แนะแนวการศึกษาต่อให้โรงเรียนราชประชาสมาสัย ฝ่ายมัธยม รัชดาภิเษก ในพระบรมราชูปถัมภ์

พระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ต้องการให้นักเรียนเป็นคนดีและเป็นคนเก่ง

สวัสดี ชาว Blog ทุกท่าน

              วันที่ 19 มกราคม 2553 ผมได้นำคณะอาจารย์จากมหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ดไปแนะแนวการศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย ให้กับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนราชประชาสมาสัย ฝ่ายมัธยม รัชดาภิเษก ในพระบรมราชูปถัมภ์ กว่า 200 คน ซึ่งได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี จากคณะครูและนักเรียนทุกคน โดยเฉพาะท่าน ผอ.เกษม  แย้มศิริซึ่งให้การต้อบรับและดูแลเป็นอย่างดี ผมรู้สึกประทับใจมากส่วนนักเรียนที่เป็นคนดีและคนเก่ง ดังพระราชปณิธานของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ต้องการให้นักเรียนเป็นคนดีและเป็นคนเก่ง  โดยผมได้แนะนำแนวทางการเรียนต่อดังนี้

              อนาคตของนักเรียนชั้น ม.6 ควรจะเป็นอย่างไร ซึ่งการแนะแนวของโรงเรียนก็ดีอยู่แล้ว เพราะครูแนะแนวใกล้ชิดนักเรียน แต่จุดอ่อนคือ มองโลกสั้น ไม่สามารถมองไปไกลได้ว่า อนาคตประเทศไทย การจ้างงานจะเป็นอย่างไร ผมจึงมาเสริมครูแนะแนวซึ่งทำได้ดีอยู่แล้ว 2 เรื่องคู่กันไปคือ

    1. ทุกคนต้องมีภาษาต่างประเทศที่ดี โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ 

    2.  เราต้องคิดเป็น วิเคราะห์เป็น และต้องนึกถึงส่วนรวมเป็นหลัก

             ถ้าเราไม่รู้อังกฤษ  เราจะอยู่ในโลกาภิวัตน์ได้อย่างไร เช่น TESCO LOTUS เข้ามาขยี้โชห่วย เป็นตัวอย่างของโลกาภิวัตน์ เพราะปัจจุบันเป็นโลกที่ไม่กีดกันทางการค้าหรือเสรี

               การจะขอคำแนะนำจากพ่อแม่ พ่อแม่บางคนก็ไม่รู้เรื่อง แนะนำไม่ได้ ยิ่งในปัจจุบัน หลายคนคิดเรียนนิเทศศาสตร์ เพราะอยากเป็นดารา พิธีกร จึงอยากถามว่า นิเทศศาสตร์ทำให้เรามีคุณค่าหรือไม่ ค่านิยมของไทยเป็นค่านิยมจอมปลอม เพราะคิดว่าเป็นดาราแล้วดี ซึ่งถ้าเราชอบก็ดี แต่ถ้าไม่รู้จักตัวเองก็อย่าไปทางนี้

              ดังนั้นผมจึงได้แนะนำว่า ควรจะเลือกเรียน เลือกเป็นตามที่เราชอบ อย่าไปเลือกตามค่านิยมของสังคม อย่าเรียนสิ่งที่เราไม่ชอบ ค้นหาตัวเองให้พบ Basic ที่สุดคือ คิดเป็น วิเคราะห์เป็น  เรียนเพื่อเอาไปใช้ในการทำงาน

              ซึ่งงานในอนาคตจะเชื่อมโยงกับต่างประเทศมาก เช่น จีน  ฮ่องกง  อาเซียน เป็นต้น จึงต้องมีภาษาต่างประเทศ จะเป็นประโยชน์มากขึ้น

           ผมได้แสดง HR Architecture ให้ดูและชี้ให้เห็นว่า จุดอ่อนของไทยอย่างหนึ่งคือ ครอบครัวอ่อนแอ การศึกษาของไทยให้เด็กลอกมากเกินไป จึงคิดไม่เป็น วิเคราะห์ไม่เป็น คิดไม่เป็นวิทยาศาสตร์ ไม่คิดแบบ Creativity Innovation ไม่เป็นสังคมการเรียนรู้  จึงควรเลือกมหาวิทยาลัยที่เปิดโอกาสให้คิดเป็น ซึ่งมหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ดก็เป็นทางเลือกหนึ่ง เพราะกำหนดจำนวนเด็กต่อห้องน้อย ทำให้ทุกคนมีโอกาสได้เรียนรู้เต็มที่ ตามแนวทางทฤษฎีการเรียนรู้ 4 L’s ของผม ซึ่งต้องมีบรรยากาศในการเรียนที่ดี มีวิธีการเรียนที่ไม่น่าเบื่อ เปิดโอกาสให้ทุกคนได้แสดงความเห็น ได้คิด ได้โต้ตอบ สร้างสังคมการเรียนรู้ในที่สุด เพื่อให้เราสามารถอยู่ในโลกที่แข่งขันได้อย่างยั่งยืน และปลูกฝังความรักประชาธิปไตย ให้สามารถลดปัญหาความยากจน มองไทยด้วยสันติภาพ จัดการกับสิ่งแวดล้อมและจัดการกับโลกาภิวัตน์ได้

          โดยสรุป ผมเน้นว่า ทุกคนต้องมีภาษาต่างประเทศที่ดี โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ และต้องคิดเป็น วิเคราะห์เป็น และต้องนึกถึงส่วนรวมเป็นหลัก และเลือกเรียนตามที่เราชอบ อย่าไปเลือกตามค่านิยมของสังคม ใช้เทคโนโลยีสารสนเทศให้เป็นประโยชน์ช่วยในการแสวงหาความรู้ อย่าใช้ในการเล่นเกมส์มากเกินไป

          ซึ่งผมได้ฝากคำถามให้นักเรียนทุกคนได้นำไปคิดคือ เมื่ออายุ 40 ปีจะทำอะไร และเมื่อฟังผมจบแล้ว จะปรับตัวเองอย่างไร เมื่อปรับแล้วจะทำอะไรต่อไป

 ( ผอ.เกษม แย้มศิริ   081-12688480,081-9843820)        

                                                                                      ขอบคุณครับ

                                                                                     จีระ  หงส์ลดารมภ์

 

[สิริรัตน์ ภักดีแสงรัตน์]

. จากข้อความที่ผอ.เกษม แย้มศิริ กล่าวเป็น คำที่ย่านำมาคิดในอนาคต สิ่งที่ผู้ทำใด้หนูคิดอะไรในทางก้าวเดิน

เลือกสิ่งที่จะเรียนได้ถุกต้องมากขึ้น ถ้ามีโอกาสหนูยากจะไปศึกษาเรียนม.4 ต่อที่โรงเรียน ราชประชา ค่ะ

[ลูกน้ำเงินเหลืองปัจจุบัน 2554]

ตอนนี้พวกเราก็ขึ้น ม.6 กันแล้ว อยากให้มีการแนะแนวดีๆ แบบนี้มาที่โรงเรียนอีกจังเลยครับ

[ลูกน้ำเงินเหลืองปัจจุบัน 2554]

เป็นกำลังใจ ให้น้องด้านบน เข้าเรียนต่อ ที่โรงเรียนของเรา โรงเรียนของพ่อ กันนะครับ

สู้ๆ

[เดก ร.ป.ร.]

ตอนนี้25 เมษา 54 ค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนปรับพื้นบานอยู่ค่ะ ยากมากเลย แค่แปลเลข

อย่างเดียวก้อจะแย่ นีโจทอังกิด ยิ่งหนักเลย (แต่ก้อหนุกหนานดี) รีบจนมืองอ เลย

ไปนะ บาย เล่าสู่กันฟัง