ก้าวแรก

โรงเรียนบ้านนอกไม่มีชื่อเสียง ก็สามารถผลิตคนดี ๆ ให้เกิดขึ้นในสังคมได้..

คนเรามักจะมองเห็นความสำคัญของการศึกษาจากสถาบันเป็นหลัก   ดิฉันเห็นว่าคนที่เขาวัดกันแค่การศึกษาจะต้องเรียนที่สถาบันที่คนยอมรับว่า "มีแต่คนเก่งเท่านั้นที่สอบเข้าได้" ดิฉันไม่เห็นด้วย อย่างกรณีที่ไปสัมภาษณ์งานตามบริษัท

        เรื่องมันมีอยู่ว่าดิฉันเคยไปสัมภาษณ์งานตำแหน่งประชาสัมพันธ์ที่บริษัทแห่งหนึ่งซึ่งมีคนรู้จักเขาพูดว่าดิฉันต้องได้แน่เพราะเขาต้องการคนในพื้นที่ พอถึงเวลาสัมภาษณ์คนก่อนหน้าดิฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาก็ถือว่าไม่ขี้เหร่จบจากแม่โจ้เอกการการตลาดเหมือนดิฉัน แต่เกียรตินิยมค่ะ ขณะที่ดิฉันเข้าไปสัมภาษณ์  เขาก็ถามทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวดิฉันและภูมิลำเนา ลักษณะพื้นที่ในการทำธุรกิจฯ ถามด้วยความสนอกสนใจมาก

        ก่อนที่จะจบการสัมภาษณ์เขาบอกคำตอบให้ดิฉันรู้ทางอ้อมว่า "คนก่อนหน้าดิฉันเมื่อกี้เขาจบการตลาดเหมือนกัน เรียนที่แม่โจ้ ได้เกียรตินิยม " เท่านี้ดิฉันก็รู้แล้วว่าดิฉันไม่ได้แน่นอน  อีกไม่นานคนที่รู้จักก็บอกว่าคนนั้นได้จริง ๆ มีคนบอกอีกว่าที่ได้ "เพราะเขาจบแม่โจ้ดีกรีดีกว่า" นั่นคือสิ่งแรกที่ดิฉันคิดว่าจะไม่กลับไปทำงานบริษัทอีกเป็นอันขาด และต่อมาไม่นานอีกเหมือนกันคนที่จบแม่โจ้ เกียรตินิยมคนนั้นแหละค่ะ ยืมเงินคนในบริษัทไปหลายพันบาทแล้วก็ชิ่งหนีไป ไม่มีใครติดต่อได้อีก    

        แต่พอได้เข้ามาลองทำงานอยู่จุดนี้ได้รับโอกาสที่ดีจากผู้ใหญ่  คือครูช่วยสอนในโรงเรียนที่ตัวเองก็จบ (โรงเรียนในบ้านนอกจริงๆ) ที่นี่ทำให้ดิฉันมีการเปลี่ยนแปลงในชีวิตเกิดขึ้นมากมาย ทำให้ตัวเองรู้อะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน จากที่เมื่อก่อนเคยถูกสอนโดยการมีหนังสือเล่มหนาหนึ่งเล่มวางบนโต๊ะครู แล้วครูก็อ่านตัวหนังสือในตำราเล่มแล้วเล่มเล่าให้ฟัง จนเกิดความรู้สึกว่าถ้าเราทำอย่างนั้นกับเด็กปัจจุบันนึกไม่ออกว่าจะเห็นภาพอะไรในอนาคต 

       นี่เป็น ก้าวแรก ที่ดิฉันอยากเข้ามามีบทบาทในการเรียนการสอนของเด็กในโรงเรียนบ้านนอกอย่างนี้ มันหน้าจะมีวิธีที่ทำให้คนอื่นไม่ดูหมิ่นว่าโรงเรียนบ้านนอกไม่มีชื่อเสียงเหมือนโรงเรียนดัง ๆ ก็สามารถผลิตคนดี ๆ ให้เกิดขึ้นในสังคมได้..(+_+)