เผลอหลง (002) : หยุดคิด เหลือแต่ "รู้"

...โอ้ละหนอเจ้าทุกข์เพื่อนยากเอ๋ย เผลอมายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตนเป็นของตนทีไร เจ้าก็เล่นงานเราทุกทีไป...

http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/000182.htm

ด้วยความเป็นนักการศึกษา จึงมีธรรมชาติที่ชอบอ่านมากคิดมาก ทำให้การ "ภาวนา" ไปไม่ถึงไหน
แต่จริง ๆ แล้วก็เป็นความตั้งใจ เพื่อที่จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์ข้างทางของการ "ภาวนา" โดยไม่รีบร้อน ซึ่งจะทำให้ได้ข้อมูลไปใช้สังเคราะห์เป็นบทเรียนคำสอน เพื่อนำไปถ่ายทอดให้ลูกศิษย์ต่อไป
... ผมรู้สึกว่า การอ่านมากคิดมากนั้น บางทีก็ทำให้เข้าทำนองที่ว่า "ความรู้ท่วมหัว เอาตัวไม่รอด" เสมือนนักเดินทางที่จะเดินทางไปที่ไหนสักที่ แต่ก็มัวแต่สำรวจเส้นทางหลาย ๆ เพื่อจะให้รู้ว่าเป็นอย่างไร ดีหรือไม่ดี เหมาะกับใครหรือไม่ อย่างไร ? จึงทำให้ไปไม่ถึงไหนประมาณนั้นขอรับ
และแล้ว... วันนี้เพราะความไม่รู้ จึงเอาแต่ "คิด" ทำให้เจอพิษโลกแห่งความแตกต่างเข้าจนได้ ...โอ้ละหนอเจ้าทุกข์เพื่อนยากเอ๋ย เผลอมายึดมั่นถือมั่นว่าเป็นตนเป็นของตนทีไร เจ้าก็เล่นงานเราทุกทีไป...

เขียนใน GotoKnow โดย เด็กข้างบ้าน ~natadee
ใน โรงเรียนชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #จิตรวม

หมายเลขบันทึก: 327104เขียนเมื่อ 12 มกราคม 2010 10:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน 2012 02:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน