ฉันอาจไม่ใช่ใคร. . . ที่เธอใช้ทั้งหัวใจค้นหา
ฉันอาจไม่ใช่ดวงดาวบนฟ้า. . . ที่เธอแหงนมองดูได้
ฉันเป็นเพียงแสงเล็ก ๆ . . . จากก้านไม้ขีดไฟ
หลอมเป็นแสงสว่าง. . . สุดท้าย...ให้เพียงเธอ
ฉันอาจไม่ได้เป็น. . . ดอกกุหลาบ..ที่ต้องตาใคร
ฉันเป็นเพียงดอกไม้ที่พลิ้วไหว.....ให้เธอยิ้มได้เสมอ
ดอกไม้ไม่มีชื่อในโลก....ไม่มีใครได้พบเจอ
แต่จะเป็นดอกไม้เดียว...ที่บานในใจเธอตลอดไป
ฉันอาจไม่ใช่...สายฝนที่โปรยปราย
เป็นเพียงหยดน้ำ...หล่อเลี้ยงใจให้เธอได้
หากเป็นหยดน้ำตา.....จะหลั่งรินมาให้เธอสบายใจ
รอเวลาเหือดแห้งไป....ให้เธอพบวันสดใส...แสนดี
ฉันอาจไม่ใช่. . .สายลม
แต่ฉันเพาะบ่มความห่วงใย....ทุกลมหายใจนับจากนี้
ในหัวใจที่ว่างเปล่า.....เธออาจไม่มีฉันแล้วก็ตามที
แต่รู้ไว้นะคนดี. . . ทุกความรู้สึกที่ฉันมี...ไม่เปลี่ยนไป
ฉันเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ บนโลกนี้. . .
ไม่ขอเป็นอะไรที่มากมี และยิ่งใหญ่. . .
แม้เธอเห็นฉัน....ไร้ตัวตนบนความห่างไกล
ก็ลืมเถอะเธอ.... ลืมฉันให้หมดใจ . . .
แต่อยากให้รู้ไว้.....ฉันไม่เคยเสียใจ.....ที่รักเธอ . . .
กิ่งไผ่ใบหลิว
มาซึมซับความหวานของบทกลอนและความมั่นคงของหัวใจ ไพเราะมากคะ
สวัสดีค่ะ คุณกิ่งไผ่ใบหลิว ..
"ฉันเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ บนโลกนี้. . .ไม่ขอเป็นอะไรที่มากมี และยิ่งใหญ่. . .แม้เธอเห็นฉัน....ไร้ตัวตนบนความห่างไกล
ก็ลืมเถอะเธอ.... ลืมฉันให้หมดใจ . . แต่อยากให้รู้ไว้.....ฉันไม่เคยเสียใจ.....ที่รักเธอ " ตรงใจจัง..
เขียนดีครับ กินใจมาก อยากเอื้อนเอ่ย
ลมรำเพย ความรัก มาฝากไว้
เธอเห็นฉัน ไร้ตัวตน คนห่างไกล
ช่างจับใจ คำเว้าวอน ด้วยกลอนกานท์
แอบลิ้มชิมความหวาน
ซึ้งจัง แบบนี้แหละ
ความรักในความฝัน
ขออนุญาตตอบทุกท่านนะคะ
สวัสดีครับ
คุณนัฐพร......
คุณณัฐวรรธน์.....
...สวัสดีปีใหม่ค่ะ.....ขอให้พรทุกอย่างกลับไปสู่คุณทั้งสองเป็นสองเท่านะคะ