เพื่อนตอนเรียนมัธยมที่อ.ณ.ม.4

หลังจากจบม.3  (ขออภัย เรียนม. รุ่น 3 ค่ะ ปี 2526) ชีวิตไม่รู้จะเลือกเรียนอะไรดี  แล้ว

แต่โรงเรียนจะเลือกให้แล้วกัน  แล้วฉันก็ได้เรียนโปรแกรม ศิลป์ - ฝรั่งเศส  ก็จะเรียน

ศิลปะ และ ภาษาอังกฤษ ที่ฉันชอบ แต่ฝรั่งเศส  ไม่รู้เรื่องเลย 

เพื่อนในห้อง มี 44 คนผู้หญิง 42  ผู้ชาย 2 คน ไม่รู่ว่ามันมาได้ยังไง 2 คน

 คือนายประพนธ์  สิงห์สง่า และนายนิวัติ คนดี (ขออภัยที่ลงชื่อจริง)

 เพิ่งจะมารู้ตอนหลัง นายประพนธ์ เขาเคยไปประเทศฝรั่งเศส มาแล้วสามารถพูดภาษา

ฝรั่งเศสได้บ้าง มันก็เลยเป็นหนุ่มเนื้อหอมในห้องเลย ตอนเรียนวิชาฝรั่งเศส

แต่นายนิวัต จับพลัดจับผรู ตามคะแนนที่สอบได้ว่างั้นเออะ ก็เลยกลายเป็นคนขี้อายที่

สุด จะไม่ให้อายยังไง แม่เจ้าประคุณทั้ง 42 คนส่วนใหญ่ของห้องนี้จะเป็นคนสวยๆ ทั้ง

นั้น ไม่สวยอยู่ 10% (รวมทั้งคนเขียนด้วย)

อยู่ในห้องนี้ไม่ค่อยมีอะไรหวือหวา  เพราะส่วนใหญ่จะเป็นเด็กเรียบร้อย

เหมือนผ้ายับที่พับไว้ ให้เรียนก็เรียน ให้ทำกิจกรรมอะไรก็ทำ

ตอนเรียน ม.4 ที่ฉันไม่เคยลืม คือ เรียนวิชาเกี่ยวกับการแสดงออก  การพูด  การแสดง

ละครทั้ละครเวที และละครวิทยุ  ของอาจารย์ รำไพ (ขอโทษนะคะจำนามสกุลไม่

ได้  เพราะนานมาก ) 

อาจารย์ให้แบ่งกลุ่มตามชอบใจแสดงเรื่องราวต่างๆ  แล้วแต่กลุ่มไหนจะจับสลากได้

กลุ่มของฉัน ซึ่งเป็นกลุ่มของเด็กเงียบๆ ไม่ค่อยเสียงดังเท่าไร

ได้แสดงเรื่องตลก  ให้เพื่อนๆ หัวเราะให้ได้  ฉันนี่อยากมุดรั้วโรงเรียนหนีเลย

ก็เลยแสดงเป็นคนใบ้  คนหูหนวก  คนพูดไม่ชัด พูดอะไรเป็น อ. อ่าง

แสดงไปแสดงมา ทั้งเพื่อนทั้งครู หัวเราะน้ำตาแตก ..........หมดชั่วโมง

เพื่อนคนอื่นๆๆ พากันถามใหญ่เลย ทำได้อย่างไร  ........

 

[อ.ลูกหว้า]

จบอณ.เหมือนกันค่ะ แต่เรียนวิทย์- คณิต แต่พี่สาวจบ ศิลป์- ฝรั่งเศสค่ะ นึกถึงวิชาเกี่ยวกับการพูด สนุกมากๆเลยนะคะ ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ ทำให้เรากล้าแสดงออก เป็นวิชาเดียวที่จะได้ยินเสียงกรี๊ด กร๊าดของนักเรียนแต่ละห้องนะคะ นึกถึงความหลังแล้ว...น่าประทับใจดีนะคะ