูสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รับรู้ได้ว่าตื่นเต้นและสั่น แต่ก็ไม่มีเวลาทำใจแล้ว “ลุย” จึงเดินไปสอบถามท่านประธาน และเตรียมความพร้อม หนูกล่าวไปที่โพรเดี่ยมด้วยใจที่สั่นไหวเอ่ยแนะนำตนเองขอโอกาสเป็นพิธีกรและเรียนเชิญท่านประธาน ท่านหัวหน้างาน
“สวัสดีค่ะดิฉันเภสัชกรหญิงภาวดี น้อยอาษา ขอโอกาสเป็นพิธีกรดำเนินการ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สั่นปนลมหายใจที่ติดขัด
ขอเรียนเชิญท่านภก........................ นักวิทยาศาสตร์ เอ้ย ขออภัยค่ะ นักวิชาการสาธารณสุขเชี่ยวชาญ เป็นประธานและขอเรียนเชิญ ภก........................ เป็นผู้กล่าวรายงานค่ะ
ด้วยความตื่นเต้น พูดตะกุกตะกัก ผิด ๆ ถูก ๆ ลืมเอ่ยแม้กระทั่งชื่อของงานก่อนเรียนเชิญประธาน มีอะไรมากมายที่ควรเอ่ย แต่ความตื่นเต้นทำให้ลืม เอ่ยเสร็จเดินเลี่ยงออกมาข้างหลัง ระหว่างหัวหน้ากล่าวรายงานใจหนูนิ่งลง ได้ฟังคำกล่าว รู้สึกขอบพระคุณผู้ที่เขียนเพราะช่วยเกริ่นนำสรุปใจความสำคัญของงานให้อย่างครบถ้วนเป็นการช่วยชีวิตผู้เป็นพิธีกรจำเป็นได้เป็นอย่างดี
พอท่านประธานกล่าวเปิดงาน เหมือนเป็นการคืนความเป็นธรรมชาติให้ห้องประชุม ท่านพูดแนวคิด แนวนโยบาย งานด้านคุ้มครองผู้บริโภค สอบถามผู้มาประชุมเกี่ยวกับปัญหาในพื้นที่ อย่างเป็นธรรมชาติ หนูรู้สึกโล่งใจ ปนชื่นชม หลังประธานกล่าวเปิดงาน
จึงสรุปเล็กน้อย แล้วก็นำเรื่องเข้าสู่หัวข้อบรรยาย แล้วก็เรียนเชิญวิทยากรขึ้นบรรยายเป็นการหมดหน้าที่ในช่วงพิธีการ
กลับลงมานั่งถอดบทเรียนกับตนเอง ความตื่นเต้นทำให้ตะกุกตะกัก แต่ก็เป็นธรรมชาติที่ดูแล้วน่าเอ็นดู ครานี้ก็ได้เรียนรู้ในตนเองว่า กล้าหาญที่จะทำในสิ่งที่ไม่ได้เตรียม ตอนแรก ๆ ใจก็สั่น นาน ๆ ไป ก็เบาและเป็นธรรมชาติมากขึ้น งานนี้เหมือนเริ่มต้นแบบหุ่นยนต์ แต่พอผ่านไปค่อยเป็นธรรมชาติอย่างผ่อนคลาย
ถือว่าเป็นการทำได้อย่างยอดเยี่ยมแล้วค่ะ พิธีกรส่วนใหญ่จะรับรู้หน้าที่ล่วงหน้า ได้มีเวลาเตรียมการ ทำได้อย่างนี้ก็ดีที่สุดแล้วละค่ะ...เป็นกำลังให้นะค่ะ