writeสาระ (๒๙) ผมหัดเขียนกลอน “ดิน โคลน ฟ้า”

writeสาระ (๒๙) ผมหัดเขียนกลอน “ดิน โคลน ฟ้า”

ดิน             ฉันคือ ครู

    ผู้ยืนอยู่ ด้วยหวัง

    ฉันมีรัก มีพลัง

    ยังหวัง..ด้วยศรัทธา

    มีหน้าที่ ที่หวัง

    มีกำลัง จะฟันฝ่า

    แต่ฉัน เดินย้อนเวลา

    จึ่งมีน้ำตา  ด้วยปราชัย

โคลน             มีน้ำตา  ในวันนี้

    ยังดีกว่า มีน้ำตา ในวันใหม่

    เพื่อแก้สิ่งที่เห็นและเป็นไป

    จะราดไฟ  ด้วยน้ำมัน

      ให้ไหม้ไปให้สิ้น

    ถึงจะจ่อม จมดิน สิ้นด้วยฝัน

    แล้วจะผ่าน สู่คืน ฟื้นสู่วัน

    คงจะมีฝันเมื่อวันไกล

ฟ้า             ฉันคือครู

    ผู้ยืนอยู่ด้วยใจ

    มองฟ้าที่กว้างไกล

    ด้วยดวงใจ  อันอ่อนโยน.

[ศิริวรรณ]

ฟ้า

เธอคือครู

ผู้ยืนอยู่ด้วยใจ

มองฟ้าที่กว้างไกล

ด้วยดวงใจ อันอ่อนโยน

โคลน

แม้วันนี้ มีน้ำตา ฟ้าท่วมดิน

ถึงจะจ่อม จมดิน สิ้นด้วยฝัน

ถึงจะราด รดไฟ ด้วยน้ำมัน

ด้วยความฝัน แก้สิ่งที่ร้าย ให้เป็นดี

ดิน

ถึงวันนี้ มีน้ำตา ขึ้นมาใหม่

ขอเป็นไป ด้วยปลาบปลื้ม ลืมทุกข์เข็น

ยังดีกว่า ตาแห้งผาก เลือดกระเซ็น

ดินชุ่มเย็น ด้วยน้ำฟ้า ท้าเล่นโคลน