นิทานข้อคิด"อย่าตัดสินคนจากลักษณะภายนอก"


อันนี้ก็ได้จากการเข้าฟังอบรม "Clinical Laboratory Quality Assurance" เมื่อสัปดาห์ก่อน โดยอาจารย์กุลนารี อาจารย์บอกว่ามีคนเสนอให้รวบรวมนิทานข้อคิดของอาจารย์ใส่ CD ขาย มีกว่าร้อยเรื่องแน่ะ อาจารย์บอกว่ามี 2 อย่างที่ทำแล้วเจ๊ง ชัวร์ ๆ คือ เขียนหนังสือกับขายโปรแกรม เพราะพวกเรานิยมซีรอกซ์กับ copy มากกว่า อาจารย์เล่าให้ฟังถึงโปรแกรมที่นำมาแจกพวกเรา เป็นโปรแกรม QC planing ตั้งแต่ทำมาขายได้ 1 แผ่นที่เหลือ copy กันใช้ทั่วประเทศ....

เข้าเรื่องนิทานข้อคิดอาจารย์ดีกว่า..เดี๋ยวนี้กว่าจะเขียนเรื่องที่ตั้งใจ ก็เฉไฉลงคูไปเรื่อย เรื่องมีอยู่ว่า....

"มีเด็กน้อยคนหนึ่ง แต่งตัวมอมแมม ๆ เดินเข้ามาในร้อนไอศครีม (อาจารย์บอกว่าไอศครีมนี้เป็นที่ขึ้นชื่อว่า...อร่อย โคตร ๆ ๆๆๆ ) เมื่อเดินเข้ามาในร้าน ก็ด้อม ๆ มอง ๆ แล้วก็ถามพนักงานขายว่า ถ้าผมเพิ่ม...เท่าไร ...เพิ่ม...เท่าไร?? แล้วเขาก็หยุดไปพักหนึ่ง ยกนิ้วขึ้นมานับคำนวณ...พนักงานเห็นดังนั้นก็ (คิดดัง ๆ ) ..แต่งตัวก็มอมแมม แล้วยังจะเข้ามาร้านไอศครีมอีก..

ระหว่างรออยู่นั้น ก็มีครอบครัวหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมเด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าชัง แต่งตัวดี คาดว่าเป็นระดับเศรษฐี ก็เข้ามาสั่งโน่นนี่...พนักงานก็ให้บริการครอบครัวนี้จนเสร็จ แล้วหันมาที่เด็กชายคนเดิม ซึ่งก็ได้สั่งไอศครีมเพียงก้อนเดียว และไม่เพิ่มอะไรเลย!! พนักงานก็ตักให้แบบไม่ใส่ใจ...

และเมื่อทั้งสองโต๊ะ กินเสร็จแล้วก็กลับไปเป็นเวลาไล่เลี่ยกันอ่ะน๊ะ พนักงานก็เข้าไปทำความสะอาดโต๊ะครอบครัวเศรษฐีเสร็จ แล้วก็มาเก็บโต๊เด็กชาย ก็พบ..เงินวางอยู่..หันซ้ายหันขวา ก็ไม่พบเด็กคนนั้นแล้ว"

อาจารย์บอกว่า..อย่าตัดสินคนที่ลักษณะภายนอก เด็กน้อยคนนั้นเขาเห็นพนักงานให้บริการคงเหนื่อย เลยตอบแทนเงินค่าทิปให้...มีคนแซวว่า..เด็กคนนั้นอาจลืมเงินไว้รึเปล่า ?? (ผู้เขียนก็แอบคิดนิดหนึ่งน๊ะ) อาจารย์กุลนารีบอกว่า...ห้ามคิดแบบนั้นเด็ดขาด เด็กคนนั้นเขานับแล้วนับอีก คำนวณเงินเป็นค่าไอศครีม แล้วเงินส่วนที่จะตอบแทนให้ทิปพนักงานขาย เขาเห็นคุณเหนื่อยอ่ะ เขาอยากให้...

งานบริการของเราก็เช่นเดียวกัน อาจารย์บอกว่า..มีคุณยายคนหนึ่งร้อยวันพันปี มะม่วงไม่เคยออกผล ปีนั้นออกผลเป็นปีแรก 8 ลูก..ลูกหลานก็ชะเง้ออยากกิน แต่คุณยายเก็บเอาไปให้หมอที่รักษา 3 ลูก พยาบาลที่หน้าห้องอีก 2 ลูก คนเจาะเลือดอีก 3 ลูกอ่ะ (ถ้าจำไม่ผิด) เพราะฉะนั้นพวกเราต้องทำงาน ทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเพียงแค่ ยิ้มแย้ม ทักทาย พูดจาไพเราะ....

ฟังอาจารย์แล้วได้พลังใจเหลือหลาย ทำดีง่าย ๆ ทำความดีนิดเดียว แม้เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ความสุขจะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง อย่างเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมามาอยู่บุญ ผู้เขียนเดินผ่านหน้าห้อง X-ray (ชั้นหนึ่ง) มีผู้รับบริการถามว่าจะลงข้างล่างได้อย่างไร ?? ผู้ที่ถามท่านนี้พาผู้สูงอายุเข็นรถนั่งเปลมากันสองคน คาดว่าพาไปถ่าย X-ray ที่ชั้น Base ผู้เขียนก็ชี้ไปที่ลิฟต์ แล้วก็เดินพาไปกดลิฟต์ให้แล้วก็แนะนำให้กดชั้น B เขาก็ยิ้มแล้วกล่าวคำขอบคุณ...แค่นั้นเราก็สุขใจเหมือนกัน !!

คำสำคัญ (Tags): #ข้อคิด
หมายเลขบันทึก: 331087เขียนเมื่อ 26 มกราคม 2010 08:33 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม 2012 13:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

เห็นด้วย อยารีบตัด อย่าด่วน

ควรศึกษาดูไปเรื่อยๆค่ะ

หน้านอก หน้าใจ หัวใจ สร้างสรรค์ ครับ

สิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่..สิ่งที่ใช่อาจไม่เห็น..ก็ได้ขอรับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท