หนึ่งวันครึ่งกับค่ำคืนหนึ่งใน New Orleans ตอนทิ่ ๑ น้ำใจอันงดงามของชาวไทยกับบรรยากาศสนุกสนานของดนตรี JAZZ
นั่งรถ Greyhoundเที่ยวแรกในเวลา ๑๑:๓๐ น เดินทางมาถึงเมือง New Orleansในเวลาบ่ายสองโมงครึ่ง รีบจับ taxi ให้ไปส่งที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ
เนื่องจากเป็นพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ไม่ใหญ่นักสัตว์ที่นำมาแสดงโชว์จึงมีไม่มาก เดินชมไม่นานก็ทั่ว แต่การจัดแสดงทำได้ดี-น่าสนใจ ได้ชมการเลี้ยงนกเพนกวินซึ่งให้ปลาเป็นอาหาร
เลี้ยงแบบไม่อั้น บางตัวแวะเวียนมารับอาหารเข้าปากหลายรอบเหลือเกิน รอบหนึ่งก็ยืนเคี้ยวไม่ต่ำกว่า ๔-๕ ตัว นกเพนกวินที่นี่พันธุ์ใหญ่กว่าที่เคยเห็นที่อื่น
ป้อนอาหารให้ปลากระเบน รูปร่าง-หน้าตาน่าเอ็นดู
พบนักประดาน้ำขี้เล่นถอดหน้ากากอ๊อกซิเจนถ่ายรูปด้วย
บอกพี่แว่นว่า อาจจะค้างคืนที่ New Orleans ไม่ต้องเป็นห่วง จริงๆก็ตั้งใจว่าจะไปค้างนั่นแหละ แต่ที่ไม่บอกกล่าวล่วงหน้าเพราะเกรงว่าเขาจะค้านด้วยความห่วงใย เป็นครั้งแรกที่ก้าวไปสู่สภาพ backpack อย่างจริงจัง
สองสาวนั่งรถรางไปที่ French Market เพื่อถามหาโรงแรมที่พักแห่งหนึ่ง French Market ก็คล้ายๆกับ Sunday Marketหรือ JJ Market บ้านเรา เพียงแต่ของมีขายน้อยกว่า เมื่อสอบถามเส้นทางชาวอเมริกันนิโกรจึงพาไปพบคุณทิมซึ่งเป็นชาวไทย ประดิษฐ์เชือกถักมาวางขายที่ตลาดแห่งนี้
คุณทิมกล่าวด้วยเสียงอันขมขื่นว่า อยากกลับไปประเทศไทยมากแต่หลักฐานหายหมดช่วงที่พายุเฮอร์ริเคนแคทรีนา ถล่ม New Orleans หมดเนื้อสิ้นประดาตัวต้องอาศัยอยู่บนพื้นถนนเป็นปี ในความโชคร้ายก็ยังมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต สาวสวยชาวอเมริกันขอแต่งงานเป็นคู่ชีวิตด้วย
คุณทิมและภรรยาคู่ชีวิต
ปรากฏว่าโรงแรมที่โทรฯติดต่อไปเต็มหมด ถามคุณทิมว่า คุณจะเปิดบ้านบริการเป็น Guest House ได้หรือไม่ การอึกอักคือคำตอบที่ดี เวลาช่วงนั้นเกือบ ๖ โมงเย็นจึงหมดหนทางจริงๆ ถามหาว่ามีวัดไทยแถบนี้หรือไม่ คุณทิมกรุณาให้หมายเลขโทรศัพท์ของพระครูปลัดวุฒิชัย กิตติเมธี วัดวิมุตตยาราม เมืองนิวออลีนส์ รัฐหลุยส์เซียน่า ซึ่งเป็นอดีตเลขาฯของท่าน ว วชิรเมธี จึงโทรฯติดต่อไป ท่านมาอยู่ที่นี่ ๓ ปีแล้วขณะนี้กำลังสร้างอาคาร มีที่พักเพียงแค่หลังเดียวจึงไม่สะดวก แต่กรุณาติดต่อคุณเจนจิราให้มีการสัมภาษณ์ชื่อเสียงเรียงนามและลักษณะงานที่ทำเล็กน้อยเพื่อเป็นข้อมูลเบื้องต้น นับว่าน่าเห็นใจที่ต้องอนุญาตให้คนที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้ามาพักอาศัย เผอิญคุณเจนจิราและครอบครัวเพิ่งเดินทางกลับจากธุระที่มลรัฐอื่นจึงไม่สะดวกมารับแต่บอกทางให้ขึ้นรถรางไปเมื่อใกล้ถึงจะออกมารับ
ระหว่างการเดินทางได้ปรึกษาคุณพี่ Rose อีกครั้งหนึ่งว่าควรลองโทรฯหาที่พักที่มีชื่อปรากฏใน brochure การท่องเที่ยวอีกสัก ๒ แห่ง เผื่อฟลุ๊ค เพราะต้องรับประทานอาหารเย็นให้เสร็จสิ้นก่อนเดินทางไปพบคุณเจนจิรา แค่เขาเอื้อเฟื้อเรื่องที่พักก็บุญโขแล้วจึงไม่อยากรบกวนด้านอื่นๆ สวรรค์เข้าข้างหรือนรกให้ท้ายก็ไม่อาจรับทราบ ปรากฏว่ามีห้องพักรวมสตรีว่างอยู่คิดค่าหัวรายละ ๒๕ เหรียญ มีที่นอนและผ้าเช็ดตัวบริการ พักห้องละ ๔ คน แต่เดินถึงกันหมดทั้ง ๔ ห้อง
เมื่อเข้าที่พักเรียบร้อยจึงโทรฯไปสละสิทธิ์ในการรับความเอื้อเฟื้อจากน้ำใจอันงดงามของครอบครัวคุณเจนจิรา
ทัศนียภาพของ New Orleans โดยรวมสวยงามสมกับเป็นเมืองท่องเที่ยว เน้นเรื่องอาหารทะเลและการแสดงโชว์ที่คล้ายๆกับพัฒน์พงศ์ของไทย เขียนเชิญชวนแบบไม่อ้อมค้อมว่านักแสดงของเขา No cover
มีวงดนตรี Jazz อิสระวงใหญ่มาตั้งบรรเลงอยู่ริมถนนสายท่องเที่ยวหลัก เสียงเครื่องดนตรี Jazz ดังกล่อมเป็นจังหวะเร้าใจให้สืบเท้าเข้าไปใกล้อย่างลืมตัว
สองสาวไทยต้องเดินแบบระวังตัวเต็มที่ กอดกระเป๋าถือแนบอก
หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าหรือไปสะกิดเกี่ยวกับบุคคลอื่นๆ แต่ก็แวะเข้าไปยืนมองบรรยากาศของสถานบันเทิงเกือบทุกแห่ง นักร้องส่วนมากเป็นพวกผิวสีคุณภาพเสียงสุดยอด การบรรเลงดนตรีของแต่ละวงก็ระดับมืออาชีพ
เสียงกระหึ่มของเครื่องดนตรีปลุกเร้าให้นักท่องเที่ยวหลายคนเคลิบเคลิ้มโยกตัวไป-มาและอีกหลายคนออกมาวาดลวดลายอย่างสนุกสนานกลางฟลอร์ ไปตามจังหวะของดนตรีและเสียงเพลงราวกับถูกต้องมนต์สะกด แสดงออกกันอย่างอิสระเสรีตามกรอบ
ไม่วุ่นวายหรือกระทบกระทั่งผู้อื่น แม้จะได้ชื่อว่าเป็นการเที่ยวกลางคืนแต่เป็นไปด้วยความสงบเรียบร้อยดี เดินทางกลับที่พักพร้อมกับนักท่องเที่ยวอื่นๆที่ใช้บริการรถรางด้วยกัน เป็นประสบการณ์อีกรูปแบบหนึ่งที่น่าศึกษา
(ขอเชิญร่วมทำบุญกับ วัดวิมุตตยาราม นิวออลีนส์ หลุยส์เซียน่า เข้าชมได้ที่
http://www.wimuttayaram.org/ )
ชมภาพสวยงามโดยรวมของบรรยากาศได้จากสไลด์ค่ะ
ความเห็น (6)
สวัสดีค่ะ
พี่คิมขาดหายไปจากบันทึกของน้องหลายวันเลยค่ะ วันนี้มาติดตามอ่านจุใจเลยค่ะ
ขอขอบคุณกับสิ่งของที่มอบให้นะคะ ด้วยความซาบซึ้งอย่างยิ่ง
สวัสดีครับ...
แวะมาทักทาย...
น่าสนุกมาก ๆ เลยครับ
ได้รับเสื้อ ปากกา พวงกุญแจแล้วนะครับ
พี่คิมคะ
* เปิดภาคเรียนใหม่ย่อมวุ่นวายเป็นธรรมดา.....!
* ระลึกถึงพี่คิมอย่างสม่ำเสมอนะคะ ขอบคุณพี่คิมค่ะ
คุณหนานเกียรติคะ
* ขอโทษจริงๆที่ไม่สามารถไปร่วมฉลองงานพิธีสำคัญได้...ระยะนี้งานเข้าแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้..... สักวันหนึ่ง.....คงได้ไปเยี่ยมเยียนนะคะ
* ขอบคุณ คุณหนานเกียรตินะคะ
