CUP ชุมพวงได้จัดสรรงบประมาณ UC ให้สอ.เพื่อจัดหาเครื่องมือแพทย์ สำหรับให้บริการ 5 ปีติดต่อกัน ปีละ 3-4 แสนบาท มีคณะกรรมการที่ประกอบไปด้วยตัวแทนของ สอ. รพช. และสสอ. ร่วมพิจารณาเพื่อเสนอขออนุมัติ มาปีนี้ เมื่อพิจารณาจากคำขอ ฉุกคิดได้ว่า เราจัดสรรตามคำขอ ไม่น่าจะถูกต้อง ควรจะมีการกำหนดกรอบมาตรฐานขั้นตำทั้งประเภทและจำนวน เรียงลำดับความสำคัญที่สอ.ควรจะมี เป็นกรอบให้กรรมการพิจารณาในแต่ละปี ที่ไหนมีแล้วก็ข้ามไป ที่ไหนยังไม่มีก็ควรจะเติมลงไป เช่น สอ. ขนาดใหญ่ ขนาดกลาง เล็ก ควรจะมีเครื่องวัดความดันโลหิตตั้งโต๊ะแห่งละกี่เครื่อง ? หากยังไม่ครบก็จัดสรรให้ไป ผมพบว่ายังไม่มีมาตรฐานกลาง จึงจำเป็นต้องกำหนดมาตรฐานของชุมพวงเอง ( หากใครพบว่ามีมาตรฐานกลาง ช่วยแจ้งด้วย) เท่านั้นยังไม่พอ CUP ควรจะมีฐานข้อมูลเครื่องมือแต่ละสอ. ไว้เพื่อประโยชน์สำหรับจัดสรรในปีต่อๆ ไป และจากการลงไปดูสถานการณ์จริง พบว่ามีเครื่องมือแต่ขาดการบำรุงรักษารวมทั้งมีเครื่องมือที่ยังใช้ได้ แต่ก็ไม่ได้ซ่อมแซม เช่น หูฟัง ( 3 เอ็ม นะครับ ) ไดอะแฟรมเอย ขอบยางเอย พัง ซ่อมใช้ได้ครับ หรือ DOPTONE สำหรับฟังเสียงหัวใจเด็ก แบตเตอรีเสื่อมก็ไม่ได้เปลี่ยน ฯลฯ CUP ต้องจัดทีมไว้สนับสนุนตรงนี้ด้วยครับ และควรมีศูนย์ซ่อมแซมอุปกรณ์การแพทย์ระดับอำเภอ สำหรับช่วยเหลือด้วยครับ จะเป็นประโยชน์มาก แนวคิดนี้สามารถนำไปประยุกต์ใช้กับเครื่องมือกลุ่มอื่นๆ ได้ด้วย เช่น คอมพิวเตอร์ อุปกรณ์สื่อสาร ฯลฯ
เห็นด้วยกับพี่อย่างมากครับ การทำศูนย์สนับสนุนเรื่องเล็กๆแต่เป็นการประกันความเท่าเทียมด้านคุณภาพการรักษาเป็นหน้าที่หลักของ รพ.แม่ข่าย ผมเคยทำได้บางเรื่อง แต่ ผอ.ก็ต้องสู้เรื่องความรู้สึกการเป็นเจ้าของงบประมาณ ทั้งส่วนเจ้าหน้าที่ รพ. และ เจ้าหน้าที่ สอ. ที่ยังมองไม่เห็นความสะดวก ได้มาตรฐาน เท่าเทียม และลดค่าใช้จ่ายโดนรวมครับ