จน เครียด กินเหล้า...สู่...รับฟัง เข้าใจ เลิกเหล้า
เสียงดังมาจากเตียงข้าง ๆ ที่ฉันนั่งให้คำปรึกษาอยู่ อดหันไปมองแว่บหนึ่งไม่ได้ เป็นภาพของชายวัยรุ่นอายุประมาณ 15ปี ผมยาวประบ่า ร่างกายผ่ายผอม สวมชุดสีเขียวของโรงพยาบาล
“ผมไม่รู้เป็นโรคอะไร ชักบ่อยจัง”
ทำให้ดิฉันเกิดความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ป่วยรายนั้น มีอะไรที่เราจะให้ความช่วยเหลือได้บ้าง หลังจากให้คำปรึกษาผู้ป่วยที่รับผิดชอบเสร็จแล้ว และดิฉันเดินเข้าไปที่เตียงดังกล่าว ข้างเตียงมีผู้หญิงชราตัวเล็ก ๆ รูปร่างผอม ผิวคล้ำ สีหน้าอิดโรย อาการเหมือนคนอดหลับอดนอน ซึ่งทราบภายหลังว่าเป็นมารดาของผู้ป่วย ดิฉันเริ่มเปิดประเด็นว่า
“เป็นอย่างไรบ้างค่ะ”
เรื่องราวที่เล่าถึงความทุกข์ทรมานแต่ละครั้งที่เห็นลูกชัก น้ำลายฟูมปาก ไม่รู้สึกตัว ถูกถ่ายทอดมาให้ฉันฟัง
“กว่าจะหายแต่ละครั้งเป็นชั่วโมง”
แม่ได้เล่าต่อว่าสราวุฒิหรือผู้ป่วยก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่มีความมั่นใจในการที่จะใช้ชีวิตประจำวัน จะไปทำงาน ขับรถ , ทำสวน หรือไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ก็กลัวว่าจะชัก
ดิฉันได้ประสานงานกับแพทย์ ถึงแนวทางการรักษา แพทย์พิจารณาส่งตัวไปโรงพยาบาลสราญรมย์ ซึ่งดิฉันได้โทรปรึกษาแพทย์โรงพยาบาลสวนสราญรมย์ ขอคิวเร่งด่วนให้ผู้ป่วย เพราะบ้านไกล ถ้าได้คิวบ่าย ผู้ป่วยไม่มีรถกลับบ้าน และผู้ป่วยเป็นคนชนบทเพื่อไปรักษาที่โรงพยาบาลใหญ่จะขาดความมั่นใจ ดิฉันได้ประสานกับพยาบาลเพื่อให้ข้อมูลบางส่วนแก่ทีมและสราวุฒิได้รับการตรวจรักษาจากโรงพยาบาลสราญรมย์เป็นที่เรียบร้อย
ก่อนไปเยี่ยมบ้านทีมงานร่วมกันวางแผนว่าจะลดปัจจัยที่จะกระตุ้นให้สราวุฒิชักอย่างไร? ใครต้องทำอะไรบ้าง และการดึงครอบครัวเข้ามามีส่วนร่วม
ครอบครัวของสราวุฒิมีกันอยู่ 5 คน รายได้หลักมาจากการเปิดร้านขายของชำ ลุงอั้นซึ่งเป็นพ่อของสราวุฒิ เป็นคนชอบสังสรรค์ เพื่อนฝูงมากมาย เป็นที่รักใคร่และนับถือของเพื่อนบ้าน เป็นคนนักเลงใจร้อน ถึงไหนถึงกัน รู้ว่าใครเดือดร้อนลุงอั้นจะช่วยเหลือในทุก ๆ ครั้งเมื่อถึงเวลาเมามาก ๆ จะแบ่งปันของใช้ , เงินทอง , แม้กระทั่งของในร้านให้เพื่อน ๆ หมด จนไม่มีของขายในบ้าน ทำให้ครอบครัวมีปัญหา และไม่เข้าใจกัน สราวุฒิเครียดไม่สบายใจ หาทางออกให้กับครอบครัวไม่ได้จึงหันมากินเหล้าบ่อยครั้งและเป็นโรคลมชักในที่สุดสิ่งที่ครอบครัวของ สราวุฒิ รวมทั้งลุงอั้น ไม่ทราบก็คือ สาเหตุหลักที่ทำให้สราวุฒิชักได้บ่อย ๆ
สิ่งที่ทีมงานสามารถสรุปได้ก็คือ สราวุฒิเครียด จากการที่พ่อติดเหล้า จึงหันหน้าเข้าหาเหล้าจนทำให้เป็นโรคลมชัก แต่พ่อไม่ทราบถึงเรื่องราวดังกล่าวเลย
“ลุงอั้นอยากให้ลูกหายหรือเปล่าค่ะ”
ลุงอั้นมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่พูดอะไร แววตาดุดันไม่พึงพอใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกทางท่าทางออกมา ดิฉันให้ความรู้ คำแนะนำไปเรื่อย ๆ ดูท่าทีของลุงอั้นว่าจะตอบรับอย่างไร ลุงอั้นก็ยังนิ่งเฉย ไม่ตอบสนองอะไร แต่ดิฉันมั่นใจว่าจะเปลี่ยนความคิดลุงอั้นได้ สักพักทีมงานก็เดินทางกลับ
“พี่อ้อน ๆ พ่อผมแย่แล้วครับ อ้วกตลอด ปวดท้องมาก กินอะไรไม่ได้เลย”
“เกิดอะไรขึ้น”
เสียงปลายสายร้อนรน กระวนกระวาย สราวุฒิเล่าให้ฟังว่า พ่อเริ่มมีอาการหลังจากหยุดกินเหล้า ฉันบอกให้รีบพาพ่อมาโรงพยาบาล ก่อนจะวางสายและตั้งใจจะรีบไปเยี่ยมในเช้าวันรุ่งขึ้น
สีหน้าซีดเซียวของลุงอั้น ทำให้ฉันรู้สึกเป็นห่วง และเข้าใจสัจธรรมว่าการเลิกเหล้ามันทรมานอย่างนี้นี่เอง
“หมอบอกให้นอนดูอาการสัก 3-4 วัน”
เป็นประโยคแรกที่ฉันได้ยินเมื่อเดินไปยืนข้างเตียง
“ตอนแรกสราวุฒิบอกให้เลิกผมก็ไม่ยอม ด่าลูก ทำให้ลูกเครียดและชักอีก”
ลุงอั้นพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดิฉันปล่อยให้ลุงอั้นระบายความอึดอัดในใจ โดยนั่งฟังนิ่ง ๆ อย่างตั้งใจ เพราะวินาทีนี้สิ่งที่ลุงอั้นต้องการขอแค่ใครสักคนที่รับฟังความทุกข์อย่างเข้าใจ
ลุงอั้นบอกว่า
“พวกคุณหมอ พยาบาลไม่ได้เป็นญาติกับผม ทุกคนอยากให้ลูกหายแต่ผมเป็นพ่อแท้ ๆ ยังทำไม่ได้ น่าอายหมา เสียชาติเกิด ถึงแม้ว่าผมจะทุกข์ทรมานแต่ผมจะต้องเลิกเหล้าให้ได้”
ดิฉันได้ฟังก็รู้สึกปลื้มใจแทนลุงอั้นจริง ๆ และดีใจแทนสราวุฒิและทุกคนในครอบครัว ลุงอั้นสัญญาว่าจะเลิกเหล้า , เลิกบุหรี่ด้วย ในที่สุดดิฉันก็ได้บำบัดการรักษายาเสพติดทั้งกระท่อม , บุหรี่ , สุราแก่ลุงอั้น
จากการติดตามเยี่ยมจนเวลาผ่านไปเป็นเดือนลุงอั้นมีสภาพดีขึ้น ทุกข์ทรมานน้อยลง จิตใจฮึกเฮิม ใจเย็นลง มีเหตุผลและยอมรับความคิดเห็นของคนอื่นมากขึ้น สราวุฒิก็เลิกกินเหล้าหลังจากปรับความเข้าใจกับพ่อได้ส่งผลให้อาการโรคลมชักก็ดีขึ้นตามลำดับที่แน่ ๆ ยังไม่ชักกลับมาโรงพยาบาลซ้ำในตอนนี้
ข่าวดีที่ทราบต่อมาก็คือลุงอั้นเลิกเหล้าได้ ทำให้ฉันและทีมงานภูมิใจมาก จะเห็นได้ว่าปัญหาของโรคที่เกิดขึ้นสามารถรักษาได้ด้วยการหันหน้าเข้าหากันของคนในครอบครัว ซึ่ง ยาขนานไหนก็คงใช้แทนกันไม่ได้ฉันไม่กล้าที่จะรับประกันหรอกว่าลุงอั้นจะเลิกเหล้าได้ตลอดไปหรือไม่ แต่อย่างน้อย ๆ ความรู้สึกดี ความเข้าอกเข้าใจกันของคนในครอบครัวคือกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่จะส่งผลให้ลุงอั้นประสบความสำเร็จในอนาคตได้
เรื่องเล่าดี ๆ จากพี่ชะอ้อน
ความเห็น (10)
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาให้กำลังใจลุงอั้นและครอบครัว ขอให้ก้าวพ้นวิกฤตต่าง ๆ ไปให้ได้ ปัญหาทุกอย่างย่อมมีแนวทางที่แก้ไขเสมอ....
- เป็นกำลังใจให้พี่อ้อนและทีมงานเยี่ยมบ้านทุกคนค่ะ
- ความสมบูรณ์แบบเกิดขึ้นไม่ได้
พี่ชะอ้อน สุดยอดเร้ยยย ค่ะ
พี่นกไวมากเลย มาที่หนึ่ง อิอิ
ขอบคุณเรื่องดีดีจากพี่อ้อนและหัวใจเต็มร้อยในการดูแลคนไข้
ใส่ใจ..เข้าใจ..รับฟัง...
ขอบคุณที่เปิดเวทีให้ลุงอั้นได้ระบาย สราวุฒิได้เปิดใจ
เป็นช่องทางลดช่องว่าง ให้คนในครอบครัวหันหน้าเข้าหากัน
..................................
นำมาซึ่งทางออกของปัญหา
..................................
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนไข้และคนเขียนค่ะ......ชื่นชมๆๆๆ
ขอบคุณน้องอัจ/ น้องนก นะคะ ที่ทำให้เรื่องเล่าดีๆผ่านจอสู่สายตาท่านผู้ชมและผู้อ่านได้อย่างมีอรรถรส เห็นภาพพจน์
ขอบคุณอาจารย์พอลล่าที่เข้ามาให้กำลังใจทีมงานพะโต๊ะเสมอ คุณค่าแห่งความดี ความงามมีอยู่ในวิชาชีพและหัวใจของมนุษย์ทุกคนแต่ว่าเราจะใช้มันเวลาไหนเท่านั้น สำหรับทีมงานของเราใช้มันทุกที่ ทุกเวลาเพื่อสร้างความงามให้กับโลกใบนี้เพราะแต่ละคนเหลือเวลาไม่มากนัก
สวัสดีค่ะพี่อ้อน เต็มตื้นกับสิ่งที่เล่า O.K. นะค่ะ ทำดีวันนี้ ก่อนไม่มีเวลาให้ทำจ้า
ขอบคุณน้องนุชค่ะ ที่มาให้กำลังใจ สัญญานะว่าจะทำดีตลอดไป
แวะมาให้กำใจพี่อ้อนด้วยคนหนึ่งค่ะ
ทำบุญกับผู้ป่วยที่มีปัญหาเหมือนกับ
ได้ขึ้นสวรรค์ชั้นหนึ่งเลยค่ะพี่ สู้ต่อไปน่ะ
เจ้าหน้าห้องบัตรทุกคนขอเป็นกำลังใจ
ทีมงานเยี่ยมบ้านด้วยและรวมสร้างแรง
พลังต่อสู้ของผู้ป่วยและพี่ชอ้อนด้วยน่ะค่ะ
กำลังรอเรื่องใหม่ของพี่อ้อนอยู่ค่ะ
เรื่องการทำวิจัยก็ได้พี่...อยากอ่านนนนหน่ะ
ช่วงนี้ยุ่งๆ ไม้ได้มา comment เลยพอเปิดมาดู ว๊าย! มีคนคอยกำลังใจเรื่องต่อไป เลยตั้งใจเขียนให้สู่สายตาท่านผู้อ่านต่อไป วันนี้เขียนได้ครึ่งหนึ่ง com เห้ง! เรื่อยเลย พรุ่งนี้ค่อยต่อนะ น้องนกไม่ไหวแล้ว
ป้าอ้อน