"เพลงหน้าที่เด็ก" กับการทำงานป้องกันโรค

วันนี้มีโอกาสได้เเซวหลานสาวตัวดีของผมด้วยเพลง"หน้าที่เด็กดี"

หรือบางคนจะคุ้นกับชื่อเพลงว่า "เพลงเด็กเอ๋ยเด็กดี"

 

พอได้มาสอนหลาน เลยฉุกคิดได้ว่า

พวกผู้ใหญ่ที่ผมรู้จัก ก็น่าจะลองมาทบทวนดูบ้าง

เพื่อจะทำให้ประเทศชาติมันเจริญขึ้นมาบ้าง

 

สรุปเเล้วเพลงบอกว่าต้องมีหน้าที่ต่อไปนี้...

หนึ่ง -->นับถือศาสนา

                                (ที่เจอคือมือถือสาก ปากถือศีล)

สอง --> รักษาธรรมเนียมมั่น

                               (ที่เจอคือ ธรรมเนียมถ้าถูกใจก็รักษา ไม่ถูกใจก็ซิกเเซก)

สาม -->เชื่อพ่อแม่ครูอาจารย์

                               (ที่เจอคือ เชื่อตรูคนเดียว เพราะตรูเก่งคนเดียว คนอื่นโง่หมด)

สี่    -->วาจานั้นต้องสุภาพอ่อนหวาน

                               (ที่เจอคือ เฉพาะกับเมียน้อยคนเล็กเท่านั้น)

ห้า  -->ยึดมั่นกตัญญู

                               (ที่เจอคือ เฉพาะคนที่ให้ผลประโยชน์เท่านั้น)

หก  -->เป็นผู้รู้รักการงาน

                               (ที่เจอคือ โดยเฉพาะเลียเเข้งเลียขาเจ้านาย)

เจ็ด -->ต้องศึกษาให้เชี่ยวชาญ ต้องมานะบากบั่น ไม่เกียจไม่คร้าน

                               (ที่เจอคือ งานราชการนั้นก็จิกหัวให้คนอื่นทำโดยเฉพาะลูกน้องที่ไม่มีปากเสียง เเต่หน้าด้านไปบอกว่าเป็นผลงานของตรูคนเดียว)

แปด--> รู้จักออมประหยัด

                              (ที่เจอคือ ยกเว้นเงินหลวง อะไรก็อ้างราชการๆๆๆ  เเต่เอามาใช้งานส่วนตัว บาทเดียวก็ไม่กระเด็น)

เก้า  --> ต้องซื่อสัตย์ตลอดกาล น้ำใจนักกีฬากล้าหาญ 

                              (ที่เจอคือ ชอบเเทงข้างหลัง น้ำใจนักกีฬาไม่รู้จัก เเพ้ไม่เป็น )

สิบ  -->ทำตนให้เป็นประโยชน์ รู้บาปบุญคุณโทษ สมบัติชาติต้องรักษา

                              (ที่เจอคือ ทำเฉพาะประโยชน์ตน สมบัติชาติไม่ใช่สมบัติตรู ตรูเลยไม่สน บาปคืออะไร สะกดไม่ถูก)

 

เเค่อ่านก็คงจะเข้าใจ

ไม่ต้องกับถึงกับต้องบดเเล้วละลายน้ำให้กินหรอกนะครับ

โตๆ กันเเล้ว

 

หวังเหลือเกินว่าคนทำงานด้านการป้องกันควบคุมโรค

คงมีเฉพาะข้อดีเท่านั้นนะครับ 

อายเด็กมัน