การบริหารเว็บไซต์ราชการให้น่าสนใจ ไม่หมูอย่างที่คิด
วันนี้ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตีสามกว่าๆ ได้นอนคิดอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อย และก็ตัดสินใจว่าจะได้พัฒนาเว็บไซต์ต่อ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยังคาใจผมอยู่หลังจากผมได้คุยกับพี่หัวหน้าที่ทำงานด้วยกัน
จริงๆ ผมก็ยังสองจิตสองใจอยู่ กับการที่เราจะพัฒนาเว็บไปบนจูมล่า cms ตัวใหม่หรือจะไปใช้ตัวที่เก่าหน่อยดี?? เพราะข้อดีข้อเสียต่างๆ นั้นแตกต่างกัน
หากเป็นตัวเก่า(พีเอชพีนุกซ์)การเข้าไปจัดการ เราก็สามารถทำได้ลึกหน่อย ถ้าเป็นตัวใหม่ๆ เขาพัฒนามาไกล การเข้าถึงสถาปัตยกรรมการออกแบบ ทำได้ยากสำหรับคนที่เดินด้วยวิธีการ ครูพักลักจำ แบบผมนี้
พอดีได้มีโอกาสรับทราบถึงความมั่นคงในการทำเว็บไซต์ของพงษ์พีระ ทองแบบ สสจ.พิจิตร เค้าก็ยังมุ่งมั่นพัฒนาต่อบนฐานของ PHPNUKE ก็ทำให้เราได้เห็นว่ามันคงมีอะไรดีบ้างล่ะน้า และได้เปรียบเทียบกัน
..ว่าเราจะสามารถทำให้ได้ดั่งใจต้องการ..ควรเดินไปทางไหนดี
เริ่มต้น ก็ได้ลองมาแต่งตัวให้กับ phpnuke ดู โดยได้รับการแนะนำจากเว็บสุรินทร์ดอทเน็ต ก็ทดลอง ผลคือเราทำได้แฮะ.. ก็ทำให้ผมเองมีกำลังใจ สามารถที่จะปรับแต่งแก้ไขหน้าตาของเว็บได้ลึกขึ้น ..
..เกิดความสนใจขึ้น ก็ลองทำต่อ จากหัวเว็บไซต์ด้านบนต่อไปก็คงจะเป็นในส่วนเนื้อหาของเว็บ (บล็อก) ก็พยายามจะศึกษาด้วยตัวเองไปก่อนเพราะการที่เราจะไปเข้าอบรมนั้น..หากเตรียมตัวไปไม่ดี เราจะไม่ค่อยได้อะไรเลยเพราะความยากของโค๊ดต่างๆ นั่นแหละครับ..ผมชอบใช้การทำวันละนิด วันละนิด ...แนวทางนี้ใช้ได้ดีครับ
ที่ไปที่มา ของการทำเว็บก็ไม่มีอะไรมากหรอก ผมมีโอกาสได้คลุกคลีกับงานด้านนี้มานาน ได้รู้ถึงจุดแข็งจุดอ่อนต่างๆ โอกาสพัฒนา การสร้างทีมงาน การวิเคราะห์ความต้องการขององค์กร ฯลฯ จากทั้งหมดทั้งปวง ก็คือ การสร้างเว็บให้เป็นรูปเป็นร่าง..ภายใต้ความอยากได้ แต่ไม่ได้อยากทำ คิดว่ายังงั้นยังงี้ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เอา
ด้วยสภาพของการที่เราไม่สามารถวิเคราะห์ความต้องการของผู้ใช้ได้ครอบคลุม ก็ด้วยผมนั้นตัวเล็กมากเลยเมื่อดูทั้งองค์กร
ตรงนี้ก็มีทีมผู้พัฒนาเว็บโอเพนซอรส์มาให้เราได้ใช้ ซึ่งมีความสามารถครอบคลุมความต้องการไปถึง 70 เปอร์เซ็นท์ เว็บแบบไดนามิคก็สามารถเกิดขึ้นได้ และจากนั้นก็พัฒนาเรื่อยมาจนท้ายที่สุดก็ถึงเรื่องของเนื้อหาข่าวสารที่ต้องการประชาสัมพันธ์ เรื่องเหล่านี้จำเป็นต้องมีทีมขึ้นมารับผิดชอบเพราะผลกระทบจากข่าวที่นำเสนอจะโดนองค์กรแบบเต็มๆ เรื่องนี้ค่อนข้างเป็นยาขมทีเดียว เนื่องจากองค์กรของเราทำภารกิจหลักเรื่องการดูแลรักษาสุขภาพ
และงานด้านนี้จำเป็นต้องมีคนที่มีอำนาจในการตัดสินใจ รวมทั้งรับผิดชอบต่อผลดีผลเสียของมันด้วย โดยรวมก็ไม่ค่อยจะมีท่านใดสนใจจะมารับผิดชอบเรื่องเหล่านี้ เค้าคิดทะลุว่าทำไปก็มีแต่เสมอกับโดนตำหนิ แถมเหนื่อยอีกต่างหาก ก็จะออกมาในรูปของคณะกรรมการ
ก็อีกละครับงานด้านเว็บไซต์นี้ถ้าไม่ดูแลจริงๆ จังๆ ก็จะเกิดสภาพเว็บตาย หรือเว็บที่มีการเคลื่อนไหวน้อย ขาดความน่าสนใจ
ก็ไม่เข้าตาเจ้านาย ท่านผู้บริหารระดับสูงอีก งานด้านเว็บก็แผ่วอีก แผ่วจนไม่สำคัญเลย ขนาดที่ว่าจังหวัดเล็กๆ อย่างพิจิตรนี้ สื่อที่ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพก็ยังเป็นรถแห่โฆษณาไปตามถนนอยู่ดี และเรื่องที่องค์กรของผมสนใจและก็สำคัญอีกอย่างก็คือการนำงานศิลปะด้านการนำเสนอเข้ามาประกอบให้น่าสนใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำได้ผลดี จนกลายเป็นวัฒนธรรมขององค์กรไปแล้ว อยากให้ออกมาดูสวยงาม เตะตา คล้ายนิตยสารมีภาพเคลื่อนไหวทำนองนั้น
งานด้านศิลปะนั้นสำคัญมากอยู่แล้ว แต่ในปัจจุบันศิลปะในมุมมองของผมนั้นไม่แพ้ด้านวิทยาศาสตร์เลย ศิลปะเป็นจุดที่ทำงานกับอารมณ์ของผู้คน อารมณ์ลูกค้า ปัจจุบันจึงเกิดการนำทุกสิ่งทุกอย่างมาผสมผสานและถ่ายทอดผ่านสื่ออินเตอร์เน็ต ไม่ว่าจะเป็น การพูดคุย การคุยกันแบบเห็นหน้าเห็นตาทั้งที่อยู่กันคนละซีกโลก เห็นว่าไฟไหม้ทวีปไหนในวินาทีนี้โดยภาพกล้องจากดาวเทียม ภาพวิดีโอผ่านเน็ตสดๆ จากแยกที่มีการจราจรติดขัด และอีกสารพัดล่ะครับ ในเรื่องของเว็บไซต์องค์กรก็ต้องการสื่อสาร สารสนเทศ เช่น กิจกรรมต่างๆ ภาระงาน นวัตกรรม รายงานสถิติต่างๆ โดยยึดเป้าหมายนั่นคือการบรรลุวิสัยทัศน์ที่ได้กำหนดไว้ หรืออย่างน้อยๆ ก็เข็มมุ่งขององค์กร..
เว็บไซต์ขององค์กรราชการก็คงจะเป็นได้แบบ ที่เขาควรเป็น.. เป็นเว็บไซต์ที่มีรูปธรรม มีหลักฐานวิชาการรองรับ รัฐธรรมนูญรองรับ ฯลฯ
การที่เราตั้งเป้าสูง อยากได้เว็บไซต์แบบ กระปุกดอทคอม สนุกดอทคอม ที่นี่ดอทคอม ฯลฯ ผมคิดว่าเราสามารถคิดได้ แต่เว็บที่คิดได้นี้จะเป็นจริงหรือเปล่า ผมไม่แน่ใจครับ
ความเห็น (2)
สวัสดีครับ
- เข้ามาเรียนรู้ืนะครับ ผมเองก็ชอบทำเว็บ ใช้ เคยลองหัดใช้ CMS หลายตัวครับแต่ PhpNuke ยังไม่เคยใช้เลยครับ
- ได้ความรู้ใหม่ในเรื่องการควบคุมเว็บไซต์ด้วยครับ
- ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ
