Appreciative Inquiry เพื่อองค์กรแห่งการเรียนรู้ (1)
เมื่อวานก่อนผมได้มีโอกาสนั่งคุยกับเจ้าของเครือข่าย Appreciative Business Consultant คุณ Almon เราคุยกันเล่นๆแบบ AI ครับคุณ Almon และคุณวชิราพร ทั้งคู่เป็นคนที่มีผลการเรียนระหว่างการเรียน MBA ดีเด่น คุณ Almon เป็นวิศวกร เคยเป็นรองประธานชมรมหุ่นยนต์ ที่วิศวะ ลาดกระบังมาก่อน
ทุกครั้งที่ผมเจอคนที่เก่งแบบโดดเด่น มีความคิดริเริ่มผมจะถามว่า เด็กๆหลังเลิกเรียนทำอะไร และคำถามอื่นๆ
ผมถามคุณ Almon เจ้าของ Appreciative Business Consultant Club ว่าเด็กๆ คุณ Almon ชอบเล่นอะไรหลังเลิกเรียนคุณ Almon บอกว่าชอบรื้อของเล่น และถอดประกอบใหม่ครับ เรื่องนี้ทำให้ผมนึกถึงวิศกรท่านหนึ่งที่ปัจจุบันเป็นผู้จัดการโรงงานมิตรผล ประเทศลาว เป็นพี่วิศวะ ลาดกระบังผมเหมือนกัน นั่นก็บอกว่าเด็กๆ ที่บ้านก็เต็มไปด้วยของเหลือใช้ และเครื่องมือให้พี่เขาตัดต่อทำของเล่นเพื่อเล่นเองครับ
ผู้เขียนเจอวิศวกรอีกท่านที่เด็กๆเล่าให้ฟังว่าที่บ้านไม่มีเงินให้ซื้อของเล่น เลยชอบทำของเล่นเอง เขาทำกล้องดูดาวเพื่อดูดาวหางฮัลเล่ห์ และกล้องเรือดำน้ำเล่น (ทำจากท่อน้ำ และขยะ) เองตั้งแต่ม. 2 แล้วครับ
เรื่องนี้ไม่ใช่เล่นๆ แล้วนะครับ เป็นไปได้ไหม ถ้าเราอยากให้มีวิศวกรเก่งๆ จำนวนมากๆ เพื่อสร้างความสามารถในการแข่งขันของประเทศ สิ่งที่จะต้องทำที่บ้านคือ จัดสภาพแวดล้อมประเภทห้องที่มีของเหลือใช้ให้เด็กประดิษฐ์ ตามจินตนาการเอง มีกิจกรรมประเภทรื้อและถอดประกอบของเล่นเองครับ
เราจะเห็นว่าแทบไม่ใช้งบประมาณอะไรเลยครับ การศึกษาที่แท้จริงอาจมาจากสิ่งรอบตัวเช่นขยะ
ว่างๆลองถามคนเก่ง รอบตัวดูสิครับว่า ตอนเป็นเด็กเขาเล่นอะไร แล้วฝากเล่าสู่กันฟังด้วยครับ
ความเห็น (2)
เห็นแต่เด้ก ท่าน เล่น แต่ net ครับ
ตอนเป็นเด็กเลิกเรียนผมเล่นเกมส์อย่างเดียวเลยครับ
มันสนุกมากเลยครับโดยเฉพาะเวลามีการแข่งขันแล้วเราเจ๋งที่สุด
ประมาณนั้นครับ