การดูแลตนให้พ้นทุกข์

พักนี้หยิบหนังสือแนวธรรมะมาอ่านหลายเล่ม มีอยู่เล่มหนึ่งที่อยากให้ได้อ่านกัน เป็นการนำธรรมะมาประยุกต์ในการดำเนินชีวิตปกติของเราซึ่งเวียนว่ายอยู่ในสังคมที่ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คน ซึ่งมีหลากหลายลักษณะ หลากความคิด ซึ่งก็ต่างมองตนว่าถูกต้อง หนังสือนี้ให้หลักในการใช้ปัญญาคิดพิจารณาเรื่องที่เรารู้สึกเป็น"ทุกข์"เมื่อต้องอยู่ร่วมกัน และบ้างครั้งเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ การมีกุญแจสักดอกที่สามารถไขเข้าไปสู่ความเข้าใจในความเป็นจริง หรือธรรมชาติของสิ่งทั้งหลาย อาจทำให้เราบรรเทาทุกข์ในใจลงได้

หนังสือที่ว่าคือเรื่อง กุญแจใจ โดย สิริมตี นิมมานเหมินท์ ของสำนักพิมพ์เครืออัมรินทร์ แนวคิดของผู้ถ่ายทอดความคิดหลักธรรมนี้ปฏิบัติในสายการพิจารณาปัญญา ของหลวงพ่อทูล ขิปปัญโญ แห่งวัดป่าบ้านค้อ หนังสือเล่มนี้ได้เล่าวิธีการฝึกจิตให้คิด ให้นำสิ่งที่เราเคยพบ เคยทำ เคยเป็นมาน้อมสอนตน ฝึกจิตตนให้คิด ใกล้ตัวเราที่สุดและทุกคนต้องพบนั่นคือการคิดว่าทำไมคนนั้นจึงเป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้ ทำไม่เขาไม่รู้จักเปลี่ยนแปลงตัวเองนะ  สิ่งที่ยุ่งยากและสร้างความทุกข์ให้กับเรามักเริ่มต้นคิดอย่างนี้ การเปลี่ยนแปลงความเข้าใจให้คิดว่าทุกสิ่งย่อมมีเหตุ มีปัจจัยให้เป็นเช่นนั้น หรือการเปลี่ยนแปลงผู้อื่นจึงยากกว่าการเปลี่ยนแปลงที่ใจเรา -ที่ความคิดของเรา การเข้าใจว่าทุกข์สิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง คงทนไม่ได้ บังคับไม่ได้ ด้วยไม่ใช่ของเรา หรือแม้กระทั่งที่คิดว่าเป็นของเรา เรายังบังคับไม่ได้ นับประสาอะไรกับการไปบังคับผู้อื่น สิ่งอื่น ลองอ่านดูนะ มีแนวคิดดีๆอีกหลายมุม เป็นเรื่องธรรมะที่ทำให้ย่อยได้ง่ายเล่มหนึ่งทีเดียว ขอบคุณผู้เขียนที่ได้ถ่ายทอดความงามของปัญญาออกมาให้เราได้อ่านกัน

[ส้มเช้ง]

เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากเลยทีเดียว ในสังคมปัจจุบันนับวันยิ่งห่างไกลธรรมะมากขึ้น

[ส้มโอ]

จริงค่ะ เช่นเมื่อวานก่อนเราเทน้ำหวานใส่แก้ว แต่พลาดไม่ลงแก้ว ย้อนถามตัวเองว่า ถ้าเป็นคนที่บ้านทำ เราคงตำหนิไปแล้ว แต่นี่เป็นตัวเรา เรากลับไม่ตำหนิตนเองเสียนี่ เหมือนการปล่อยก๊าซในตัวเรา หากคนอื่นทำ เราก็คิดว่าไม่มีมารยาท น่าเกลียด เราไม่ค่อยคิดว่ามันคือปรากฏการณ์อย่างหนึ่งของสิ่งมีชีวิตเท่านั้น