ณ ชิงช้า ตอน ต้นไม้ไม่มีขา
ในห้องครัวบ้านยาย...
"กระต่ายขูดมะพร้าวตัวนี้ใช้ตั้งแต่ยายเรายังสาวอยู่" ป้า เริ่ม
"โห... " ผม นึกไม่ถึงว่าจะนานขนาดนี้
"อืม... สมัยนี้เค้าใช้เครื่องขูดมะพร้าวแล้ว" แม่ เสริม
"ใช่ ไม่ค่อยมีกระต่ายขูดมะพร้าวให้เห็นแล้ว" ป้า ต่อ
"เค้าว่าเก็บไว้แล้วดี เป็นสิริมงคลกับบ้านเรา" แม่ แนะ
"โน่น ชมพู่ต้นนั้นก็ปลูกมานานพอๆ กับกระต่ายตัวนี้" ป้า เล่าต่อ
"แล้วทำไมปลูกอยู่กลางทางเดินล่ะครับ" ผม สงสัย
"สมัยก่อนมันไม่ใช่ทางเดินหรอก เดินกันไปมาก็กลายเป็นทางเดินซะเลย" ป้า ตอบ
"มันดูเกะกะหรือ" แม่ ถามผม
"ก็ประมาณนั้นครับ"
"เกะกะก็เดินหลบบ้างซิ... เรามีขา ต้นไม้มันไม่มี" ป้า เหน็บ
"อืม... ครับ"
"...เดินหลบไปไกลอีกนิด พุงจะได้ยุบลงบ้าง" ป้า แถมอีกดอก
ต้นไม้ไม่มีขา มันเดินหลบเราไม่ได้
อย่าเห็นแค่ความสะดวก สบาย ตัดต้นไม้ทำทาง...
พัฒนาแล้วหรือไม่ วัดได้จากอะไรตั้งหลายอย่าง
มิใช่แค่ถนนหนทาง โอ๊ะโอ...หิวไก่ย่างจังเลย...
ขอตัวไปกินก่อนนะเออ
มีความสุขมากมายครับ
vrt
ความเห็น (1)
คิดดี.. เขียนดีนะ.. ชื่นชมค่ะ.. อ่านแล้วมีความสุขมากมาย.. ขอบคุณค่ะ.. 
Life Beauty