ความสุขที่....ไม่ต้องลงทุน

       “คนไข้ที่รับมารับบริการ ที่รพ.เกาะยาวชัยพัฒน์ วันละไม่เกิน 100 คน แต่ละคนมาจากหลายร้อยพ่อพันแม่ นิสัย ใจคอแต่ละคนจึงแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เราตอบสนองคืนให้คือรอยยิ้มและคำพูดสบายหูที่ทุกคนได้รับกลับไปเหมือนกัน”

       ผมทำงานที่นี่มา 8 ปี ไม่เคยมีวันไหนที่ผมไม่ยิ้มเลย มีแต่ยิ้มน้อยกับยิ้มมากแค่นั้น การยิ้มนั้นบางครั้งเราอาจแสร้งยิ้มได้เหมือนตามเวทีประกวดนางสาวไทย แต่ยิ้มของเราคือยิ้มด้วยหัวใจ ที่ส่งไปให้กับคนไข้ และการที่คนไข้ส่งยิ้มกลับมาเหมือนว่าเขาให้ของมีค่าชิ้นใหญ่แก่เรากลับมา  แม้ว่าผมจะไม่ใช่หมอในอุดมคติ หมอเด่น หมอดัง หมอในรายการคนค้นฅน(เจ้าหน้าที่สาธารณสุข ชาวบ้านเรียกหมอหมดไม่ว่าทำงานด้านไหน ตำแหน่งไหน) แต่ผมก็ทุ่มเทกับการให้บริการมากอยู่พอสมควรแม้ว่างานส่วนใหญ่จะอยู่เบื้องหลัง คือ งานคลังยา ขนยา จัดยา คืนยา ที่ผมไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ได้มาทำงานเบื้องหน้าคือได้พบปะ ได้สัมผัสกับคนไข้ นั่นคือสิ่งที่เราชอบ ก็เพราะเรารักในงานบริการ

       มีคนไข้ 2 คน ที่......มาโรงพยาบาลทุกครั้งก็ขอจับมือ ขอลูบหัวเราทุกครั้ง เราก็ยื่นมือให้เขาจับ ยื่นหัวให้เขาลูบ เขามีความสุขที่เราไม่รังเกียจเขา เราก็มีความสุขที่เขาเอ็นดูเรา

       มีคนไข้ 5 คน ที่…..รู้จักพ่อแม่เราก่อนรู้จักเราเสียอีก แต่เขาก็ให้ความนับถือเราในฐานะที่เป็นหมอ ชวนไปกินข้าวที่บ้าน ชวนพูด ชวนคุย ชวนไปโน่น ชวนไปนี่ โดยที่บางครั้งเราไม่รู้จักเขาเลย แต่เราก็ตอบรับคำขอของเขา ด้วยไมตรี และมันก็อิ่มเอมใจ เพราะเหมือนเราเป็นลูกเป็นหลานของเขา

       มีคนไข้ 10 คน ที่......พูดคุย หยอกเย้าเราเหมือนรู้จักกันมานาน ทั้งที่บางครั้งพบเจอกันเป็นครั้งที่ 2 ที่ 3 แค่นั้นเอง เราก็ทำตัวเนียนๆ หยอกเล่นเขาบ้าง มันทำให้เราสนิทสนมกันเร็วขึ้น จนบางครั้งสิ่งที่เราได้รับกลับมา มากกว่าเสียงหัวเราะและรอยยิ้มที่เรามอบให้เขาเสียอีก

       มีคนไข้ 20 คน ที่.....เลือกทักทายเราก่อนทักทายเพื่อนบ้านและคนรู้จัก เมื่อพบกันในตลาด นั่นเพราะเขาให้ความสำคัญกับตัวเรา เราจึงต้องให้ความสำคัญกับตัวเขาให้มากเช่นกัน

       มีคนไข้ 30 คน ที่.....นั่งรอตรวจ นั่งรอรับยานาน ทำหน้าบูดเบี้ยว บึ้งตึง ง่วงเหงาหาวนอน แต่เพียงแค่เราเลื่อนกระจกแล้วพูดกับเขาว่า “หิวข้าวหรือยัง อย่าเพิ่งหลับนะ โม้กันไปก่อน เดี๋ยวก็ได้ยาแล้ว” หรือ “รอแป๊บนึงนะครับ วันนี้อยู่กันแค่ 2 คน จัดยาไม่ทัน ” ตามด้วยคำพูดติดตลกๆขำๆ หรือยิ้มกว้างๆอีกนิดหน่อย เขาก็ดูอารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น       

       มีคนไข้ อีกไม่รู้เท่าไหร่ ที่เราให้บริการเขาด้วยหัวใจ และเขาก็ให้หัวใจของเขาคืนกลับมาแก่เรา

        ความสุขของผมไม่ได้วัดด้วยเงินทอง เพียงแค่......ทุกคนมีรอยยิ้มมุมปาก ก็มากมายแล้ว

                                                                                                                 ล.ป.ญ.

[nimnoi]

รุ้สึกเช่นเดียวกันกับคุณ เจ้าของบทความเพราะ ทำงานตรงจุดนี้เหมือนกัน