ผมผิดหรือที่(ถูกทำให้)ไม่ใช่คนไทยเพราะ...ไม่มีสัญชาติ

เขียนโดย น้องหล่อโย แชเมิงกู่ ชั้นม.6 โรงเรียนสันติคีรีวิทยาคม ต.แม่สลองนอก อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย

               ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในชนบทในตำบลของแม่สลองนอกในเขตของอำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย เป็นตำบลที่ติดกับชายแดนพม่าโดยที่มีประชากรที่หลากหลายชนเผ่าหรือที่เรียกกันว่ากลุ่มชาติพันธ์ต่างๆคือ จีน อาข่า ลาหู่ ลีซู ว้า ไทยใหญ่ ม้ง เย้า  ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธ์ที่ไม่มีแผ่นที่เป็นของตัวเอง  ซึ่งตัวของข้าพเจ้าเองที่เป็นชนเผ่าอาข่า  ตั้งแต่ข้าพเจ้าจำความได้ก็เติบโตมาจากแผ่นดินไทย

                วิถีชีวิตของพวกเราก็อาศัยอยู่กันเป็นหมู่บ้านที่เป็นขนาดเล็กถึงเป็นหมู่บ้านขนาดใหญ่โดยที่อาศัยอยู่ตามรอบๆของตำบลและห่างไกลออกไปจากตัวตำบลกระจายเป็นจุดๆ  และยังมีส่วนที่ยังอาศัยอยู่ตามนาไร่ของบุคคลอื่นเป็นส่วนน้อยที่ห่างไกลออกไปจากตัวตำบลโดยที่ขาดการพัฒนาโดยที่ยังไม่มีไฟฟ้าเข้าถึงและถนนที่ไม่ได้ลาดยางไว้ แต่พวกเราก็ยังใช้ชีวิติแบบคนจนๆและกับความยากลำบากอย่างไม่ท้อแท้ถอยหลัง อย่างเช่นตัวของข้าพเจ้าที่ต้องเผชิญกับเหตุการณ์ดันที่กล่าวมาอย่างไม่มีทางหลีกเหลี่ยงเลย การดำเนินชีวิตของพวกเราโดยแทบทุกครอบครัวจะประกอบอาชีพที่เป็นเกษตรโดยที่แต่ละปีจะปลูกข้าวบ้าง ข้าวโพดบ้าง ตามเงินทุนที่สามารถลงทุนได้ แต่ส่วนมากแล้วต้องรับจ้างทั่วไปวันๆเพื่อที่จะนำมาเลี้ยงครอบครัวเพราะหัวหน้าครอบครัวหรือผู้ปกครองไม่เคยได้รับการศึกษาจึงไม่มีความรู้ในการที่จะประกอบอาชีพหรือธุรกิจของตัวเองความยากจนและความยากลำบากจึงควบคู่กันไม่เคยออกจากกัน  เช่น ครอบครัวของข้าพเจ้าเองที่มีพี่น้องด้วยกันสี่คนโดยข้าพเจ้าเป็นบุตรคนที่สามของครอบครัว  ตั้งแต่เด็กพี่ของข้าพเจ้าต้องไปทำงานรับจ้างอยู่เงินเดือนที่ต่างจังหวัดทั้งๆที่อายุของเขาแค่สิบสองขวบ  พี่บอกว่าต้องทำงานหนักตั้งแต่เช้าถึงดึกทุกวันเป็นประจำ  เวลาเงินเดือนออกมาก็ต้องถูกหัดเป็นค่าต่างๆหลายอย่างเงินเดือนแต่ละเดือนที่ได้แทบไม่เหลือเก็บ  คราใดที่ทางบ้านต้องการเงินเวลาส่งกลับมาก็ต้องฝากนายหน้ากับมายังบ้านโดยที่ต้องจ่ายค่าส่งแพงมากๆกว่าจะถึงบ้านก็แทบไม่เหลือเหมือนกัน   ยิ่งเวลาตำรวจมาตรวจคนหลบหนีเข้าเมืองทีไรก็ต้องวิ่งหลบวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิตหรือบางทีถูกจับได้ก็ต้องประกันตัวเองด้วยเงินที่เก็บมาทั้งชีวิต

ข้าพเจ้าเองที่สัมผัสกับตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพวกเราซึ่งเป็นบุคคลที่ถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นบุคคลที่ไม่มีบัตรหลักฐานที่ยืนยันว่าเป็นคนไทย กลุ่มเด็กและเยาวชนที่กำลังจะเติบโตเป็นกำลังของชาติจำเป็นต้องหลีกเหลี่ยงที่จะช่วยชาติพัฒนาสังคมโลก เพราะว่ากลุ่มเด็กและเยาวชนเหล่านี้ไม้เคยได้เรียนหนังสือตามกฎหมายที่บัญญัติไว้หรือสิทธิที่ควรได้รับ สาเหตุของการไม่ได้เรียนก็เพราะอะไรล่ะ?  พ่อแม่ของเด็กบอกว่า ถึงเรียนไปก็แค่นั้นแหล่ะ  พอจบมาแล้วได้อะไรล่ะ ก็ต้องตกงานหางานไม่ได้ เพราะไม่มีบัตรนี่... ใครเขากล้าเอาไปทำงานล่ะ  เอาเวลาที่จะเรียนที่ไม่มีเป้าหมายเข้าโรงงานอุตสาหกรรมใช้แรงงานที่มีอยู่หาเงินเก็บตังค์ไม่ดีกว่าหรือ.บางคนก็จำเป็นไม่ได้เรียนด้วยความจนยากลำบากของครอบครัว  โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มเยาวชนพวกเรามีอาชีพที่ไม่แน่นอนงานอย่างดีก็แค่เข้าโรงานไปขายแรงหนักๆอยู่ต่างจังหวัดพอไม่ไหวก็กลับมาบ้านใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยโดยไม่มีเป้าหมาย นอกเหนือจากนี้ก็อยู่บนดอยทำไรรับจ้างก่อสร้างรับจ้างทั่วไปเลี้ยงปากท้องไปวันวัน

และมีกลุ่มเยาวชนที่ได้เรียนหนังสือบ้างแต่ส่วนมากเรียนไม่จบด้วยความท้อแท้บ้าง ด้วยความจำเป็นบ้าง  จำเป็นที่ต้องออกจากโรงเรียนในขณะที่ยังเรียนอยู่ บางคนจบ ป.3 บางคนจบ ป.6 บางคนยังดีที่จบม.3  เหตุการณ์เหล่านี้ข้าพเจ้าได้ประสบพบเจอโดยตรง  ในสมัยประถมข้าพเจ้ามีเพื่อนที่เป็นพวกเรามากมายที่เรียนมาตั้งแต่เด็ก เมื่อข้าพเจ้าจบ ป.6กับเพื่อนที่มากมายด้วยกัน  ช่วงนี้เป็นช่วงที่เพื่อนของพวกเราทยอยกันออกจากโรงเรียนด้วยเหตุและผลที่ข้าพเจ้าเองก็พบเจอด้วยความจำเป็น   บางคนมีโอกาสจบแค่ประถมศึกษา ก็ต้องขายแรงงานอยู่ต่างจังหวัด  บ้างที่มีโอกาสเข้าเรียนในระดับมัธยมศึกษา  แต่ก็จบลงที่มัธยมศึกษาปีที่ ๓ เท่านั้น  โดยไม่มีโอกาสแม้แต่จะคิดที่จะได้เรียนในระดับสูงกว่านี้  หนทางที่ยังคงเหลือมีเพียงการทำงานตลอดไป

      วันนี้เราอยากบอกว่าเรามีปัญหามากมายเหลือเกินและหนึ่งในปัญหานั้นคือเราซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อยที่กำลังประสบกับปัญหาที่เราไม่สามารถแก้ได้นั้นก็คือ สถานะบุคล    เราไม่มีในเรื่องของสถานะทางบุคคล จนไม่สามารถกระทำการใดๆได้เลย  พวกเราที่อยู่ตรงนี้หวังที่จะได้รับการอนุเคราะห์จากทางภาครัฐและเอกชน  วันนี้เรามีความหวังความหวังที่เรามีมานาน  เราจะคอยเพื่อความหวังนั้น เราจะคอย…

[คน(ทำ)งาน]

ปัจจุบัน "โย" เป็นคนเดียวในครอบครัวที่ได้รับสัญชาติไทย ตามมาตรตรา 23 พ.ร.บ.สัญชาติ "โย" จบชั้น ม.6 จากโรงเรียนสันติคีรี่วิทยาคม อ.แม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย "โย"กำลังเดินถนนสายบัณฑิตในมหาวิทลัยประจำจังหวัด และ "โย" ได้รับการคัดเลือกเป็น "ประธานสภาเด็กและเยาวชน อ.แม่ฟ้าหลวง" เป้าหมายลึก ๆของน้องชายและลูกศิษย์คนนี้คือ "หาที่หยัด ที่ยืน"ให้กับเด็กหลายๆ ชีวิต ตาม"สิทธิที่ไม่มีสิทธิ" .......สู้ต่อไปครับ