เพราะไม่ใช่เราที่แย่ที่สุดในโลก

 

เพราะไม่ใช่เราที่แย่ที่สุดในโลก

“เรา อาจรู้สึกว่าแย่กว่าคนอื่น ๆ .... เมื่อได้เห็นใครที่ดีหรือเด่นกว่า แต่เราอาจดีกว่าคนเป็นจำนวนมาก ถ้าได้เห็นคนอื่น ๆ ที่แย่กว่า ไม่มีอะไรที่แย่ที่สุดในชีวิต ถ้าหากไม่สรุปความคิดเอาเองว่า...ฉันมันแย่ที่สุด”

     ความ รู้สึกที่จำเจอยู่กับงานที่ซ้ำซาก ชีวิตที่วนเวียนไปอย่างเดิม ๆ ทุกวี่ทุกวัน ตื่นเช้าขึ้นมาแต่งตัวไปทำงาน เสร็จงานก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน วนอยู่อย่างนี้วันแล้ววันเล่า...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

     เราอาจจะเคย รู้สึกหรือสัมผัสกับบรรยากาศอย่างนี้มาบ้างพอ ๆ กับชีวิตของผมที่เคยรู้สึกอย่างนี้เหมือนกัน แต่ผมจะเปลี่ยนความคิดนี้ได้โดยไม่ใช้วิธีการผิด ๆ เพื่อหนีความซ้ำซากจำเจนี้

      ผม มักจะใช้เวลาตอนที่นั่งรถเดินทางไปทำงานหรือจะไปทำธุระที่ไหน ๆ ก็ตาม ให้เป็นทางออกของชีวิตและสร้างกำลังใจให้แก่ตัวเองเสมอ นั่นคือผมจะไม่ละสายตาและจะไม่หยุดความคิดของตัวเองอยู่ภายในรถเท่านั้น แต่จะกวาดสายตามองสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ตัว ตามท้องถนนกับเส้นทางที่เดินทางผ่านไป โดยเฉพาะชีวิตของผู้คนที่อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่และลำบากกว่า

     การ ได้เห็นคนบางคนที่นอนฟุบอยู่แถวป้ายรถเมล์หรือตามฟุตบาธข้างถนน หรือบางครั้งก็เห็นคนเฒ่าคนแก่ทั้งสามีภรรยามาเดินพยุง จับมือถือแขนกันด้วยวัยใกล้ฝั่ง แทนที่จะได้พักผ่อนอยู่กับบ้าน แต่ต้องมาเดินเป็นวณิพกกับกำลังวังชาที่เหลือน้อยเต็มที เพียงเพื่อแลกกับเงินไม่กี่ตังค์ วันหนึ่ง ๆ จะได้สักเท่าไหร่

     สิ่ง ที่เห็นนี้เป็นเรื่องราวที่ตัวเองไม่เคยลืม เพราะว่ามันทำให้ตระหนักและคิดอยู่เสมอว่า...คนที่แย่กว่าเรายังมีเยอะมาก ไม่เพียงเฉพาะในสังคมที่เห็น แต่ยังมีคนอีกมากมายทั่วโลก ซึ่งไม่มีอาหารจะกินสักมื้อหนึ่ง

     เมื่อคิดอย่างละเอียดถึงความ ลำบากของคนอื่น เราก็จะได้มองเห็นขุมทรัพย์ที่แอบซ่อนอยู่ในชีวิตของตัวเอง เพราะมีบางครั้งเหมือนกันที่ตัวเรามักจะลืม และมองแต่ตัวเองว่าชีวิตฉันแย่จนกลายเป็นการสร้างอาการท้อแท้ต่อชีวิตตามมา

     แม้ งานที่เราทำจะน่าเบื่อแค่ไหน... ก็ยังดีกว่าคนเป็นจำนวนมากที่ไม่มีโอกาสได้ทำงานหรือคนจำนวนมากที่กำลังตก งาน..... อาหารที่ได้กินอาจซ้ำ ๆ ในแต่ละมื้อ...ก็ยังดีกว่ากันเยอะ.... เพราะยังมีคนมากมายบนโลกนี้ที่ไม่รู้ว่า...วันนี้จะมีอะไรกิน... บ้านที่ได้อาศัยอยู่อาจคับแคบไปบ้าง...แต่คงไม่แย่ไปกว่าคนเป็นจำนวนไม่น้อย ที่จะต้องอาศัยนอนอยู่ป้ายรถเมล์หรือข้างถนน

...... คุณลองสังเกตชีวิตคนอื่น ๆ บ้างซิ....แล้วจะรู้ว่า....ความจริงแล้วชีวิตที่แย่ที่สุด...มันเกิดมาจาก ความคิดที่ว่า....ตัวเองแย่ที่สุด หากไม่มองถึงคนที่แย่กว่า แต่ชีวิตที่ดีที่สุดคือการมองเห็นส่วนดีและพอใจในชีวิตที่เหลืออยู่….