ชอบตอนไหนของพระอภัยมณี

ชอบตอนไหนของพระอภัยมณี

    เนื้อเรื่องในพระอภัยมณีมีว่า พระอภัยมณีและศรีสุวรรณเป็นโอรสท้าวสุทัศน์และพระนางประทุมเกสรแห่งกรุงรัตนา เมื่อพระอภัยมณีและศรีสุวรรณมีอายุพอสมควร พระบิดามีรับสั่งให้ไปแสวงหาวิชาตามเยี่ยงกษัตริย์ทั้งหลาย

พ่อจะแจ้งเจ้าจงจำคำโบราณ	อันชายชาญเชื้อกษัตริย์ขัตติยา
ย่อมพากเพียรเรียนไสยศาสตร์เวท	สิ่งวิเศษสืบเสาะแสวงหา
ได้ป้องกันอันตรายนัครา	ตามกษัตริย์ขัตติยาอย่างโบราณ

          พระอภัยมณีและศรีสุวรรณออกเดินทางไปจนถึงหมู่บ้านจันตคาม พบทิศาปาโมกข์สองคน คนหนึ่งชำนาญทางปี่ อีกคนหนึ่งชำนาญทางกระบอง สองพี่น้องมีความเสื่อมใส จึงสมัครเป็นศิษย์ขอเรียนวิชาอยู่ในสำนักนั้น พระอภัยมณีเรียนเป่าปี่ ส่วนศรีสุวรรณเรียนการต่อสู้ด้วยกระบองครั้นเรียนสำเร็จแล้ว พระอภัยมณีและศรีสุวรรณก็ลาอาจารย์ทิศาปาโมกข์กลับบ้านเมือง ท้าวสุทัศน์ทรงทราบวิชาที่โอรสเรียนสำเร็จ ก็กริ้วว่าเลือกเรียนวิชาชั้นต่ำไม่สมกับเป็นโอรสของกษัตริย์ จึงขับไล่ออกจากบ้านเมือง ทั้งสองคนจึงเดินทางท่องเที่ยวไปได้รับความลำบาก ศรีสุวรรณปลอบพระอภัยมณีเป็นคติเตือนใจถึงคุณค่าของการมีวิชาความรู้ว่า

           มีความรู้อยู่กับตัวกลัวอะไร           ชีวิตไม่ปลดปลงคงได้ดี

          พระอภัยมณีและศรี สุวรรณเดินทางผ่านป่าเขาลำเนาไพรจนมาถึงชายทะเลแห่งหนึ่ง พบกับพราหมณ์สาม คน ชื่อ โมรา มีความสามารถผูกหญ้าเป็นสำเภายนต์ สานนสามารถอ่านมนต์เรียกลมเรียกฝนได้ และวิเชียร มีฝีมือยิงธนูได้ครั้งละ 7 ดอก ต่างก็ทดลองอวดวิชากัน พระอภัยมณีแสดงความสามารถในการเป่าปี่ให้พราหมณ์ทั้งสามคนฟัง ไม่ช้าพราหมณ์ก็พากันหลับหมดทุกคนขณะนั้นนางผีเสื้อสมุทรตนหนึ่งออกหากิน พอได้ยินเสียงปี่ของพระอภัยมณีนางก็"ป่วนฤดีดาลดิ้นถวิลหวัง" เมื่อเห็นพระอภัยมณีก็เกิดความรัก จึงตรงเข้าอุ้มพาไปไว้ยังถ้ำพระ อภัยมณีจำใจต้องอยู่กับนางผีเสื้อสมุทรจนเกิดโอรสชื่อสินสมุทร

          วันหนึ่งขณะที่นาง ผีเสื้อสมุทรออกไปหากิน สินสมุทรผลักหินปากถ้ำหนีออกไปเที่ยว พบเงือกแก่จึง จับมาให้พระอภัยมณีดู เงือกอ้อนวอนขอให้ปล่อยไป แล้วจะยอมเป็นข้าพาพระอภัยมณีหนีจากนาง ผีเสื้อสมุทรไปยังเกาะแก้วพิสดาร พระอภัยมณีเห็นเป็นโอกาสที่จะหนี จึงให้สินสมุทรปล่อยเงือก แล้วห้ามเล่าเรื่องให้นางผีเสื้อสมุทรฟัง ต่อมานางผีเสื้อสมุทรฝันว่าเทวดาที่เกาะมาควักดวง ตาทั้งสองข้างเหาะหนีไป นางตกใจตื่นเล่าความฝันให้พระอภัยมณีฟัง พระอภัยมณีเห็นเป็นโอกาส จึงทำนายฝันว่า นางกำลังมีเคราะห์ให้ไปถือศีลสะเดาะเคราะห์อยู่บนเขาเป็นเวลา 3 ราตรี นาง ผีเสื้อสมุทรเชื่อจึงออกไปจำศีล พระอภัยมณีจึงเรียกเงือกให้ช่วยพาหนีโดยมีนางเงือกน้อยผู้เป็นลูกติดตามไปด้วย

          ครั้น ครบกำหนดสามวัน นางผีเสื้อสมุทรกลับมายังถ้ำไม่เห็นพระอภัยมณีและสินสมุทรก็รู้ว่ามีคนพาหนีจึงออกติดตามด้วยความโกรธ

          นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง           โตดังหนึ่งยุคนธร์ขุนไศล
ลุยทะเลโครมครามออกตามไป                    สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย

          นางผีเสื้อสมุทรตามพระอภัยมณีไปทันได้ฆ่าเงือกแก่ผัวเมียที่พาหนี แล้วออกติดตามลูกสาวเงือก ซึ่งพาพระอภัยมณีหนีต่อไปจนถึงเกาะแก้วพิสดาร พระโยคีที่บนเกาะมาช่วยไว้ พระอภัยมณี สินสมุทรและนางเงือกจึงอาศัยอยู่กับพระโยคีที่บนเกาะ พระอภัยมณีได้นางเงือกเป็นชายา ต่อมาพระอภัยมณีและสินสมุทรบวชเป็นฤาษี

         ฝ่ายศรี สุวรรณกับพราหมณ์ทั้งสามคน เมื่อตื่นขึ้นมาไม่พบพระอภัยมณี ต่างก็โศกเศร้าครั้นคลายความโศกเศร้าแล้ว ศรีสุวรรณและพราหมณ์ทั้งสามก็ออกตามหาพระอภัยมณีจนมาถึงเมืองรมจักร มีท้าวทศวงศ์เป็นเจ้าเมือง มีพระธิดา ชื่อ เกสรา ท้าวอุเทนเจ้าเมืองแขกชวาส่งทูตมาขอต่อพระบิดา แต่ท้าวทศวงศ์ปฏิเสธท้างอุเทนจึงอภิเษกศรีสุวรรณกับพระธิดาเกสรา ทั้งสองมีพระธิดาชื่อ อรุณรัศมี

          กล่าว ถึงเท้าสิลราช เจ้าเมืองผลึก มีพระธิดาชื่อ สุวรรณมาลี นางได้หมั้นหมายกับอุศเรนโอรสเจ้าเมืองลังกา เมื่อใกล้กำหนดการอภิเษก สุวรรณมาลีฝันไปว่า นางไปเที่ยวทะเล เห็นดวงแก้วอยู่กลางเกาะนางเหาะไปหยิบได้ โหรทายว่าจะมีเคราะห์ แต่จะได้คู่ครองที่เหมาะสม ท้าวสิลราชจึงพาพระธิดาไปเที่ยวทางทะเลจนมาถึงเกาะแก้ว พิสดาร พระอภัยมณีและสินสมุทรจึงขอโดยสารเรือมาด้วย ผีพรายซึ่งนางผีเสื้อสมุทรสั่งให้มาคอยระวังมิให้พระอภัยมณีและสินสมุทรหนี นำความไปบอกนางผีเสื้อสมุทร นางจึงออกติดตามและทำลายเรือจนแตก ท้าวสิลราชสิ้นพระชนม์ในทะเล ส่วนพระอภัยมณีว่ายน้ำหนีไปบนเกาะแห่งหนึ่ง นางผีเสื้อสมุทรติดตามพระอภัยมณี แต่ไม่สามารถเข้าใกล้เกาะได้ด้วยพระโยคีให้มนต์วิเศษไว้ นางจึงอ้อนวอนขอให้ พระอภัยมณีไปอยู่ด้วยดังเดิม แต่พระอภัยมณีปฏิเสธ นางผีเสื้อสมุทรจึงร่ายเวทให้ฝนตก

           "ทั้งฟ้าร้องก้องกระหึ่มเสียงครึมครืน    นภางค์ พื้นบดบังกำลังมนต์"

      ทั้งพายุทั้งฝนซัดพระหน่ำ พระอภัยมณีหนาวสั่นจึงตัดสินใจเป่าปี่สังหารนางผีเสื้อสมุทรเมื่อนางสิ้นชีวิตพระอภัยมณีก็เศร้าโศกคร่ำครวญถึงนาง ผีเสื้อสมุทรด้วยความสงสารว่า

สงสารนักภัคินีเจ้าพี่เอ๋ย	เป็นคู่เชยเคียงชิดพิสมัย
ถึงรูปชั่วตัวดำแต่น้ำใจ	จะหาไหนได้เหมือนเจ้าเยาวมาลย์
.............................................	..........................................................
อันชาตินี้มีกรรมจำนิรา	เมื่อชาติหน้าขอให้พบประสบกัน
เป็นมนุษย์ครุฑาเทวาธิราช	อย่ารู้ขาดเสน่หาจนอาสัญ
ให้สมวงศ์พงษ์ประยูรตระกูลกัน	อย่าต่างพันธุ์ผิดเพื่อนเหมือนเช่นนี้

       พระอภัยอณีจะปลงศพนางผีเสื้อสมุทร แต่มีชีปะขาวมาห้ามไว้ว่าถ้าเผานางจะฟื้นคืนชีพอีก พระอภัยมณีจึงปล่อยนางให้เป็นหินอยู่ที่เชิงเขานั้นฝ่ายอุศเรนคู่หมั่นของสุวรรณมาลี เมื่อทราบว่าสุวรรณมาลีหายไป ก็นำเรือออกค้นหาจนมาพบพระอภัยมณีที่เกาะกลางทะเล จึงรับลงเรือมาด้วย ส่วนสุวรรณมาลีและสินสมุทรเมื่อเรือแตกแล้ว สินสมุทรได้ว่ายน้ำพาสุวรรณมาลีมาขึ้นที่เกาะแห่งหนึ่ง พบเรือของโจรสุหรั่งจึงอาศัยเรือเดินทางกลับ ระหว่างโจรสุหรั่งพยายามเกี้ยวพาราสีสุวรรณมาลี สินสมุทรโกรธจึงฆ่าโจรสุหรั่ง แล้วนำเรือออกเที่ยวค้นหาพระอภัยมณี มาจนถึงเมืองรมจักร เกิดรบกันขึ้น สินสมุทรจับศรีสุวรรณได้ ศรีสุวรรณเห็นพระธำรงค์ของพระอภัยมณีผูกที่ข้อมือของสิน สมุทรก็จำได้ พบทราบว่าเป็นอาหลานกัน ก็ชวนกันออกติดตามพระอภัยมณีพร้อมด้วยอรุณรัศมีจนมาพบกับเรือของอุศเรนอุศเรนขอสุวรรณมาลีคืนจากสินสมุทร สินสมุทรไม่ยอมเพราะรักและนับถือสุวรรณมาลีเหมือนแม่

สินสมุทรพูดจาประสาเด็ก	ถึงเราเล็กก็ไม่ส่งอย่าสงสัย
รับบิดาก็ช่างใครเป็นไร	หรือข้าใช้สอยเจ้าให้เอามา
เราตามติดบิตุรงค์ก็คงพบ	ไม่รักคบคนนอกศาสนา
เจ้าเลิกทัพกลับหลังไปลังกา	จะได้หาเมียงามเอาตามใจ

          พระอภัยมณีขอร้องให้สินสมุทรคืนสุวรรณมาลีแก่อุศเรนด้วยเป็นผู้มีบุญคุณที่ให้ อาศัยโดยสารเรือมาแล้ว

ตรัสบอกลูกน้อยกลอยสวาท	เจ้าหน่อเนื้อเชื้อชาติดังราชสีห์
อันรักษาศีลสัตย์กัตเวที	ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญคน
ทรลักษณ์อักตัญญุตาเขา	เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหน
ให้ทุกข์ร้อนงอนหง่อทรพล	พระเวทมนต์เสื่อมคลายทำลายยศ
เพราะบิดามาด้วยอุศเรนนี้	คุณเขามีมากล้นพ้นกำหนด
เจ้าทำผิดก็เหมือนพ่อทรยศ	จงออมอดเอ็นดูพ่อแต่พองาม

         สิน สมุทรไม่ยอมส่งสุวรรณมาลี จึงรบกับอุศเรนและจับอุศเรนได้ พระอภัยมณีขอให้ปล่อยอุศเรนกลับไปยังเมืองลังกา สินสมุทรยอมปล่อย แต่อุศเรนได้รวบรวมไพร่พลเข้าต่อสู้รบพุ่งในเวลาค่ำและถูกปืนยิงบาดเจ็บ ต้องถอยทัพหนีกลับไปพระอภัยมณีพร้อมด้วยสุวรรณมาลี สินสมุทร ศรีสุวรรณและอรุณรัศมีเดินทางมาถึงเมืองผลึก พระนางมณฑล มเหสีของท้าวสิลราชรู้ว่าพระสวามีหายไปในทะเล จึงคิดจะอภิเษกพระอภัยมณีและสุวรรณมาลีให้ครองเมืองผลึก แต่สุวรรณมาลีน้อยใจพระอภัยมณีที่จะให้สินสมุทรคืนนางให้ แก่อุศเรน จึงออกไปบวชชี ไม่ยอมอภิเษกด้วย ต่อมามีหญิงคนหนึ่ง ชื่อ วาลี เป็นเชื้อพราหมณ์มีความรอบรู้ในไตรเพทและมีสติปัญญาเฉลียวฉลาดแต่เป็นคนรูปชั่วตัวดำ ด้อาสาเข้ารับราชการเพื่อทำนุบำรุงบ้านเมืองและอาสาออกอุบายให้พระอภัยมณีได้อภิเษกกับสุวรรณ มาลี หลังจากนั้น ศรีสุวรรณ สินสมุทร และอรุณรัศมีได้ลาพระอภัยมณีกลับเมืองรมจักรและไปเยี่ยมท้าวสุทัศน์ที่เมือง รัตนา

         กล่าว ถึงทางเกาะแก้วพิสดาร หลังจากพระอภัยมณีจากไปไม่นาน นางเงือกก็คลอดโอรสพระโยคีตั้งชื่อว่าสุดสาคร ครั้นสุดสาครเจริญเติบโตได้ร่ำเรียนวิชากับพระโยคี ต่อมาได้ม้านิลมังกรซึ่งสุดสาครจับได้ในทะเลเป็นพาหนะ และมีไม้เท้าวิเศษที่พระโยคีมอบให้เป็นอาวุธ สุดสาครลาพระโยคีออกตามหาพระบิดา ระหว่างทางผจญกับอันตรายต่างๆ ต้องต่อสู้กับพวกผีดิบ และพบชีเปลือยซึ่งต้องการม้ามังกรและไม้เท้าวิเศษ จึงหลอกสุดสาครว่าจะบอกมนต์ป้องกันตนบนภูเขา สุดสาครหลงเชื่อจึงถูกผลักตกลงไปในเหว ชีเปลือยได้ม้านิลมังกรและไม้เท้าแล้วเดินทางเข้าสู่เมืองการเวก ส่วนสุดสาครนั้นพระโยคีมาช่วยไว้ได้ แล้วสอนสุดสาครว่า

แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจ มนุษย์	มันยากสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยว ลด	ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน	บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน	เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ	ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งไรไม่ สู้รู้วิชา	รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

     ชอบตอนไหนคะ ส่วนผู้เขียนชอบกลอนบทสุดท้ายค่ะมีเรื่อง ฮาๆ มาบอกต่อกันฟัง

[มนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)]

โดยมากชอบเกือบทุกตอน

เพราะเมื่อเล็กๆยายชอบเล่าให้ฟัง

ท่องเป็นกลอนเลยค่ะ

[ภัทรานิษฐ์]

สวัสดีค่ะ คุณมนัญญา ~ natachoei ( หน้าตาเฉย)

ขอบคุณที่เข้ามาชมเป็นคนแรก

โชคดีค่ะ ที่คุณยายเล่าให้ฟัง

เราเองก็เคยฟังนิทานที่คุณแม่เล่าให้ฟังตอนเด็กๆเยอะแยะมีหลายเรื่อง

สนุกมาก มีทั้งนิทาน มีทั้งเรื่องขำขันและ อื่นๆอีกมากมาย

[Boo]

ชอบตามพี่เขี้ยวค่ะครูพี่จิ๋ว แต่ที่จำได้แม่นคือ แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์  ...

สงสารน้องนางอวบ ผีเสื้อฯ ไม่น่าเล้ยมีความสุขกับของอร่อยอย่างเดียวไม่พอ  นี่ล่ะหนา ความรักทำให้ยักษ์ตาบอด ...

มาทายทักครูพี่จิ๋ว ก่อนเปิดเทอมแบบสบาย ศุกร์(พยายาม) จะสุขสันต์ ค่ะ

[ภัทรานิษฐ์]

น้องปูดำ......ความรักทำให้ยักษ์ตาบอด........

อย่าว่าแต่ยักษ์..........คนก็ตาบอดแบบลืมตาไม่ขึ้น5555555

น้องปูอารมณ์ดีนะ.....ที่ทำให้ฮา....ได้

[ครูบันเทิง]

สวัสดีค่ะ ครูบันเทิงชอบตอนที่นางละเวงไม่กล้าหลับค่ะ เพราะในบทกลอนเขาว่า

..เอ..จำกลอนไม่ได้ค่ะ..รู้แต่ว่า ถ้านางละเวงหลับตา..จะได้....(สามี) ค่ะ..

สบายดีน่ะพี่จิ๋ว น้องไปสุราษฏร์ 2-3 วันค่ะ

..ใกล้เปิดเทอมแล้ว งานหนักรอเราอีกเพี๊ยบน่ะค่ะ

 

 สดใสต้อนรับเปิดเทอมค่ะ..
Glitter Graphics

[ภัทรานิษฐ์]

เอะๆๆ เปลี่ยนภาพใหม่ดูสดใส สวยขึ้น

น้ำหนักลดรึปล่าว....ปิดเทอมน่าจะอ้วนนะ(แซวเล่นค่ะ)

ขอบใจที่เข้ามาทักทายนะ...คิดถึงค่ะ

[Baby]

เข้ามาเยี่ยมคุณพี่จิ๋ว ด้วยความคิดถึงค่ะ ^^

เปลี่ยนภาพใหม่จำไม่ได้เลย

[ภัทรานิษฐ์]

สวัสดีค่ะ น้องBaby

ยังไม่ลืมเพื่อนๆสมาชิกหรอกนะคะ

คิดถึงเช่นกันค่ะ.....

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

ยังจำบทเรียนเหล่านี้ได้ค่ะ  วันนี้ไปพักผ่อนที่ De'MoSoi บรรยากาศดีมาก ๆค่ะ

[วราภรณ์]

• สวัสดีค่ะ คุณครูจิ๋ว
• แวะมาอ่านเรื่องพระอภัยมณี  ชอบตอนที่พระอภัยมณีเป่าปี่ให้พี่พราหมณ์ฟัง
  "...พระฟังความพราหมณ์น้อยสนองถาม    จึงเล่าความจะแจ้งแถลงไข
  อันดนตรีมีคุณทุกอย่างไป                     ย่อมใช้ได้ดังจินดาค่าบุรินทร์
  ถึงมนุษย์ครุฑาเทวราช                        จตุบาทกลางป่าพนาสิน
  แม้นปี่เราเป่าไปให้ได้ยิน                      ก็สุดสิ้นโทโสที่โกรธา
  ให้ใจอ่อนนอนหลับลืมสติ                     อันลัทธิดนตรีดีหนักหนา
  ซึ่งสงสัยไม่สิ้นในวิญญา                       จงนิทราเถิดจะเป่าให้เจ้าฟังแล้ว..."
• ขอบพระคุณที่ทบทวนความจำค่ะ

[ภัทรานิษฐ์]

สวัสดีค่ะ พี่คิม

ขอบคุณมากๆค่ะ

ระลึกถึงค่ะ

[ภัทรานิษฐ์]

สวัสดีค่ะ คุณธรรมทิพย์

เรามีแรงบันดาลใจ บทที่ว่า

"แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจ มนุษย์

มันยากสุดลึกล้ำเหลือกำหนด

ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยว ลด

ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน

บิดามารดารักมักเป็นผล

ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน

เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา

แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ

ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา

รู้สิ่งไรไม่ สู้รู้วิชา

รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี" อ่านกินใจค่ะ จึงเก็บมาฝากค่ะ ระลึกถึงนะ

[ขจิต ฝอยทอง]

ชอบหลายตอนเลยครับ ตอนที่พราหมณ์ถามว่าปี่พระอภัยมณี มีความสามารถอย่างไรก็ชอบ แต่มีคำถามครับ พระอภัยมณีเก่งนะครับ (นางเงือกเป็นปลา แล้วพระอภัยทำไมทราบว่าจะเปิดเกล็ดตรงไหนหนอ ฮ่าๆๆๆ)

[ภัทรานิษฐ์]

อ.ขจิตคะ

555555555 อาจารย์ฮา...จึงทำฮาด้วย

ขำขันไม่เลิก...แล้วค่อยคุยใหม่นะคะ

[Pua School Club]

คุณครูครับ...

ผมอยากได้รู้เป็นตอนๆ...

[Pua School Clud]

ทำให้หน่อยนะครับ

ก่อนวัน31 นะครับ

จุ๊บๆๆ

อิอิ