สอนให้จำ ทำให้ดู

สอนกันเข้าไปแต่ไม่จำ เพราะ ขาดการทำให้ดู

 การสอนให้จำ กับทำให้ดู อันไหนจำดีกว่ากัน

               ฉันอดนึกไม่ได้ว่า คำที่คุณครูต่างก็พากันพร่ำสอนว่า อย่าทำแบบนี้นะ อย่านะมันไม่ดี

มันเป็นสิ่งที่ฝังติดอยู่ในหัวเราทุกครั้งไป แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะไม่ทำ พวกเรารู้แต่พวก

เราก็ทำ  เช่น ครูใหญ่โรงเรียนแห่งหนึ่ง บอกนักเรียนในโรงเรียนว่าอย่าสูบบุหรี่นะ มันไม่ดี แต่ครู

ใหญ่ก็ทำให้เห็นซะเอง  ถ้าเราเป็นเด็กเราจะจำอันไหน คำที่ครูบอกเรา หรือการกระทำของครู

อันนี้สิน่าคิดกว่า เพราะฉะนั้นแล้ว ถ้าเด็กๆถูกปลูกฝังด้วยพฤติกรรมที่ไม่ดีเยอะๆเข้าแล้วเนี่ย จะทำ

อย่างไร เราควรที่จะไปแก้ปัญหาที่ใคร ผู้เรียนใช่หรือไม่ บอกสิ่งไหนก็ต้องจำและทำตามแบบนั้น

หรือ แต่ถ้าเป็นเรา เราจะเลือกจำสิ่งที่เขากระทำให้เห็นและคิดว่าเด็กๆก็คงเหมือนกัน อาจจะดู

ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเจนกว่า จดจำง่ายกว่า ขาดการวิเคราะห์ไตร่ตรองด้วยความเป็นเด็ก

ขาดเหตุผลและ การวิเคราะห์พิจารณาความเป็นจริง ซึ่งสิ่งที่เห็นนี่แหล่ะบอกได้ดีกว่าคำสอนเป็น

พันคำ ครูบอกเด็กให้แต่งกายให้เรียบร้อยแต่ครูใส่กระโปรงสั้นๆ เด็กก็อยากแต่งบ้าง สวยดี ส่วน

ครูผู้ชายแต่ตัวเท่ห์ๆ ไว้หนวดไว้เคราเด็กๆ ก็บอกว่าหล่อดี นั่นคงเป็นสิ่งที่เห็นและอยากทำตามใน

เด็กวัยรุ่น ยิ่งแก้ไขยากไปกันใหญ่ในสังคมไทยปัจจุบัน  ทำให้ผู้เขียนมองเห็นปัญหาทุกครั้งที่เข้า

ไปสอน อยากให้เด็กวันนี้ถูกพัฒนาไปในทางที่ดี โดยไม่ต้องใช้คำบอกสอนอย่างเดียว แต่การ

กระทำให้ดูน่าจะมีแนวโน้มและชักจูงให้เป็นไปในทางที่ถูกที่ควร  การสอนก็คงเช่นเดียวกันไม่ต่าง

อะไร สอนคนให้เป็นครูที่ดี เป็นแม่พิมพ์ของชาติ ตอนเด็กครูสอนมาอย่างไร อาจจะถูกปลูกฝังแบบ

นั้นไปเสียแล้ว เป็นการแก้ปัญหา หรือส่งเสริมกันแน่ อย่างไรก็ตามเชื่อว่า บางคนก็คงคัดค้านกับ

ข้อสงสัยที่ว่า ถ้าไม่บอกไม่สอน แล้วจะเข้าใจได้อย่างไร อันนี้ก็ถูกต้องและยังคงเดิมไว้แต่ปรับปรุง

ส่งเสริมโดยการทำให้ดูเห็นตัวอย่างคงจะเข้าใจง่าย น่าติดตาม น่าสนใจ เกิดแรงจูงใจที่อยากจะ

ทำมากกว่าการถูกบังคับ ดังนั้น จะเห็นได้ว่า สังคมไทยเราย่อมอนุรักษ์การสอนแบบดั้งเดิมให้คง

อยู่ต่อไป แต่ขาดการดำรงไว้ซึ่งการกระทำที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเองไปในทางที่ถูกที่ควร  ลอง

นึกดูแค่ว่า ถ้าเราเป็นเด็ก แมสอนว่า อย่าพูดโกหกนะลูก มันไม่ดี แม่ไม่ชอบ ลูกก็ฟังและเชื่อว่าคง

อยากจะปฏิบัติตาม แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มีเสียงมาตามให้ไปรับโทรศัพท์ แต่แม่กลับปฏิเสธ

ต่อหน้าลูก ว่าให้บอกเขาไปว่าฉันไม่อยู่ออกไปธุระข้างนอก แล้วสิ่งที่เด็กได้เห็นได้ยิน เด็กจะเชื่อ

แบบไหนมากกว่ากัน แล้วไหนแม่บอกว่า อย่าพูดโกหกมันไม่ดี  ขณะเดียวกันเด็กก็ได้จดจำลง

สมองไปเรียบร้อยแล้ว ขาดการวิเคราะห์ไตร่ตรอง เพราะยังไม่เข้าใจ แต่การจดจำไม่ต้องรอให้เข้าใจ นี่คือเรื่องจริงของประสบการณ์สอน อีกรูปแบบหนึ่ง หวังว่าทุกคนคงได้รับฟังเรื่องราวแล้วคิดวิเคราะห์ตามน่าจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็กๆต่อไปค่ะ