เส้นทางสังเวชไกล..ประเทศไทย..กับความตายอันเปล่ากลวง....สังเวชใจเจ้าค่ะ..ยายธี
การเมืองไทยก้าวมาไกลมากแล้ว เพียงแต่เราไม่รู้ว่า มาถึงไหนกันแล้วเท่านั้นเอง
เมื่อไม่รู้ถึงที่มา และไม่รู้ว่าจะไปต่อทางใด จึงได้แต่เพียงก้าวตามเส้นทางที่ใครก็ไม่รู้ขีดไว้
........แต่ไม่ว่าจะยำเท้าอยู่กับที่ จะก้าวไปข้างหน้าหรือว่าจะก้าวถอยหลัง ทุกอย่างล้วนต้องออกแรง
เมื่อต้องออกแรงใยไม่มองหาปลายทางร่วมกันและพร้อมฝ่าฟันก้าวเดิน จะได้ไม่เสียแรงเปล่า
เจ็ดสิบกว่าปีที่ผ่านมาเราเสียเวลากับการวิ่งตามรอยเท้าของคนอื่นมามากแล้ว กลับมาสร้างสรรค์เส้นทางของตัวเองกันเถอะ
......ประชาธิปไตยแบบไทยๆ...เท่ห์ดีออก
ครูกัน หนองบุญมาก