ครูเพื่อศิษย์

วันก่อนอาจารย์ให้หัวข้อมาใหม่ว่า "ครูเพื่อศิษย์" คิดอยู่นานเหมือนกันนะคะ ว่าจะเลือกครูท่านไหนดี เพราะเท่าที่ดิฉันเห็นส่วนมากแล้ว ไม่ได้เป็นครูที่ทุ่มเทเวลาอุทิศเวลาเพื่อศิษย์จริงๆ แต่ที่ทำไปเป็นเพราะหน้าที่ที่ต้องทำ ทำไปเพราะเป็นอาชีพ (ต้องกราบขออภัยอาจารย์ทุกท่านที่เคยประสิทธิ์ประสาทวิชามา ณ ที่นี้ ด้วยนะคะ ดิฉันยังรักและเคารพนับถือและนึกถึงพระคุณของอาจารย์ทุกท่านด้วยดีเสมอมา ไม่ได้คิดที่จะเป็นศิษย์อกตัญญูแต่อย่างใดนะคะ)

 หลายวันก่อนดิฉันได้คุยโทรศัพท์กับพี่แก้ว(เลิศลักษณ์ ธรรมวุฒิ) เพื่อบอกพี่แก้วว่า “อาจารย์นำเทปรายการไปเปิดให้ดู” พี่แก้วก็ดีใจ ที่รายการได้เป็นส่วนหนึ่งในการเรียนการสอนของว่าที่คุณครูทั้งหลาย พอพี่แก้วรู้ว่าดิฉันมาเรียนหลักสูตรนี้เพราะอยากจะเป็นครู พี่แก้วก็บอกว่าดีๆ เพราะน้อยคนนักที่อยากจะเป็นครูด้วยใจรักจริงๆ เดี๋ยวนี้ครูดีๆ หายาก ดิฉันก็คิดเหมือนพี่แก้วนะคะ เพราะที่ดิฉันเคยเจอมา เวลาสอนในโรงเรียน อาจารย์ไม่ค่อยทุ่มเทให้กับลูกศิษย์เท่าไร แต่จะไปเน้นสอนพิเศษที่บ้านอาจารย์ หรือที่โรงเรียนกวดวิชา นอกเวลาราชการ โดยที่ลูกศิษย์ต้องเสียค่าใช้จ่าย ไม่ใช่สอนฟรีๆ

 แต่มีครูเพื่อศิษย์ที่ดิฉันเห็น และสัมผัสได้อยู่สองท่าน คือคุณครูธำรงค์ คุณครูรุจีย์ ทองล้วน ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกค่ะ คุณพ่อและคุณแม่ของดิฉันเอง ทุกๆเช้าวันจันทร์ถึงศุกร์ คุณพ่อและคุณแม่จะไปโรงเรียนแต่เช้า และจะไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ พอเด็กเลิกแถวแล้วก็รีบเข้าสอนเลย ไม่อ้อยอิ่ง ในช่วงพักเที่ยง คุณพ่อจะไม่กลับบ้านมาทานข้าว หรือออกไปทานข้าวข้างนอก ท่านจะเอาข้าวกล่องไปทานที่โรงเรียน ซึ่งเป็นกับข้าวง่ายๆ คุณพ่อจะใช้เวลาทานข้าวไม่นาน หลังจากนั้นก็จะสอนเสริมเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ให้กับเด็กๆ บ้างก็สอนเรื่องการทำหุ่นยนต์ ซึ่งเด็กๆจะชอบมาก โรงเรียนที่คุณพ่อสอน มีเด็กนักเรียนไม่ถึงร้อยคน เกือบจะถูกยุบเสียด้วยซ้ำ แต่ก็ยังคงดำเนินการสอนมาได้จนถึงวันนี้ ใครจะไปคิดคะว่า โรงเรียนเล็กๆแห่งนี้ จะมีคอมพิวเตอร์เยอะกว่าโรงเรียนในฝันของอำเภอเสียอีกค่ะ

 ส่วนคุณแม่ พอทานข้าวเที่ยงเสร็จแล้ว ก็จะมาสอนเสริมในวิชาคณิตศาสตร์ให้กับเด็กๆ ชั่วโมงไหน คาบไหน ที่เด็กๆว่าง คุณแม่ก็จะสอนทุกครั้ง บางครั้งดิฉันไปรับคุณแม่ที่โรงเรียน ก็ยังเห็นคุณแม่ ติวเข้มวิชาคณิตให้เด็กๆอยู่เลยค่ะ แม้จะเป็นเวลาเลิกงานแล้วก็ตาม จึงทำให้เด็กๆมีคะแนน NT ค่อนข้างจะสูงกว่าโรงเรียนอื่นๆ ในกลุ่มโรงเรียนเดียวกัน เด็กที่จบจากที่นี่ ไปสอบเข้าโรงเรียนประจำอำเภอ หรือโรงเรียนประจำจังหวัด ผลการสอบเข้าจะอยู่ในอันดับต้นๆ และจะมีคะแนนวิชาคณิตอยู่ในเกณฑ์ที่ค่อนข้างดี นั่นเป็นเพราะคุณแม่ได้พื้นฐานไว้ให้กับเด็กๆ นั่นเองค่ะ

 เดี๋ยวนี้คุณครูหลายท่าน มักจะเอาเวลาสอนไปทำผลงาน เพื่อของเลื่อนตำแหน่งให้กับตัวเอง ทุ่มเทกับการทำวิจัย การเขียนตำรา โดยที่ไม่ได้สนใจลูกศิษย์เท่าที่ควร แต่คุณพ่อคุณแม่ไม่ทำเช่นนั้น ไม่ทำผลงานส่ง ไม่อยากเลื่อนตำแหน่ง เพราะพอใจกับตำแหน่งที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบัน จึงมีเวลาทุ่มเทแรงกายและแรงใจ สอนเด็กๆได้อย่างเต็มที่

 ช่วงสงกรานต์ของทุกปี ก็จะมีเด็กๆ ลูกศิษย์ที่คุณพ่อและคุณแม่เคยสอน ก็จะพากันมารดน้ำดำหัวของพร ลูกศิษย์บางคนบอกว่า “ที่มีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณครูคอยอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดี” ฟังแล้วน่าชื่นแทนคุณพ่อคุณแม่จังเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ได้ห่วงใยศิษย์แค่ในโรงเรียนเท่านั้น จะคอยติดตามแม้ยามอยู่ที่บ้านด้วย เด็กคนนี้ลูกเต้าเหล่าใคร ที่บ้านเป็นอย่างไร คุณแม่จะรู้จักไปถึงรุ่นพ่อรุ่นแม่ หรือแม้กระทั้งรุ่นตารุ่นยาย เด็กคนไหนที่บ้านยากจน พ่อแม่แยกทาง ก็จะห่วงใยเป็นพิเศษค่ะ

ดิฉันได้สัมผัส ได้ใกล้ชิดกับอาชีพนี้มาตั้งแต่เด็กๆ ไปโรงเรียนกับคุณแม่บ่อยๆ เวลาที่โรงเรียนมีงาน เช่น งานกีฬากลุ่ม หรือแม้แต่งานวันครู ดิฉันก็จะไปด้วยเกือบทุกครั้ง แม้จะโตแล้วก็ตาม คุณพ่อคุณแม่พาเด็กๆไปทัศนศึกษานอกสถานที่ ดิฉันก็ไปด้วย ล่าสุดก็ตอนที่โรงเรียนคุณพ่อคุณแม่มาทัศนศึกษาที่สวนสัตว์เชียงใหม่ ดิฉันก็ไปอำนวยความสะดวกให้ ไปช่วยคุณพ่อคุณแม่ดูแลเด็กๆ ดิฉันหวังว่าจะเป็นให้ได้อย่างที่คุณพ่อคุณแม่เป็น อย่างน้อยก็ขอเป็นให้ได้แค่ครึ่งหนึ่งของคุณพ่อกับคุณแม่ก็คงพอแล้วค่ะ

ดิฉันของทิ้งท้ายบันทึกด้วยเพลง "แม่พิมพ์ของชาติ" เพราะดิฉันเติบโตมากับเพลงนี้ เป็นเพลงที่คุ้นหูมาตั้งแต่เด็กๆ ตอนติดสอยห้อยตามคุณแม่ไปงานวันครู เพราะเพลงนี้แหละค่ะ ที่ทำให้ดิฉันศรัทธาในอาชีพครู...