ยังแยกอยู่

 

 

นานมากแล้วผมเข้าใจว่า ทางธรรมกับทางโลกนั้นเดินกันไปคนละทาง 
เดินทางโลกต้องไปทางนี้ ส่วนเดินทางธรรมนั้นต้องไปอีกทางหนึ่ง
ต้องเลือกเดินทางใดทางหนึ่งประมาณนั้น

 

เวลาต่อมาเกิดความเข้าใจใหม่
โดยผมเปรียบทางธรรมกับทางโลก เหมือนกับ "ไข่ดาว"
กล่าวคือ การพัฒนาภายใน(ไข่แดง) หรือ การเดินทางธรรมนั้น เป็นการพัฒนาจิตใจภายในของเรา ควรทำควบคู่ไปกับ การสร้างความสำเร็จภายนอก หรือทางโลก(ไข่ขาว) 
แต่ก็ยังเข้าใจว่าต้องแยกส่วนกันอยู่ คือ พัฒนาทั้งสองทางแต่แยกกันทำ

 

ไม่นานมานี่เอง ท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะให้เกิดความเข้าใจใหม่ ว่า
"ทางธรรมกับทางโลกเป็นทางเดียวกัน"
โดยผมเข้าใจประมาณว่า 
โลก คือ กายกับใจ   
ส่วน  ธรรม คือ การตามรู้กาย ตามรู้ใจ
กล่าวคือ ควรประสานทางโลกกับทางธรรมให้เป็นหนึ่งเดียว

ทั้งนี้จึงได้พยายามฝึกตนผสานทางธรรมกับทางโลก
โดยในเบื้องต้นนี้ ฝึกปฏิบัติโดยการเรียนรู้ที่จะนำเหตุทางโลกมาใช้เป็นโจทย์ฝึกทางธรรม
เพื่อการพัฒนาจิตใจ ให้เห็นความเป็นจริงของกายและใจ 
การใช้เหตุทางโลกมาเป็นโจทย์ทางธรรมนั้นถึงแม้จะยังไปไม่ถึงไหน 
แต่ก็พบว่าดีขึ้นกว่าเดิมมาก

ก้าวต่อไปที่น่าสนใจนั้น คือ
ในทางกลับกันนั้น การจะนำ "ธรรม" กลับไปพัฒนาประสิทธิภาพการทำงานทางโลก
ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดนั้น ควรเป็นอย่างไร ?

ถึงตอนนี้ ดู ๆ ไปก็เหมือนยังเหมือน "แยกกันอยู่" ได้แต่หวังว่า คงรวมเป็นหนึ่งเดียวได้ในเร็ววันครับ