แด่เธอผู้ไม่มีตัวตน

 

.......................................

 

หน้าระรื่น

[แด่เธอผู้ไม่มีตัวตน]

 

● คุณอาดูรของเราไม่เดินทาง

มักแอบอำพรางอย่างขัดเขิน

พึ่งตัวเองไม่ได้ไม่กล้าเดิน

ต้องตามก้นสรรเสริญแต่ใครใคร 

ว่าเดินหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัด

แต่หมาฟัดผู้น้อยหาน้อยไม่

ไม่เคยฝึกไม่เคยหัดตัดสินใจ  

ราชภัยจึงตกแก่แม่วันทอง

นกในกรงกรอบคิดทฤษฎี

ถูกเขาตีกรงกั้นเต็มบ้านช่อง

จึงสอนรู้สอนจำกันช่ำชอง

พร่องตัวคิดตัวทำตัวปัญญา 

คุณอาดูรของเราเยาว์สยบ

น้อมนบแต่พระเอกเสกฟางหญ้า

กระดูกเอาก้างเอา…เขายื่นมา

ย่อบ่าให้เขาเหยียบอยู่เงียบงำ 

เสียงสอพลอไพเราะเสนาะสนาน

เสียงคิดค้านคิดต่างต้องคว้างคว่ำ

นกแตกฝูงตกฟ้าถูกพล่ายำ

รอดก็ฟกอกช้ำเพียงลำพัง 

เมืองขุนแผนแสนกลมนต์คาถา

บ้านขุนช้างบ่าวข้าจึงคับคั่ง

จิตวิญญาณขานรับและตรับฟัง

ลั่นฆ้องกลองระฆังอยู่ครึกครื้น 

เราปลื้มสุขสบายกันดีหรือ

ในยึดถือตัวตนของคนอื่น

แต่ตัวเองไม่เคารพเฝ้ากลบกลืน

ยังทำหน้าระรื่นไม่รู้ตัว

 

ศิวกานท์ ปทุมสูติ

 

[Phornphon]

สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมครับ...

[Nina]

มาทักทายค่ะ อาจารย์ศิวกานท์ ปทุมสูติ จำได้ว่าเมื่อตอนดิฉันเป็นนักเรียนมัธยมปลาย และได้เข้ารับการอบรมยุวกวีศรีศิลป์รุ่นที่ 5 ณ ศูนย์สังคีตศิลป์ วันที่ 18-20 มิ.ย.2539โดยอาจารย์ได้ อภิปรายเรื่อง ฉันทลักษณ์ไทยในยุคโลกาภิวัฒน์ซึ่งเป็นระยะเวลานานหลายปีมากแล้ว จนขณะนี้ดิฉันเรียนจบเป็นครูภาษาอังกฤษเป็นระยะเวลา 7 ปีแล้วยังจดจำงานเขียนการแต่งกลอนต่างๆที่ง่ายกับการเรียนรู้ และเคยหยิบงานเขียนของอาจารย์ในหนังสือ กลวิธีสอนเด็กให้เรียนเขียนกวี มาใช้บ่อยๆ ดีใจค่ะที่ได้พบเจออาจารย์ในGotoknowท่านเป็นแรงบันดาลใจในการใช้ภาษาไทยและรักการอ่านฉันทลักษณ์ไทยค่ะ ขอบคุณและชื่นชมอาจารย์เสมอค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ