น่าแปลกใจ

       เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้กลับบ้านเพื่อไปร่วมงานคืนสู่เหย้าโรงเรียนเก่าสมัยมัธยม(สารคามพิทยาคม) ได้พบเพื่อนหลายคนจำได้บ้างไม่ได้บ้าง รู้สึกว่าสมองทำงานช้าลง แต่สิ่งที่ได้มากคือความรู้สึกผูกพัน จากเพื่อนๆและอาจารย์ซึ่งส่วนใหญ่จะเกษียณแล้ว เหลือไม่กี่ท่าน ได้เห็นรุ่นพี่รุ่นน้องมากมายทำความรู้จักไม่หมด อาจต้องมีการพบปะอีกบ่อยครั้งก่อนที่ความรู้สึกจะจางหายไปตามกาลเวลา..

    กลับบ้านคราวนี้ผมได้มีโอกาสไปดูน้าซึ่งไม่สบาย ป่วยมาได้หลายเดือน มีอาการปวดบวมตามข้อ ไปหามาหลายคลินิกดีขึ้นชั่วคราว ไม่นานก็เป็นอีก ผมพยายามซักประวัติและตรวจร่างกาย นึกว่าหลักๆคงต้องแยก ข้ออักเสบรูมาตอย เก๊าท์ ให้ออกก่อนที่จะต้องนึกไปถึงโรคพวก SLE แต่วันที่ผมไปหาปัญหาใหญ่คือมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน กินอาหารไม่แซบ รู้สึกเหนื่อยเพลียมาก ผมจึงแนะนำให้ ไปรพ. ปรากฏว่าไป รพ.แล้วแพทย์ให้ยากลับมากินที่บ้าน (ซึ่งที่บ้านก็มียาเยอะแล้ว..หลายหมอด้วย) ผมจึงตัดสินใจให้ไปเจาะเลือดที่ แลปเอกชน ผมกลับมาก่อนที่ผลจะได้เพราะผมส่ง ANA ต้องรออีกวัน เจ้าหน้าที่แลปบอกน้าว่าผลเลือดเป็นภูมิตัวเองบกพร่องต้องไปรักษาที่ขอนแก่นเท่านั้น เมื่อโทรกลับมาถามผมผมก็ยังรู้สึกว่า เอ....ไม่น่าจะต้องลำบากไปถึงขอนแก่นอีกเกือบร้อยกิโล! หมออายุรกรรมที่บ้านเราก็น่าจะดูแลได้ จึงบอกผ่านทางโทรศัพท์ว่าอย่าพึ่งเสียเวลาไปเลยไป รพ.บ้านเราก่อนดีกว่า น้าและญาติๆต่างมีความเห็นว่าไปแล้วคงได้ยาเดิมกลับมากิน อยากไปหาหมอดังๆที่คลินิกขอนแก่นดีกว่า(ทราบว่ามีรายชื่อหมอที่เพื่อนบ้านแนะนำว่าไปแล้วดีอยู่หลายคน) บังเอิญว่ามีอาจารย์หมออายุรกรรมท่านหนึ่งที่เคยดูแล พ่อและแม่ผมประจำ ผมจึงแนะนำให้เอาผลเลือดไปปรึกษาท่านดู......เมื่อสักครู่ผมโทรกลับไปถามข่าวทราบว่า หมอแนะนำว่าให้ไปรักษาที่รพ.ศรีนครินทร์ ขอนแก่น ผมค่อนข้างแปลกใจว่า ทำไมหมออายุรกรรมโรงพยาบาลจังหวัดจึงรักษาโรคแบบนี้ไม่ได้  .. งง?

[atozorama]

• แม้แต่หมอ...ยังงง !!!
• ยินดีที่ได้รู้จักคุณหมอครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สงสัยเหมือนกันค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

[namsha]

ไปตามสายมั้ยคะอาจารย์ อาจจะรู้จักว่าเพื่อนร่วมวิชาชีพของท่านรักษาเก่ง

แต่เห็นด้วยค่ะ ว่าทำไม Med ใกล้บ้านจึงไม่แนะนำให้ไปรักษา คิดได้หลายกรณีนะคะ

สุดท้ายก็ได้ยาไม่ต่างกัน แต่คำพูด คำแนะนำ การบริการ การตรวจ Investigate ต่างกันเล็กน้อย บางครั้งแค่นี้ก็ทำให้ผู้ป่วยประทับใจ แล้วใจว่าได้ค้นหาตรวจอย่างละเอียดแล้ว แต่คำแนะนำและความรู้ความเข้าใจสำคัญสุด

แต่ความเชื่อที่ฝังลึกของชาวบ้าน(เขาว่ามา ที่นั่นดี ที่โน่นดี อันมีก็มีส่วนไม่น้อย)

คุณแม่หนูเองทุกวันนนี้ยังไม่ยอมผ่าตัด เพราะคุณหมอชวนแต่ว่า "ผ่าเถอะป้า" แต่ไม่ยอมอธิบาย ให้รายละเอียด หรือซักถามสิ่งที่ผู้ป่วยมีความวิตกกังวล แม้เราจะอธิบายอย่างละเอียด บางครั้งถ้าได้คำอธิบายจากแพทย์ผู้รักษาโดยตรงผู้ป่วยจะมีความเชื่อมากยิ่งขึ้น

สาเหตุ หรือคะ แพทย์ไม่มีเวลาอธิบาย ตรวจคนไข้ก็มากพอแล้ว ยิ่งแพทย์เชิงลึก (เฉพาะทาง) ยิ่งพูดน้อย (อาจมีแค่บางคน) ซึ่งสวนทางกับการบริการด้วยหัวใจ การให้ความรู้ และการสือสาร

ขอบคุณค่ะ

[หมอสีอิฐ]

สิ่งที่ผมงง! ก็คือว่าตอนเป็นนักศึกษาแพทย์ก็เรียนมามากมาย ยิ่งเป้นแพทย์เฉพาะทางอายุรกรรมยิ่งเรียนมาก แต่พอออกมาทำงานกลับรักษากันได้ไม่เท่าไหร่ ...ผมเข้าใจว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะระบบของเราทำให้แพทย์เป็นอย่างนั้น....ดังเช่นกรณีตัวอย่างเหตุผลที่แพทย์อายุรกรรมโรงพยาบาลจังหวัดแนะนำไปโรงเรียนแพทย์อาจเป็นเพราะสาเหตุต่อไปนี้(ผมคิดเอง)

๑.หวังดีอยากให้ได้รับการรักษาที่ถูกต้องแม่นยำ....จบความสงสัย?(ทั้งคนไข้และหมอเพราะอาจารย์แพทย์คือที่สุดของระบบเราอยู่แล้ว)

๒.จะรักษาก็ได้ความรู้แพทย์มีอยู่แล้ว...แต่อย่าเสี่ยงเลยเดี๋ยวมีข้อผิดพลาด ๓.รักษาได้อยู่แล้วเรื่องเด็กๆ...แต่คนไข้ที่มีอยู่เดิมก็เยอะแล้วส่งให้คนอื่นบ้าง

๔.อยากรักษา...แต่ตามแนวทางการรักษาใหม่ๆต้องใช้ยาที่โรงพยาบาลไม่มี

๕......

๖.......

๗.......????