แม่ชอบแบบต่อได้
โอ๊ะๆ..เว้นไปหลายวันเลย
วันนี้ครับอยากจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับการตัดสินใจซื้อของ ของสุภาพสรีท่านนึง ที่อยู่ใกล้ตัวผมครับ ครับไม่ใช่ใครที่ใหน"แม่"ผมเองครับ หลังจากที่พูดถึงอิทธิพลภายในบ้านในครั้งก่อนวันนี้จะเล่าถึงเรื่องเล็กๆที่น่าคิดของแม่ผมครับ
เท่าที่จำได้นะครับ จากประสบการณ์การเดินแบกของให้แม่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีเหตุการณ์นึงที่พอจะจำแล้วนำมาแบ่งปันเพื่อนๆได้ เมื่อไม่ก่ปีที่ผ่านมามีโอกาสได้ไปที่จังหวัดมุกดาหาร ที่นั่นจะมีตลาดที่อยู่ริมฝั่งแม่น้ำโขงครับ เค้าเรียกตลาดอินโดจีน ของที่ขายก็มีหลายอย่างครับ เยอะมาก ไม่มีอยู่อย่างเดียวคือ ของแท้ วันนั้นจำได้ว่าแม่อยากจะซื้อถ้วยกระเบื้องเคลือบที่มีลายๆสวยๆ(ไม่รู้เค้าเรียกว่าอะไร) เดินหาอยู่นานครับ เจอสองร้านอยู่ไม่ไกลกัน
แม่เดินเข้าไปร้านแรกครับ ถามราคา (ที่หน้าร้านเค้ามีติดป้ายบอกอยู่แล้ว) ผมแอบมองๆดูราคาของร้านข้างแล้วครับร้านนี้ถูกกว่าเยอะ แม่เดินออกมาครับแล้วชวนเข้าร้านข้างๆ(อันนี้งงนิดๆ) แล้วแม่ก็เดินเข้าไปในร้าน....ซักพักแม่ก็เรียกผมเข้าไปถือเอาสัมภาระอีกชิ้น(ก่อนจะได้ถ้วยพ่อหมดไปหลายตัง)แล้วก็กลับไปที่รถ
หลังจากขึ้นรถผมเลยถามแม่ครับ"ทำไมแม่ไม่ซื้อร้านแรกล่ะ"
แม่ตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ภูมิใจนิดๆ"ร้านแรกมันไม่ยอมลดให้แม่ แม่ก็เลยซื้อร้านที่สอง"
ผมก็เลยถามต่ออีก"อ้าว..เค้าลดให้แล้วถูกว่าร้านแรกป่าว?"
แม่ตอบคิดนิดนึงก่อนตอบ"ก็ไม่นี่.."
อ้าวงงสิครับนี่หละครับที่อยากฝากให้เพื่อนๆช่วยคิดกันดูถึงเหตุผลที่คุณสุภาพสตรีบางท่านตัดสินใจซื้อกัน "ได้ถูก หรือได้ต่อ"
แล้ววันนั้นหลังจากที่คุยกับแม่จบพ่อก็เลยพูดขึ้นมาสีหน้ากับน้ำเสียงเศร้านิดๆ "เอากระเป๋าตังค์คืนมา" 555 สงสารพ่อจัง
ความเห็น (1)
มันเป็นเรื่องจิงคับ..ผมก็ต่อคือกัน