เช้านี้ ไปเจริญพุทธมนต์ที่จวนผู้ว่าฯ ขณะที่นั่งฉันกาแฟกับขนมก่อนทำพิธี ฟังพระคุณเจ้าและบรรดาญาติโยมคุยกัน “เริ่มเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์…” ก็ผุดขึ้นมา

จางจื้อ นักปราชญ์จีนโบราณ ไม่ชอบรับราชการจึงไปทำสวนทำไร่อยู่ในชนบท ครั้งหนึ่งก็มีราชบุรุษของแคว้น… มาติดต่อให้ไปเป็นนายกฯ

จางจื้อบอกว่า "ที่แคว้น… มีเต่าศักดิ์สิทธิ์อายุสามพันปี ใครปรารถนาสิ่งใดก็ไปกราบไหว้บ่นบานได้ ตามความเห็นของท่าน ต้องการจะเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ หรือเต่าเที่ยวหากินอยู่ในนาในสวน…"

ราชบุรุษตอบว่า ต้องการจะเป็นเต่าในนาในสวน… จางจื้อก็บอกว่า เราก็ต้องการเช่นนั้นเหมือนกัน ท่านกลับไปเถิด เราไม่ต้องการเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์…

.........

จางจื้อเปรียบชีวิตสามัญชนคนธรรมดาว่าเหมือนกับเต่าในนาในสวน เพียงแต่คอยหลบหลีกอันตรายและหากินพออยู่ได้ไปวันๆ เท่านั้น... ซึ่งต่างกับข้าราชการ แม้จะมีอำนาจมากมายคล้ายกับเต่าศักดิ์ แต่ก็ต้องอยู่ในระเบียบกฎเกณฑ์ ขาดอิสรเสรีภาพ...

ตั้งแต่ผู้เขียนเริ่มเป็นสมภาร ก็เริ่มรู้สึกได้ว่ากำลังจะเป็นเต่าศักดิ์สิทธิ์ขึ้นทุกๆ วัน