สายใยผูกพันจากศิษย์เก่า เนริสา Bio21 ที่พิษณุโลกกับชีววิทยาขอนแก่น

            เมื่อเรียนจบชีววิทยาขอนแก่นในระดับปริญญาตรีไปแล้ว  ศิษย์เก่าหลายคนแทบจะไม่มีโอกาสได้กลับมาเยี่ยมภาควิชาชีววิทยา มข.อีกเลย เพราะต้องไปเรียนต่อ ไปทำงานที่อื่น บางคนอาจจะมีโอกาสได้ผ่านมาทางขอนแก่นบ้าง แต่ไม่มีโอกาสได้พบอาจารย์หรือเจอเพื่อนๆมากนัก

            เนริสา คุณประทุม Bio21  หลังจากจบจากขอนแก่น ก็ไปเรียนต่อปริญญาโทใน กทม. แล้วไปเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยนเรศวร จ.พิษณุโลก  งานเยอะมากๆ เลยไม่มีโอกาสมาที่ขอนแก่นสักที

            แค่หาเวลากลับบ้านเกิดไปเยี่ยมพ่อ-แม่ที่ชัยภูมิ ก็ค่อนข้างหาเวลาได้ยาก แต่ก็ยังเดินทางกลับบ้านได้หลายช่วง กลับไปนอนค้างที่บ้าน 1-2 คืน แล้วกลับมาทำงานต่อ

            ---------- รูป diaryur01 -----

            เมื่อเป็นอาจารย์ภาควิชาชีววิทยา ที่ ม.นเรศวร มีโอกาสได้ไปประชุมวิชาการที่เชียงใหม่ในช่วงปี 2548 เนริสาก็ได้เจอ อ.ละออศรี, อ.สุมนทิพย์ และ อ.ดวงกมล จาก มข. เลยรีบเข้าไปสวัสดี ทักทายอาจารย์ด้วยความเคารพและคิดถึง คุยกับอาจารย์แล้วก็ร่วมยินดีที่ อ.ละออศรี ได้ตำแหน่งทางวิชาการ เป็น "ศาสตราจารย์" แล้ว ได้พูดคุยถามไถ่จนคลายความคิดถึงชีววิทยาขอนแก่น ได้บ้าง

            เหมือนกับเพื่อนที่เป็นอาจารย์หลายคน มักจะได้เจอกันเมื่อไปร่วมงานประชุมวิชาการในแต่ละปี จะได้เจอทั้งรุ่นพี่ เพื่อน รุ่นน้อง เจออจารย์ที่เคยสอนที่ขอนแก่น..... สายใยความผูกพันยังมีอยู่ตลอดมา

          นายบอนโทรคุยกับ อ.เนริสา ถ้าเป็นช่วงที่เธอว่าง จะคุยกันนานหลายสิบนาที ช่วง 5 ปีที่แล้ว โทรไปหา อ.เนริสา ซึ่งตอนนั้น ไม่สบาย น้ำท่วมปอด + ปอดอักเสบ ไอ ปวดเมื่อยตลอด หน้ามืดง่าย จนต้องทานยาวันละ 5 เม็ด  แต่หลังจากที่ดูแลรักษาสุขภาพเป็นอย่างดีแล้ว เธอดูแข็งแรงขึ้น พยายามทานอาหารเพื่อสุขภาพ เพื่อให้ร่างกายได้ฟื้นตัวเร็ว ช่วงนั้น เมื่อโทรไปคุยด้วย จะได้ยินเสียงหายใจขัดๆ จามเรื่อยๆ เมื่อโทรไปก็ชักเกรงใจว่า จะรบกวนเวลาพักผ่อนหรือเปล่า แต่ อ.เนริสารีบบอกว่า ไม่เป็นไร  ได้พูดคุยกับเพื่อนจากที่ต้องนอนซมอยู่คนเดียวทั้งวัน เมื่อได้พูดระบายออกมาบ้าง สุขภาพจิต สุขภาพใจ ดีขึ้น

 
            ช่วงที่ยังมีอาการป่วยอยู่ ก็ได้พุดคุยกันหลายเรื่อง พูดถึงพ่อแม่ที่บ้าน ถามถึงเพื่อน ได้ส่งต่อความห่วงใยถึงกัน แม้จะไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันหลังจากเรียนจบไปแล้ว

            ไม่ว่าจะนานแค่ไหน แต่สายใยความผูกพันกับชีววิทยาขอนแก่นยังมีอยู่เสมอ เพียงแค่มีสิ่งกระตุ้น ได้พบเจอ พูดคุยกับคนที่เคยอยู่ชีววิทยาขอนแก่นด้วยกัน ไม่ว่าจะห่างไกลแค่ไหน ก็เหมือนใกล้กันทุกครั้งไป

:)))