น้ำใจแห่งไมตรีจิต......ที่ช่วยพาชีวิตก้าวผ่านวิกฤติ.....ชะตากรรม
- จากคราวก่อนที่ผู้เขียนได้บันทึกเรื่องสามีผ่าตัดครั้งที่ 2และพบว่าเป็นเนื้อร้ายระยะที่ 3 ที่สมองซีกซ้าย
- เรื่องเศร้า....ข่าวร้าย...หลังผ่าตัดสมอง
- หมอนัดผ่าตัดสมองครั้งที่สอง หลังปีใหม่
- สามีผ่าตัดสมอง เมื่อฉันท้อง 6เดือน
- เมื่อวานนี้วันอังคาร 26 กรกฎาคม 2553 เราจึงเดินทางไปพบหมอตามนัดเพื่อส่งต่อไปโรงพยาบาล รามาฯ หลังจตากหมอเลือนจากวันศุกร์ที่ 22 เพราะคุณหมอติดภารกิจเร่งด่วน คุณหมอตรวจปกติก่อนก่อนจะเขียนใบส่งตัว ซึ่งทางรามาฯจะตรวจเกี่ยวกับมะเร็งก็คงเป็นวันจันทร์และพุธ ทำให้เราตัดสินใจที่จะเดินทางวันนั้นเลยวันที่ 26 เพราะพอถึงกรุงเทพฯก็จะเปนวันพุธพอดี แต่มีเหตุจำเป้นเนื่องจากคุณหมอบางท่านไปร่วมงานรับเสด็จสมเด็จพระเทพฯ ทำให้เอกสารต้องรอให้คุณหมอเซ็นให้ครอบก่อน เราจึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านที่อปากชม จเลย เพื่อมาหาลูกๆ ก่อนนะขอเดินทางในสัปดาห์หน้า
- พอถึงที่บ้านลูกๆ คงจะตกใจที่พ่อ แม่หายไปนาน แล้วโผล่ไปอีกทีตอนค่ำ ร้องไห้กันและกอดแม่เหมือนกลัวว่าจะหายจากไปไหนอีก ข้าพเจ้ารู้สึกเจ็บแน่นในอก จึงรีบกลั้นน้ำตาเอาไว้ แต่ในใจและความรู้สึกมันเจ็บปวดยิ่งนักเมื่อมองดูลูกร้องไห้
- พอ 2 ทุ่ม คงอาจความความเครียดและกินอาหารผิดเวลาและไม่สะอาด ข้าพเจ้ามีการเหมือนกรดไหลย้อนกินยาแล้วเข้านอน แต่นอนไม่ค่อยหลับ ปวดท้องมีอาการอาเจียนและท้องเสียอยางแรง ตั้งแต่ตี 2 ถึงตี 4 ไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงถูกส่งไปที่สถานีอนามัยใกล้บ้าน
- ทำไมนะต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ถ้าหากเราได้ใบส่งตัวเดินทางคงลำบากแน่ๆ
- ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วมาสอนโรงเรียนและเตรียมงาน TO BE NUMBER ONE ไปแข่งขันระดับภาค
- และอยากบอกว่าดิฉันยังคงแน่วแน่ ยึดมั่นในการทำความดี และคิดอยู่เสมอว่าข้าพเจ้าและครอบครัวคงได้รับข่าวดีๆ ในการรักษาตัวของสามี ครูต๋อมยอดศักดิ์ พุทธมาตย์ เดี๋ยวจะได้ช่วยกันนำพาเด็กๆ อีกหลายคนให้สามารถก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมั้นใจ
- ได้มีเพื่อนสนิท มิตรทาง Gotoknow มากมายหายคนได้แวะมาส่งกำลังใจ
- ทักทายถามข่าว ทำให้ผู้เขียนอบอุ่นหัวใจและอยากจะขอบคุณมายังทุกๆท่าน
- บางคนแนะนำความรู้เกี่ยวกับการบำบัดรักษา
- บางคนอาจบอกถึงการปฏิบัติตัว และกินอาหาร
- บางคนให้ศึกษาธรรมะ
- นันทำให้ผู้เขียนได้รับความรู้มากมาย
- และได้รับความรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างยิ่ง
- นี่สินะ เขาบอกว่าคนไทยไม่เคยแล้งน้ำใจ
- โดยเฉพาะ สมาชิกGotoknow ที่อาจไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ
- แต่เราได้มอบสิ่งดีๆมาให้กัน
- เพียงแค่1 ประโยคส่งทักทายมา
- มันมีคุณค่ามากกว่าส่งใดๆ
- เป็นน้ำใจที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนที่อยู่ในห้วงแห่งวิกฤติชีวิตอย่างนี้
- ขอขอบคุณทุกๆท่านอีกครั้งหนึ่งด้วยใจจริงและจริงใจ
ความเห็น (10)
- ขอบคุณเพื่อตุ้ย นวลใย ที่โทรมาจากชลบุรีให้กำลังใจแต่เช้า
- ขอบคุณภูษณะ นิสิต มหิดล เพื่อนยากโทรมาส่งกำลังใจ
- ขอบคุณกาเหว่าเพื่อนที่แสนดี โทรมาถามข่าวคราว
- ขอบคุณแป๊วที่คอยให้คำปรึกษา
- ขอบคุณอุเทณร์ เพื่อนที่แสนน่ารัก
- ขอบคุณเพื่อนอ้อย โทรมาจากนครพนม ให้สู้ๆเหมือนกันนะ
- ขอบคุณครูนิว คนสวยมาพร้อมด้วยกำลังใจ
- ที่ขาดไม่ได้ คุณครูหมีแม้จะอยู่ถึงญี่ปุ่นก็ยังส่งข่าวถึงเพื่อนๆ
- และโทรมาให้กำลังใจก่อนใครเพื่อน
- ขอบคุณจริงๆจ้ะ
สวัสดีค่ะคุณคร pikul
พี่ดา ยังติดต่อ พูดคุยกับลูกชายพ่อเลี้ยงวรรณไม่ได้นะคะ ติดรับครั้งเดียว เขาไม่ทราบคนที่พ่อเลี้ยงวรรณรักษามะเร็งสมอง ก็ฝากช่วยค้นให้ พี่ดามีแต่หมายเลขของพ่อเลี้ยงวรรณ ลูกชายท่านรับ ต่อมาไม่รับอีก พ่อเลี้ยงวรรณท่านเสียแล้วและได้ทำพิธีไปเมื่อ 10 มค.53 ทุกคนตกใจมาก ไม่ทราบว่าคุณครูเคยทราบเรื่องราวของท่านบ้างหรือเปล่าพี่ดาจะเล่าย่อๆให้ทราบนะ ท่านติดเชื้อที่ปอด ตามที่ภรรยาท่านบอกทุกคนนะคะ ท่านเคยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายที่กระดูกสันหลังทราบวันแรก ก็ทราบว่าอยู่ได้อีกไม่นาน เข้ากระแสเลือดแล้ว ฯ แต่ท่านไม่ยอมแพ้ ไม่ผ่าตัด ไม่ฉายรังสี ไม่ทำคีโม ฯ จนได้ไปรักษาที่เกาหลีเหนือ 1 เดือน กลับมาเมืองไทย บวชพระวัดที่นิรุตต์เคยบวชเป็นเพื่อนกัน ที่จันทบุรี และเผยแพร่รักษาผู้ป่วยมะเร็งตามสูตรที่ท่านรักษามา จนสถานีวิทยุมีการสัมภาษณ์ท่านตอนเป็นพระ ต่อมาท่านก็สึกจากพระและตั้งมูลนิธิวรรณช่วยเหลือปะชาชนหลายอย่างทั่วประเทศ และ รักษาผู้ป่วยมะเร็งทั่วประเทศผ่านทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย ทั่วประเทศทุกวันพฤหัสฯ เวลาบ่ายโมงครึ่งถึงบ่าย 2 รายการทั่วทิศถิ่นไทย ท่านหายจากการเป็นมะเร็ง สูตรของท่านห้ามกินเนื้อสัตว์เด็ดขาด ทุกอย่างที่มาจากสัตว์ แต่ความที่ท่านคิดอย่างไรไม่ทราบ ท่านไปกินกุ้ง ฯ ปรากฏว่ามะเร็งมารอบ 2ท่านก็หายการออกวิทยุไปช่วงหนึ่ง และกลับมาดีขึ้น และออกรายการเหมือนเดิม มาทราบกันอีกทีท่านเสียแล้วสาเหตุร่างกายอ่อนแอ ติดเชื้อที่ปอดตามที่บอกทุกคนทั่วประเทศหลังจากเผาท่านไปแล้ว พี่ดารู้จักท่านจากการฟังวิทยุ พี่ดาไม่ทราบว่าทางคุณรักษากันแบบไหน จึงยังไม่กล้าแนะนำอะไรมากพี่ดาจะเล่าเรี่องให้ทราบแล้วกันนะคะ เป็นประสบการณ์ จากหลายๆคนที่เป็นแล้วกันนะคะ
ส่วนเพื่อน พี่ดาที่เป็นทั้ง 2คน ก็ยังปกติดีค่ะ กำลังใจ ใจสู้สำคัญมากนะคะ
หายดีหรือยังค่ะ ที่ไม่สบาย อดทนนะคะ ระวังสุขภาพให้มากๆ กินอาหารให้ครบมื้อ อย่าให้ท้องว่าง หากเป็นโรคกระเพราะหรือกรดไหลย้อนจะลำบาก ขึ้นอีก เด็กๆยังเล็กมาก อดทนนะคะ ทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ พี่ดา เป็นกำลังใจให้มากๆนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณครู pikul
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
- สู้ๆ นะค่ะ ก้าวข้ามความทุกข์นี่ให้ได้
สวัสดีค่ะ
- แวะมาส่งกำลังใจ มัวแต่ยุ่งกับน้องกานต์เสียหลายวัน
- ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมและถามข่าวคราวเลย
- ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เป็นห่วงเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน
- อย่าลืมส่งข่าวมาบอกกันบ้าง ขอร่วมสุขและทุกข์ด้วยคน
- ด้วยความจริงใจค่ะ
ขอบคุณคุณกานดา น้ำมันมะพร้าว ที่ส่งข่าวและเรื่องราวที่เป็นประโยชน์มาให้ตอนนี้เพิ่งได้เข้าไปทำบัตรและรับคิวที่จะไปแสกนสมองก่อนหมอนัดอีกทีจันทร์ที่ 8 กุมภาพันธ์ 2553และนัดไปฟังผลวันที่ 15 ก.พ.53 ต้องรอดูผลแสกนก่อนเพราะเครื่องแบบคลื่นแม่เหล็กค่อนข้างละเอียดหมอจะเปรีบเทียบปริมาณที่ผ่าออกโดยดูจากไสลด์ชิ้นเนื้อของสถาบันที่ส่งเนื้อมาพิสูจน์ถ้าปรากฏเนื้อยังเหลืออยู่ปริมาณมากก็ต้องถูกผ่าอีกครั้งกุลจึงภาวนาขอให้อย่าได้อย่าครั้งที่ 3 เลย เพราะสองครั้งก็ยังแทบเอาตัวไม่รอดจึงต้องอาศัยดวงแล้วละรอดูวันที่ 8 ก่อน หลังวันที่ 15 จึงจะได้วางแผนรักษาต่อไปตอนนี้ก็เหมือนยังมืดๆ นิดหนึ่งแต่ก็สู้ไม่ถอย ขอกำลังใจกับทุกๆคนนะคะก็มีแอบร้องไห้ แต่ทำไงได้เราเปลี่ยนแปลงอะไรในอดีตไม่ได้แล้วได้แต่ประคับประคองช่วงเวลาที่เหลือในอนาคตให้ออกมาดีและยาวนานที่สุดแต่ไม่รู้จะได้สักเท่าไหร่ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเรื่องราวดีๆขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณคุณดาวเรือง
น้องกานต์เป็นอย่างไรบ้างคะ
สบายดีกันนะคะ
ต้องขอบคุณมากๆเลยค่ะที่มาร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
เป็นมิตรภาพที่แสนยิ่งใหญ่
หวังว่าจะมีโอกาสได้พูดคุย
เพราะคุณดาวเรืองเป็นคนที่จิตใจดี
ให้ความเป็นอันเองและอบอุ่น
หากมีอะไรจะแบ่งปันหรือให้กุลแบ่งปันยินดีนะคะ
ขอบคุณมากๆๆๆนะ
มาเยี่ยมตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างพิกุล..เงียบไปยุ่งอยู่หรือ...มาให้กำลังใจนะสู้ๆ..
- คุณครูค่ะ ในยามที่กายเหนื่อยล้า เป็นยามที่ใจเราเหนื่อยล้าไปด้วย
- ประคองสติไว้นะคะ เพื่อเป็นหลักให้กับตัวเองค่ะ
- ............
- ในฐานะของแม่และภรรยา
- มีอีกหลายเรื่องข้างหน้าที่ยังต้องเดิน
- ...........
- ในยามนี้มีอะไรอยากบอกออกมามากมายเนอะค่ะ
- โดยเฉพาะการบอกกับตัวเองให้ได้ยิน
- ...........
- อยากชวนให้คุณครูบอกตัวเองอย่างใคร่ครวญ
- ...........
- การใคร่ครวญโดยไม่คร่ำครวญ
- ทำให้ความเครียดหนีห่างไกลไปในที่สุดค่ะครู
- ...........
- มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
