วัยใสต้องไกลเอดส์
วัยรุ่น กลุ่มเสี่ยง
วัยใสต้องไกลเอดส์
หากจะจำแนกกลุ่มเด็กและเยาวชนให้เห็นเป็นภาพรวมที่ชัดเจนนั้น อาจสามารถแบ่งออกได้เป็น 3 กลุ่มใหญ่คือ “กลุ่มใส”เป็นกลุ่มที่ยังสดใสและกำลังเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่พร้อมสำหรับอนาคต “กลุ่มเสี่ยง” เป็นกลุ่มที่มีโอกาสจะก้าวพลาดไปสู่ลู่ทางของชีวิตที่อับจนได้ และ “กลุ่มเศร้า” เป็นกลุ่มที่ก้าวพลาดจนเสียผู้เสียคน เช่นติดยา ติดคุก ติดเอดส์
สิ่งที่น่าพิจารณาใคร่ครวญอย่างยิ่งก็คือ การเคลื่อนผ่านของชีวิตเด็กแต่ละกลุ่มนั้น มีคำถามสำคัญว่าจะต้องเคลื่อนผ่านอะไรบ้าง หนึ่ง...เคลื่อนผ่าน “เส้นทางร้าย”ตั้งแต่อบายมุขมากมายในประเทศ ทั้งสุรา ยาเสพติด หวย บ่อนพนัน สถานบริการ สื่อลามก ที่มีผู้ใหญ่ใจร้ายเห็นแก่ตัว ที่สร้างและนำพาสิ่งเหล่านี้มา โดยมีเด็กและเยาวชนเป้นกลุ่มเป้าหมายสำคัญในการตักตวงหาประโยชน์ จึงทำทุกทางเพื่อให้เด็กและเยาวชนเราก้าวเข้าไปสัมผัสมัน ติดมัน ภายใต้ผลกำไรมหาศาล สอง...เคลื่อนผ่าน”เส้นทางดี”เช่นการศึกษา งานศิลปะ ดนตรี กีฬา ห้องสมุด กิจกรรมสร้างสรรค์ การรวมกลุ่ม อาสาสมัคร สื่อคุณภาพ ที่มีผู้ใหญ่ใจดีพยายามส่งเสริมและดำเนินการขึ้นในหลากหลายรูปแบบ
ดังนั้น ประเด็นน่าวิตกยิ่งก็คือ”เส้นทางร้าย”กำลังแผ่ขยายไปทั่วทุกซอกทุกมุม ภายใต้การปล่อยปละละเลย ไม่บังคับใช้กฎหมายที่มีอยู่อย่างจริงจัง มิหนำซ้ำคนในรัฐและราชการบางส่วนยังเป็นโต้โผใหญ่ในการช่วยขยายและเป็นเจ้าของอบายมุขเสียเอง ส่วน “เส้นทางดี” นั้นกลับแคบลงเรื่อยๆ เพราะขาดการสนับสนุนอย่างจริงจังต่อเนื่องจากรัฐ ดังนั้น “กลุ่มใส”จึงก้าวใกล้ความเป็นกลุ่มเสี่ยง และ”กลุ่มเสี่ยง”กำลังก้าวผิดพลาดไปสู่การกลายเป็น “กลุ่มเศร้า” เพิ่มมากขึ้น
กล่าวเฉพาะตัวอย่างเรื่อง”เอดส์”เป็นปรากฏการณ์เด่นชัดของกลุ่มใสและกลุ่มเสี่ยงที่ก้าวไปสู่การ “ติดเชื้อเอดส์” เพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ ดังผลสำรวจของกระทรวงสาธารณสุขที่พบว่าอัตราการเพิ่มของเด็กและเยาวชนที่ติดเอดส์ในประเทศไทยสูงถึงร้อยละ 76 สอดคล้องกับสถิติของศูนย์คุ้มครองสิทธิเอดส์ที่พบว่าในปี 2547 นี้มีเด็กที่ได้รับผลกระทบจากโรคเอดส์ถึง 512,000 คน ที่น่าพิจารณาก็คือการติดเชื้อเอดส์ของเด็กและเยาวชนไทยนั้นส่วนใหญ่มาจากการมี ”เพศสัมพันธ์” ซึ่งขณะนี้งานศึกษาวิจัยพบว่าอายุของเด็กที่มีเพศสัมพันธ์กันนั้นต่ำลงทุกที โดยเฉลี่ยอยู่ในช่วง 14-15 ปี เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะเด็กและเยาวชนไทยถูก “สื่อลามก” ที่แพร่หลายเต็มไปหมด หาดูได้ง่าย ตั้งแต่ในอินเตอร์เน็ต แผ่นซีดี ภาพยนตร์ หนังสือโป๊เปลือย หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น กระตุ้นเร้าให้เกิดอารมณ์ความต้องการทางเพศ โดยมีสภาพแวดล้อมที่เอื้อเฟื้อให้มีเพศสัมพันธ์ได้ง่าย เช่นบรรยากาศในสถานบริการ ฤทธิ์สุรา ยาเมา และไปลงเอยที่โรงแรมชั้นสอง ม่านรูดหรือในหอพัก มีเพศสัมพันธ์โดยขาดการป้องกัน ฝ่ายหญิงมากมายจึงตั้งท้อง ตามมาด้วยการทำแท้งหรือคลอดลูกแล้วทิ้ง หรือทั้งชายและหญิงต้อง”ติดเอดส์” หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีเชื้อร้ายอยู่ในตัว
“วัยใสต้องไกลเอดส์” จึงเป็นหัวข้อสำคัญที่ทุกหน่วยงานต้องเอาจริงและก้าวไปให้ถึงโดยเฉพาะหน่วยงานภาครัฐในหลายส่วน เช่นกระทรวงศึกษาธิการต้องทำให้ “หลักสูตรครอบครัวศึกษา” มีการสอนขึ้นจริงเพื่อเด็กและเยาวชนจะได้รู้เท่าทันและป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ในขณะที่ยังไม่พร้อม รู้จักการยับยั้งความต้องการทางเพศ รู้จักผ่อนคลายอารมณ์ความต้องการทางเพศในทางที่ถูก กระทรวงสาธารณะสุขต้องรณรงค์อย่างมากให้เยาวชนรู้จัก “การป้องกันตัวเอง” ก่อนมีเพศสัมพันธ์ด้วยถุงยางอนามัยที่ดีราคาถูกโดยกระทรวงผลิตขึ้นเอง กระทรวงมหาดไทยและสำนักงานตำรวจแห่งชาติต้องเร่งรีบบังคับใช้กฎหมายที่มีอยู่เพื่อจัดการ “เส้นทางร้าย” ให้ลดน้อยถอยลง กระทรวงวัฒนธรรมต้องเร่งส่งเสริมให้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมที่ดีที่งามเกิดขึ้นและมีอยู่ทั่วไป จับต้อง เป็นรูปธรรมและสัมผัสได้ง่าย
ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้จะยั่งยืนและมีผลได้ก็ต่อเมื่อรัฐนั้นเปิดโอกาสให้เด็กและเยาวชน มีเวทีและส่วนร่วมในการป้องกันและรณรงค์ควบคู่ไปด้วย ภายใต้ความจริงใจต่อประชาชนในชาติ ด้วยการกำหนดให้เรื่องของสังคมเป็นหนึ่งในหลักสำคัญของการพัฒนาประเทศไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการพัฒนาด้านเศรษฐกิจ
ซึ่งรัฐบาลนี้ อย่าทำให้ประชาชนผิดหวัง เพราะประชาชนให้ความหวังไว้มาก
คำสำคัญ (Tags): #วัยรุ่น กลุ่มใส กลุ่มเสี่ยง กลุ่มเศร้า#เอดส์
หมายเลขบันทึก: 356735เขียนเมื่อ 7 พฤษภาคม 2010 17:03 น. ()ความเห็น (3)
- น่าใจหายนะครับ
- อายุลดลงเรื่อยๆๆ
- เพศสัมพันธ์” ซึ่งขณะนี้งานศึกษาวิจัยพบว่าอายุของเด็กที่มีเพศสัมพันธ์กันนั้นต่ำลงทุกที โดยเฉลี่ยอยู่ในช่วง 14-15 ปี เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะเด็กและเยาวชนไทยถูก “สื่อลามก”
- ไปพบท่านอัยการมา
- ยังคุยถึงคุณครูหยุยอยู่เลยครับ
เพราะมีการสอนเพศสัมพันธ์ในโรงเรียนหรือไม่ น่าจะมีการวิจัย
รวมถึงค่านิยมในวัยรุ่นที่ผู้ปกครองควบคุมไม่ถึง
ขจิตครับ ขอบคุณมากจริงๆ สำหรับภาพท่านอัยการชาวเกาะและคู่ชีวิตที่แนบแน่นมาด้วย เห็นแล้วยิ่งคิดถึง
คุณมนัสนันท์ครับ วิจัยนั้นก็น่าวิจัยอยู่ เพราะคงเหมือนเรื่อง "ไก่กับไข่" สอนเรื่องเพศฝ่ายหนึ่งก็บอกว่าชี้โพรงให้กระรอก ไม่สอนก็บอกว่าเพราะไม่สอนจึงไปเรียนรู้ที่ผิดๆ กันเอง