กลอนไดอารี่ซึมซาบ ตอนที่ ๙ การลอยพระประทีป

           เนื่องจากคนไทยมีวิถีชีวิตที่ผูกพันกับสายน้ำ  ดังนั้นคนไทยจึงไม่ลืมที่จะขอบคุณสายน้ำด้วยการขอขมาด้วยกระทงและการลอยโคมประทีป  ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้า-อยู่หัวก็มีการเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่  แต่การลอยประทีปไม่นับว่าเป็นพระราชพิธี  เนื่องจากไม่มีพระสงฆ์หรือพราหมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องในการประกอบพิธี    ถือว่าเป็นงานสนุกรื่นเริงเฉย ๆ  โดยพระองค์ทรงบรรยายภาพของการลอยประทีปไว้อย่างละเอียด  ดังนี้

                …เสดจขึ้นข้างในได้ยามนาน       กระเกรียมกานลอยกระทํงเสรจลงแพ

                สองยามเสดเสดจจากพระที่นั่ง     ลงสู่เรือบันลังริมกระแส

                เรือล้อมวงจอดอยู่คอยดูแล          เสียงเซงแซ่ปี่พาดระนาดค้อง…

และ

                บุดส่บํกพระที่นั่งตั้งพระไชย         เครื่องมัดส่การวางไว้ที่ตรงน่า

                ทรงช่นวนคันจามงามกรูตา          จุดเทียนในนาวาที่รายไว้

                ทั้งเจ้านายฝ่ายในได้ทรํงจุด         จนสิ้นสุดแสนกระจ่างสว่างไส่ว

                ที่น่าท้ายสองข้างห่างออกไป        ฝ่ายน่าได้จุดต่อพ่อทั่วลำ

         นอกจากนี้พระองค์ยังให้ภาพของการเห่เรือในระหว่างการลอยกระทง  โดยเลียนเสียง ดังนี้

                จุดเทียนหมดร้องบดช้าแล้วะเรือ   สีพายจ้ำสามเตื้อร้องเห่เห่

                เห่โหโอละวะเห้เฮ                     แล้วโอ๋เห้มารานาวาจอน

          นอกจากงานพระราชพิธีแล้ว  พระองค์ยังแสดงค่านิยมของคนไทยในสมัยนั้น  ในเรื่องของ  การโกนจุก  และการละเล่นในสมัยนั้นที่จะจัดขึ้นหน้างานศพ มีรายละเอียดในตอนต่อ ๆ ไปค่ะ