เส้นทางเดินของเพื่อนผู้มีเชื้อ
หลายครั้งหลายคราที่เราต้องเผชิญกับปัญหาของคนหลายคน แต่ปัญหาเหล่านั้นได้ถูกแก้ไขและหาทางออกของคนหลายคนเหล่านั้น...วันนี้ก็เช่นกัน เป็นวันที่รับรู้เรื่องราวของผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่เราเฝ้าติดตามอาการมาโดยตลอด
...เวลา 14.50 น.วันที่ 27 พ.ย.53ได้รับโทรศัพท์แจ้งว่าคนไข้ของหมอที่ส่งไป รพ.จังหวัด ไปอย่างไม่มีวันกลับอีกแล้ว 1 ราย รายละเอียดค่อยแจ้งอีกที...หลังจากสิ้นเสียงโทรศัพท์ก็มีแกนนำขับรถมาบอกว่า เพื่อนเราจากไปอีกแล้วหนึ่งราย...
รายนี้เป็นอีกหนึ่งรายที่เราเฝ้าติดตามว่า..เกิดอไรขึ้นกับผู้ติดเชื้อของเรา ซีดี 4 เธอยังสู่ง 270 แต่มีอาการของเอดส์หลายอย่าง เราเริ่มยาต้านไวรัสให้ครบ 6 เดือน เดือน กุมภาพันธ์ 53 พอดี..ก่อนหน้านี้เธออาการดีทุกอย่าง แต่มีปัญหาเรื่องแผลที่ก้น ซึ่งเป็นบ่อยและไม่หาย...จากวันที่ 4 ม.ค. 53 แจ้งแพทย์ประจำคลินิกให้ส่งตัวไป รพ.จังหวัด หลังจากนั้นจนวันนี้ ได้รับฟังเรื่องราวของเธอจากแกนนำที่ไปเยี่ยมและติดตามอาการของเธอตลอด...แกนนำผู้มีเชื้อขับรถมอเตอร์ไชด์จากอำเภอปะทิวถึงชุมพรประมาณ 40 กิโลเมตร เยี่ยมเธอเกือบทุกวัน และก่อนที่เธอจะจากไป นัดกันไว้แล้วว่า 28 ม.ค. 53 จะไปเยี่ยมเธอ ยังไม่ถึงวันนัดก็ได้รับข่าวร้ายซะแล้ว...การสูญเสียครั้งนี้สำหรับพี่เลี้ยงเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่มีสิ่งที่เราต้องคิดว่าเกิดอะไรขึ้น...แต่การสูญเสียครั้งนี้เป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิตลูกผู้ฃายคนหนึ่ง ที่เธอสูญเสียแม่บังเกิดเกล้าของเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ...และสิ่งหนึ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจไม่สามารถบอกกล่าวเล่าให้ใครฟังได้...ว่า"ลูกชายคนเล็กของเธอก็ติดเชื้อเอชไอวีเช่นเดียวกันกับเธอ"...อนิจจัง...เมื่อวันที่ 4 ม.ค. 53 ที่ผ่านมา พวกเรายังเห็นรอยยิ้มได้เย็นเสียงหัวเราะจากการแข่งขันกีฬาและยังทานอาหารฝีมือของเธออยู่เลย...แต่มาวันนี้เราไม่มีเธอ และวันพบกลุ่ม 8 ก.พ.53 เราจะได้ชิมฝีมือการทำอาหารของเพื่อนคนไหน...
..สิ่งที่เรามานั่งคิดต่อว่าเราจะทำอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้ติดเชื้อเอชไอวี/ผู้ป่วยเอดส์กลุ่มตะวันฉายโรงพยาบาลปะทิว ตอนนี้เราเตรียมคนผู้รับบริการ เราเริ่มตั้งแต่
1. Pre - Test counselling
2. Post - Test Counselling
3. Counselling เข้าโครงการ ARV
4. การเปิดเผยผลเลือดกับผู้เกี่ยวข้องรวมทั้ง Family Counselling
5. การติดตามเยี่ยมบ้าน
6. Online 24 ชม.
7. การช่วยเหลือให้เข้าถึงสวัสดิการทางสังคม
..มานั่งทบทวน อะไรที่เรายังทำไม่ครอบคลุม กาย จิต สังคมและการดูแลด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์ หรือจะมองเรื่องสังขารของมนุษย์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสังขารที่ไม่เที่ยงจริงไหมหนอ...
...พี่ๆน้องๆท่านที่ติดตามอ่าน แลกเปลี่ยนเรียนรู้ประสบการณ์กันบ้างนะคะ และอยากจะรู้จังเลยว่า มีอีกกี่ด้านที่เรายังให้บริการผู้ติดเชื้อเอชไอวี/ผู้ป่วยเอดส์ไม่ครอบคลุม มีอีกกี่มุมมองที่เราจะต้องมองผู้ป่วยกลุ่มนี้ และมีอีกกี่อย่างที่เราจะต้องสู้และเป็นสิ่งที่ท้าทายกับคนทำงานด้านเอดส์อย่าง พี่ๆน้องๆคนทำงานเอดส์ทุกท่าน...
ความเห็น (1)
สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมเวรดึกครับ