เพื่อกันและกัน

กฎของธรรมชาติ

บางครั้งก็ตอบไม่ได้ว่าทำไมจึงต้องทำอะไรเพื่อกัน อาจเป็นสัญญาใจ หรือเพียงใจเราเพื่อกัน เป็นความสุขและสวยงามเสมอ สำหรับการที่ได้ทำอะไรเพื่อกัน

บางครั้งแม้จะอยู่ห่างไกลเกินกว่าจะเอื้อมมือถึง แต่......เราก็เป็นส่วนเสริมของกันและกันได้ ภาพวิวทิวเขาอาจดูเหมือนภาพจำลอง ที่จับต้องไม่ได้ นั่นหรือคือขุนเขา หรือเงาฝัน

แต่ป่าตอง ก็ทำให้เรารู้สึกแจ่มใสเมื่อเข้าใกล้ เสียงใบตองต้องลมพัด แผ่วเบา แต่ทั้งก้านใบก็โยกโยนร่าเริง จึงทำให้ได้รู้ว่า สิ่งที่เห็นอยู่ทั้งหมดนี้ คือมีตัวตน สัมผัสได้

สายฝนโปรยปรายแต่เช้า ช่วยชะล้างฝุ่นหมองมัวทั่วบาทวิถี และตามกิ่งใบไม้ เป็นผลให้ไม้ใหญ่น้อย ยืนชื่นชมอย่างขอบใจ และให้กำลังใจ แม้จะเป็นไปได้เพียงนั้น แต่เราก็ทำเพื่อกันและกันได้ดีตลอดมา

ธรรมชาติให้รางวัลที่สวยงามต่อผู้รักธรรมชาติเสมอ ท่ามกลางสีเขียวขรึมเกือบจะตลอดเส้นทาง แต่ก็ยังแอบแทรกดอกไม้สีแดง ประดับให้เกิดมิติความงามที่เกินบรรยาย แสดงความแตกต่างต่อกัน อย่างเหมาะสม

เงามืด...บางครั้งก็ทำให้เราหวั่นไหว หวาดระแวง ยิ่งมอง ก็ยิ่งเหมือนปีศาจกลายร่างทะมึนน่ากลัว หรือจะครอบครองรังแก เป็นจินตนาการด้านลบ ที่เกาะกินใจเรา

แต่ในวันที่เปล่าเปลี่ยวและร้อนแรง ร่มเงานั้น กลับกลายเป็นสหายสนิท ที่ยืนเคียงข้างไปทุกฝีก้าว เหมือนสัญญว่าจะดูแลด้วยความห่วงใย จนกว่าจะถึงปลายทาง

ที่จริง ทุกสิ่งในโลกนี้ ต่างก็เป็นส่วนสำคัญของกันและกัน ไม่ว่าจะได้พบหรือยังก็ตาม แต่ตามกฎของธรรมชาติ สักวัน ก็ต้องวงโคจรมาบรรจบกัน และเกิดการพึ่งพา เมื่อนั้นแหละจะเข้าใจว่า เกิดมาเพื่อกันเป็นเช่นไร

ทุกภาพที่ผ่านสายตา ล้วนมีเหตุแห่งความเป็นมาเสมอ ขอเพียงอย่าเมินมองข้ามไป เพราะอย่างน้อย สิ่งเหล่านั้น ก็เป็นเครื่องประดับแวดล้อมให้เราสวยงามและมีค่าขึ้นมาได้ทันที ในสายตาคู่อื่นต่อๆไป

ก็เพราะเราต่างก็เกิดมา เพื่อกันและกัน

สวัสดีค่ะ

เขียนใน GotoKnow โดย ตันติราพันธ์
ใน เล่าสู่กันฟัง

คำสำคัญ (Tags): #การพึ่งพาอาศัย#การเห็นคุณค่าของกันและกัน#ธรรมชาติ#เพื่อน

หมายเลขบันทึก: 360509เขียนเมื่อ 21 พฤษภาคม 2010 23:46 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 22:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน