กำลังคนที่พอ กับ ผู้คนรอบข้าง ): แม้เหนื่อยหน่อยแต่ก็ไม่ใช่ความสุขในนิยาย
อัลฮัมดุลิลละฮฺ (ขอบคุณพระเจ้า) ที่ทำให้ผมได้มีเวลามานั่งขัดเกลาฝึกขีดฝึกเขียนเรียบเรียงเรื่องราวแลกเปลี่ยนเรียนรู้ผ่านตัวอักษรอีกครั้งเพราะแต่ละวันสารวันพันเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์ วิจัย และการพยายามนั่งเขียนบทความทั้งส่วนของทั่วไปและบทความวิจัยเผยแพร่ (แทบสลบเหมือดครับกลับมาในแต่ละวัน) แต่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺกับการงานที่กำลังดำเนินอยู่ทุกๆเรื่องราวหนักบ้างเบาบ้างมันก็คือชีวิตจริง...ตอนนี้ก็รอลุ้นตีพิมพ์บทความวิจัย วาสารของ ม.ศรีปทุม ซึ่งอยู่ในกระบวนการอยู่ครับ ขอให้ผ่านพ้นด้วยดี
วันนี้หลังจากได้อ่านหนังสือเล่มเล็กๆแต่องค์ความรู้ที่ได้รับไม่เล็กเลยเล่มหนึ่งที่ผมวางอยู่ข้างกายไว้เตือนสติและเรียนรู้ความถูกต้องในแนวทางของศาสนา ผมมักหยิบมันขึ้นมาอ่านเพื่อเติมเต็มความรู้แทบทุกครั้งที่ผมสงสัย
หลายคนมักตั้งคำถามรวมทั้งตัวผมเองก็เคยตั้งคำถามกับตัวเองพร้อมกับถูกตั้งคำถามมากกมายกับการงานที่ดำเนินอยู่ในแต่ละวันว่า งานต่างๆที่มีมากมาย สุดท้ายจะไม่ได้ดีสักอย่าง อย่างที่เขียนบอกล่าวในบันทึกที่ผ่านๆมาว่าสไตล์ของผมยิ้มรับกับทุกคำตักเตือน ผมเริ่มเรียนรู้บททดสอบนี้พร้อมกับบอกตัวเองว่านี่คือบททดสอบที่เราต้องผ่านพ้นมันไปให้ได้สำหรับการงานที่หลายคนมักบอกตัวเองว่าล้นมือ แต่บทเรียนที่ผมได้รับผมมองว่าหากเราตั้งใจใช้ความพยายาม(ใช้ใจ)ให้สุดกำลังความสามารถ แล้วเรียนรู้ข้อผิดพลาดพร้อมพัฒนาจุดแข็งที่มีอยู่เรื่องราวต่าๆก็อาจผ่านพ้นได้ด้วยความหวังและดุอาอฺ (พระเจ้าเท่านั้นที่ทรงเป็นผู้ประทานความสำเร็จ) ผมจึงเห็นด้วยกับท่าน ผอ.สำนักบริการการศึกษา มหาวิทยาลัยอิสลามยะลา(อาจารย์จารุวัจน์ สองเมือง) ที่ได้เขียนบันทึกเรื่อง "กำลังคน กำลังพอ"
เพราะเมื่อเราอ่านบันทึกนี้จบเราจะพบความจริงที่เรามิอาจปฏิเสธได้เลยกับย่อหน้าสุดท้ายของบันทึกนี้ของท่านอาจารย์ที่ว่า "ผมยังนึกไปถึงสมัยท่านรอซูล (ซ.ล) ครับ ผมจำไม่ได้เลยว่า มีครั้งไหนบ้างในการทำสงครามที่ท่านรอซูล (ซ.ล) จะมีกองกำลังที่มากกว่าศัตรู แต่ที่จำได้ชัดๆ น้อยกว่าและชนะอย่างสม่ำเสมอ และประการสำคัญ ความพ่ายแพ้สำคัญในสงครามอูฮูด ไม่ได้เกิดจากสาเหตุคนน้อยกว่าศัตรู แต่เกิดจากคนไม่มีวินัย ขาดความรับผิดชอบ และไม่เชื่อฟัง" บทเรียนในประวัติศาสตร์ครั้งนี้เป็นบทเรียนที่น่าขบคิดในสถานการณ์ปัจจุบันหลายๆเรื่อง สิ่งที่ผมกำลังจะนำเสนอก็คือว่า ผมมองว่า "การจัดการความรู้กับการบริหารจัดการองค์กร" ยังไงก็ต้องไปควบคู่กันแต่สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่ากำลังคนจะมีมากน้อยเพียงใด (ในบางครั้งบางสถานการณ์) สำคัญอยู่ที่ว่าเพื่อนร่วมงานที่ดีที่มีอยู่เป็นเช่นไรซึ่งเรามักมองข้ามสิ่งนี้ไป
"ผู้ที่นั่งร่วมสนทนาที่ดีที่สุดสำหรับพวกท่าน คือผู้ที่ท่านเห็นเขาแล้วทำให้พวกท่านรำลึกถึงอัลลอฮฺและคำพูดของพวกเขาทำให้พวกท่านปฏิบัติการงานที่ดีเพิ่มขึ้นและการปฏิบัติของเขาทำให้พวกท่านนึกถึงโลกอาคิเราะฮฺ ... รายงานโดยติรมีซีย์
จะเห็นว่าหากการงานที่เรากำลังทำงานอะไรสักอย่างหนึ่งที่ประดังถาโถมเข้ามา (ในความคิดของเรา) ลองหันมองดูรอบๆข้างว่าผู้คนที่อยู่รอบข้างของเราเป็นอย่างขอ้ความข้างต้นหรือไม่หากเขาเหล่านั้นที่ยังอยู่รอบข้างเรายังคงเป็นแบบนี้อยู่ก็อัลฮัมดุลิลละฮฺเถอะครับเพราะอย่างน้อยๆความเหนื่อยล้าที่เรากำลังเผชิญอยู่มันก็เป็นความสุขที่มิใช่ความสุขในนิยายแต่คือความสุขในชีวิตจริงบนความท้าทายแห่งบททดสอบ
เพราะฉะนั้นหากเราตั้งใจมั่นกับการงานที่ได้รับมีเพื่อนร่วมงานที่ดีก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วหละครับเว้นเสียแต่ความจริงที่ว่าเราจะยอมแพ้และอ่อนแอกับบททดสอบเสียเอง... วัลลอฮฺอะลัม
ขอจบบันทึก... "กำลังคนที่พอ กับ ผู้คนรอบข้าง ): แม้เหนื่อยหน่อยแต่ก็ไม่ใช่ความสุขในนิยาย" ไว้เพียงแค่นี้ก่อนนะครับขอผู้รู้โปรดชี้แนะด้วยครับเสียงเล็กๆพร้อมเรียนรู้ทุกเรื่องราวคำนำแนะตักเตือนครับ
๑๓ มิ.ย. ๕๓ / ๑๐.๓๔ น.
ความเห็น (12)
สวัสสดีค่ะ
เป็นบันทึกที่สรางพลังใจได้ดีทีเดี่ยว...
เราสามารถหาความสุขจากทุกสิ่งรอบๆ กายเราได้ แม้จะเหน็ดเหนื่อยกับภาระงานที่ถาโถม หากมีกำลังใจจากผู้คนรอบข้าง เราก็มีความสุข...
อุปสรรคและความเหนื่อยยากจากการทำงาน เป็นแบบทดสอบที่ดีที่สุดบทหนึ่ง ที่จะให้เราเข้มแข็ง และประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก
ขอบคุณข้อคิดที่ดีนี้ค่ะ
ผู้คนที่อยู่รอบข้างตัวเราที่เขามี "ใจ" และพร้อมที่จะ "ช่วยเหลือ" เราอย่างเต็มที่...
แม้มีเพียงน้อยนิดแต่ก็ "เพียงพอ" ที่จะให้เราดำเนินชีวิตไปในแนวทางที่ถูกต้องได้แล้วนะครับ...
ถ้าคนเดียว อาจจะไม่พอกำลังก็ได้นะครับ เพราะคนอื่นเขาทำเป็นคู่เป็นทีมจะได้สองเท่าหรือไม่ก็ยี่สิบเจ็ดเท่า ฮิฮิ
ขอบคุณมากครับอาจารย์
เข้าใจครับท่าน...ดุอาอฺครับให้เรียนจบเร็วๆ อิอิ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
เมื่อวานพยายามเข้า G2K ทั้งวันค่ะ ก็เข้าไม่ได้ แต่ก็ดีใจมากค่ะที่วันนี้เข้ามาได้ เพื่อจะได้มาบอกว่าทุกถ้อยคำที่อ่านในบันทึกนี้มีความหมายและคุณค่าเสมอ เป็นความอมตะแห่งความดีที่คงทนค่ะ...
หากเราตั้งใจมั่นกับการงานที่ได้รับมีเพื่อนร่วมงานที่ดีก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว
ความเป็นกัลยาณมิตรคงไม่ได้ก่อร่างสร้างตัวได้ในวันเดียว มันค่อย ๆ สะสมทีละเล็กทีละน้อย ผ่านตัวอักษรที่สะท้อนถึงปรัชญาและอุดมการณ์ที่ไม่ต่างกัน...ถึงแม้ไม่มีเวลาเข้ามาในที่นี้บ่อยนักก็ยังระลึกถึงเสมอค่ะ สำหรับคนรู้ใจแล้ว ความถี่ไม่ใช่สิ่งชี้วัดความลึกแห่งมิตรภาพ
ความเหนื่อยหนักในการทำงานด้วยความตั้งมั่นก็ทำให้เรามีความสุขได้เหมือนกันนะคะ หากเราไม่มองภาพความสุขที่จะต้องสบายและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะเสมอไป และเชื่อว่าคุณเสียงเล็ก ๆ มีความสุขในแบบฉบับของตนเอง แบบแนวเพื่อชีวิตน่ะค่ะ
ขอให้มีความสุขทุก ๆ วันค่ะ
ขอบคุณมากครับอาจารย์
เป้าหมายของผมคือการได้ทำเพื่อการก่อเกิดคุณประโยชน์ตราบเท่าที่มนุษย์คนนึงจะทำได้ครับ ขอบคุณอีกครั้งครับสำหรับมิตรภาพและกำลังใจทีีมีให้เรื่อยมาครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอครับ
มาชม
ก้าวเดินต่อไปในเส้นทางที่เราก้าวเดินมาแล้วนะครับเพื่อให้ถึงเส้นชัย...ที่ตั้งใจเอาไว้นั้นแล...
ขอบคุณมากครับอาจารย์...สำหรับทุกกำลังใจในย่างก้าวที่ผ่านพบและได้เรียนรู้สู่การพบเจออาจารย์ที่ผ่านมาครับ
shaheedeen
ความสุขหรือความทุกข์ที่ประสบกับเราบนโลกใบเล็กนี้ เทียบไม่ได้เลยกับความสุขและความทุกข์ ที่รอเราอยู่ในโลกหน้าใกล้
หากการงานของเราเป็นไปเพื่อความสุขในโลกหน้า และหลีกหนีจากความทุกข์ในโลกหน้าที่ถาวรแล้ว ย่อมไม่มีอคปสรรค์ใดที่ทำให้เรากลัวกับความฝันชั่วคราว บนโลกนี้ ที่มีค่าแค่ปีกยุง หรือหยดน้ำที่ติดปลายนิ้ว
إن الله مع الصابرين
อัลลอฮฺจะอยู่เคียงข้างบรรดาผู้ที่อดทนเสมอ
ขอบคุณมากครับ...สำหรับมุมคิดดีๆครับ
shaheedeen