วันพ่อ
เมื่อถึงวันพ่อของทุกปี สิ่งแรกที่ฉันจะทำคือการโทรไปหาพ่อของฉันสวัสดีและบอกรักพ่อ สำหรับฉันไม่ใช่แค่การกล่าวคำพูดนี้ตามเทศกาล แต่เพราะฉันและพี่น้องรู้สึกอย่างนั้นจริงๆเพราะพ่อของฉันท่านเป็นพ่อที่แสนดีที่สุดของพวกเรา ตั้งแต่จำความได้ฉันก็จำได้แต่ความรักมากมายที่ท่านมีให้ พ่อของฉันเป็นคนจีนมาจากแผ่นดินใหญ่ สมัยนั้นคนจีนยังยากลำบากมาก อันที่จริงพ่อน่าจะมีความสุขเพราะปู่ของท่านจัดว่าเป็นคนมีเงินเป็นเจ้าของโรงงานทอผ้าและมีกิจการหลายอย่าง ตอนนั้นคอมมูนนิสต์ยังไม่ปกครองประเทศ ครอบครัวของท่านมีที่นามากมาย น่าเสียดายที่พ่ออาภัพแต่เล็กคุณพ่อของท่านคือปู่ของฉันเสียตั้งแต่ท่านยังอยู่ในท้อง ลูกกำพร้ามักจะโดนรังแกเสมอ ทวดมีลูกหลายคนทำให้ทรัพย์สินถูกแบ่งปันไปในหมู่พี่น้อง เหลือให้ย่าและลูกๆไม่มากนัก ทำให้พ่อ ลุง ป้า และย่าต้องอยู่อย่างยากลำบาก
แต่เหตุผลนี้ทำให้ท่านเป็นคนที่สู้ชีวิตและจิตใจแข็งแกร่งมาแต่เยาว์วัย ท่านเห็นสงครามญี่ปุ่นที่บุกประเทศจีนแต่เล็ก โตมาเข้าวัยรุ่นก็ต้องเดินทางมาประเทศไทยโดยลำพัง เป็นนักสู้ที่สู้ยิบตาจริงๆ และสามารถตั้งตัวได้ตั้งแต่ยังอยู่วัยหนุ่ม
พ่อเล่าว่าท่านทำงานหนักมากเพื่อส่งเงินไปให้ย่าที่เมืองจีน และที่ฉันประทับใจก็ตรงที่ท่านบอกว่า ถ้าท่านยังตั้งตัวไม่ได้ท่านจะไม่แต่งงานเด็ดขาด ท่านไม่อยากเห็นลูกๆของท่านต้องลำบากแต่เล็กเหมือนท่าน เนื่องจากท่านขาดความอบอุ่นจากพ่อของท่านมาตั้งแต่เกิด ท่านจึงทุ่มเทความรักทั้งหมดมาให้แม่และพวกฉัน ฉันจำได้ว่าตลอดชีวิตของพ่อทำแต่งานและไม่เคยเลยที่จะนอกใจแม่ ท่านรักคุณแม่มากเหลือเกิน
เวลาว่างท่านจะพาพวกฉันไปเที่ยวเสมอ และเพราะท่านเคยเล่นกีฬาแบดมินตันกระทั่งเคยได้แชมป์ภาคประชาชนของจังหวัดท่านจึงให้พวกเราเล่นแบดมินตันแต่เล็กกันทุกคน ซึ่งคนที่ซึมซับความสามารถทางนี้ของท่านก็คือน้องชายของฉัน ส่วนคนอื่นๆก็เล่นกันสนุกๆเท่านั้น แต่นั่นแหล่ะก็ยกเว้นฉันคนหนึ่งที่ไม่สามารถซึมซับได้เลยแม้นแต่น้อย ฉันยังแปลกใจตัวเองในความไม่เอาไหนทางด้านกีฬาของฉันเหมือนกัน สำหรับฉันท่านเป็นเหมือนฮีโร่ ฉันรู้สึกว่าพ่อของฉันเป็นคนเก่งจังในสายตาของฉัน และฉันจำได้ไม่เคยลืมว่าตอนเด็กๆเวลามีงานฤดูหนาวและพวกเราทั้งบ้านไปดูเค้าประกวดนางงามกันเวลาจะกลับบ้าน อากาศช่วงหน้าหนาวหนาวมากพ่ออุ้มฉันและเอาเสื้อกันหนาวของท่านที่ข้างในมีขนสัตว์บุอยู่ห่อตัวฉันเอาไว้ ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยมากและจำได้ติดอยู่ในใจตลอดมา ตอนเด็กๆฉันมักซุ่มซ่ามเดินชนโน่นชนนี่เรื่อย พ่อจึงมักคอยห่วงถามเวลาเห็นฉันเดินชนว่า ชนเจ็บมั้ยเจ็บหรือเปล่าเป็นภาษาจีนอยู่เสมอ และท่านเป็นคนเดียวที่เรียกฉันอย่างไพเราะและอบอุ่นว่า ม่วยม้วยๆ ทำให้ฉันจำมาเรียกลูกชายพุดเดิ้ลน้อยอันเป็นที่รักของฉันด้วยว่า หนมหน้ม แห่ะๆ
ฉันจำได้ว่าท่านมักคอยสอนพี่น้องผู้ชายของฉันให้รักครอบครัวไม่นอกใจภรรยามาแต่ยังเป็นเด็ก ท่านบอกว่าผู้ชายเราถ้ารักครอบครัวชีวิตจะเรียบร้อยครอบครัวจะมีความสุข ลูกๆก็จะไม่มีปัญหา น่าแปลกที่ท่านมีความคิดเช่นนี้ด้วยตัวท่านเอง ทั้งที่เพื่อนของท่านที่มาจากเมืองจีนด้วยกัน มักมีภรรยา2คนกัน แต่ท่านไม่มีท่านรักเดียวใจเดียวตลอดชีวิตของท่าน แม้นจะมีสาวๆสวยๆมาคอยเข้าใกล้ แต่ท่านไม่เคยสนใจเลย
ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่มีพ่อที่มีคุณธรรม ทำให้ฉันและพี่น้องมีชีวิตเติบโตมาอย่างมีความสุขตลอดมา ทั้งท่านยังเป็นที่ปรึกษาที่เฉียบคมและแม่นยำให้ลูกๆเสมอ ฉันอยากบอกกับท่านว่า ฉันรักท่านและดีใจที่สุดที่ได้เป็นลูกของท่าน และพรุ่งนี้ฉันก็จะบอกท่านอีกอย่างนี้ ทุกๆปีต่อไปเรื่อยๆ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น