รอยยิ้มและกำลังใจ
เช้าวันนี้อากาศสดใส รถไม่ยักกะติดเหมือนทุกวัน อารมณ์ดีแต่เช้าแบบนี้ วันนี้คงสนุกกับการเรียนการสอนเป็นแน่....วันนี้มิสป่านมีสอนวิทย์กาย ม.5 และวิทย์พื้นฐาน ม.6 เนื้อหายังคงเข้มข้นเหมือนเดิม การเตรียมตัวเป็นสิ่งที่ดี การอ่านและศึกษาค้นคว้าสามารถเพิ่มความมั่นใจในการสอนได้ สิ่งนี้ดิฉันเชื่อมาตลอดและเรียนรู้เพิ่มขึ้นทุกวัน เพราะวิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่ไม่หยุดนิ่ง ให้ขยันคนนั้นก็ได้....เชื่อค่ะ เชื่ออย่างนั้น
เสียงออดดังขึ้น...ได้เวลาสอนคาบแรกแล้วหลังจากที่ต้องโฮมรูม...วันนี้ดิฉันต้องสอนวิชาวิทย์กาย ซึ่งเด็กต้องส่งงานก่อน จากนั้นก็แจกเอกสารประกอบการสอน แต่สิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเด็กมัธยมปลายคือการไม่ส่งงาน...ไม่น่าเกิดเลยจริงๆ...บอกตามตรงนะคะว่าเซ็งมากๆ จากนั้นดิฉันก็บอกว่าถ้าไม่ส่งก็ไม่ต้องส่งเพราะงานง่ายๆแค่นี้ให้เวลาทำ 1 อาทิตย์แล้วไม่ทำ ไม่สนใจ ก็ไม่ต้องได้คะแนน...จบค่ะ..ไม่ให้จริงๆ จากนั้นดิฉันก็เช็คงานที่ค้างอย่างอื่นอีกซึ่งเลยกำหนดส่งแล้ว แต่มีนักเรียนนำมาส่งทีหลัง...พออ่านเนื้องานที่มาส่งมันไม่ต้องกับคำสั่งหรืองานที่สั่งไป...เลยคิดว่าเวลาที่ครูสอนนักเรียนไม่ฟังหรือครูสั่งไม่ได้เรื่องกันแน่...ปรากฏว่าดิฉันสอบถามเด็กทั้งห้องปรากฏว่าครึ่งห้องเข้าใจผิด อีกครึ่งห้องเข้าใจถูก..นั่นหมายความว่าดิฉันต้องมองย้อนกลับมาดูตัวเองว่า เราผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่า หรือเราอธิบายให้เด็กฟังไม่รู้เรื่องกันแน่...โอเคค่ะ ยอมรับและบอกนักเรียนว่าต่อไปต้องตกลงและเรียนรู้ร่วมกันให้เคลียร์ทั้งสองฝ่าย...
พอเริ่มจะสอน นักเรียนที่อยู่ด้านหลังกลับคุยทั้งที่ไม่ใช่เวลาที่คุยเพราะเหลืออีกไม่กี่นาทีก็หมดคาบ ดิฉันหยุดและมองหน้าแต่เหมือนเป็นการท้าทาย เพราะเด็กไม่สนใจเลย และคำพูดที่ได้ยินออกมาจากปากก็คือ... ก็หนูไม่ชอบวิทยาศาสตร์ ดิฉันอึ้ง เพราะดิฉันไม่คิดว่านักเรียนจะกล้าพูดแบบนี้ แต่ดิฉันชื่นชมนะคะ ชื่นชมที่นักเรียนคนนี้กล้าที่จะบอก เพื่อที่ดิฉันจะได้ไม่มีอคติในใจ แต่กลับเป็นแรงบันดาลใจให้ดิฉันทำอย่างไรก็ได้ให้นักเรียนคนนี้รักที่จะเรียนวิทยาศาสตร์ให้ได้ทั้งที่ นักเรียนคนนี้เรียนสายศิลป์ก็ตา...แต่บอกตรงๆนะคะว่าวันนี้เกือบร้องให้ออกมาเลยด้วยซ้ำ...แต่ไม่เป็นเรื่องแค่นี้ แค่เสียใจ ไม่นานก็หาย อยากสอนมากกว่าค่ะ
ที่เขียนมามากมายไม่ได้มีอะไรมากหรอกนะคะ แค่คิดว่าบ้านหลังนี้ที่อบอุ่นตลอดเวลาจะสามารถเป็นที่พักพิงในเวลาที่มีปัญหา รวมทั้งมีเพื่อนพ้องน้องพี่และท่านอาจารย์หลายๆท่านมาให้คำแนะนำและข้อคิดดีๆ เพื่อเป็นวิทยาทานให้แก่ดิฉันด้วยนะคะ...อย่างน้อยก็เพื่อทำให้นักเรียนกลุ่มหนึ่งที่เป็นบุคลากรที่สำคัญของชาติและเป็นลูกศิษย์ที่น่ารักได้เรียนรู้อย่างมีความสุขไม่ว่าจะเป็นวิชาอะไร....ขอบคุณมากมายนะคะ
ขอขอบคุณทุกความหวังดีและกำลังใจที่ทุกๆคนทุกๆท่านมอบให้
ขอบคุณจริงๆค่ะ....คุณครูป่าน
ความเห็น (4)
สวัสดีคุณครูครับ
แวะมาเยี่ยมครับ
บางครั้งหลักสูตรก็มีหลายเรื่องที่เด็กไม่ชอบเรียนนะครับ
อย่างผมไม่ชอบชีววิทยามากครับ ชอบเคมี ฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ครับ...
* ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยม
* จริงๆแล้วมันก็คงจะยากและนาเบื่อสำหรับเด็กจริงๆนั่นแหละ
* ทำไงได้สู้ต่อไปมั้งคะ....
* ขอบคุณ คุณPhornphon นะคะ
สวัสดีคับมีสสสสส
ทักทายครับๆ
ยังไม่ลืมกันนะคับ
เป็นกำลังใจให้คับ
มีสน่าจะสอนม.4ด้วยยยยย
สอนเม่นๆๆ ฮ่าๆๆๆ
ไปละคับ ไว้จะมาทักทายใหม่ๆ
สวัสดีค่ะมิสป่าน
ลูกชายเป็นลูกศิษย์ของมิสป่านที่เป็นมิสประจำชั้นอยู่ค่ะ...ชั้นม.1/5 อสช.ระยอง
คุณแม่อยากให้ลูกชายเรียนเก่งและชอบวิชาวิทยาศาสตร์เหมือนมิสป่านและคุณแม่ค่ะ
(คุณแม่ตอนเรียนมัธยมก็เรียนสายวิทย์มาค่ะ) ช่วงปิดเทอมเดือนตุลาคม 2553นี้ มิสป่านรับติวพิเศษ
วิชาวิทยาศตร์หรือปล่าวคะ คุณแม่จะให้เขาไปเรียนค่ะ
คุณแม่ริคค่ะ