บันทึกก่อนที่น้ำถ้วมโลก
ระยะนี้หลายท่านคงได้อ่านได้ยินได้ฟังเรื่อง "อีกสามปีนำถ้วมโลก" จากหลายผู้ทรงคุณวุฒิหลายสถาบัญแล้ว ผมเองมีคิดตามว่ามีความเป็นไปได้สูงมากแต่ก็ไม่ได้ตื่นตะหนกตกใจกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น โดยใช้ชีวิตให้เป็นปัจจุบันมากที่สุด พยายามที่จะไม่ซ้ำเติมชีวิตหรือสิ่งใดก็ตามที่อยู่รอบกานเราให้แย่ลงเร็วกว่านี้ อีกทั้งส่งเสริมประคับประคองให้สิ่งดีๆที่มีอยู่ร่วมกับเราอีกยาวนาน
ในถานะมนุษย์ตัวเล็กๆที่อาศัยอยู่บนโลกร่วมกับผู้คนอีกมากมายจึงอยากใช้โอกาสเท่าที่มีอยู่เก็บเรื่องราวในแง่มุมต่างๆที่มีโอกาสได้พบเห็นและหลงเหลืออยู่ในปัจจุบันไว้เป็นหลักฐานขอมูลของมนุษย์ชาติแต่ละท้อองถิ่น ซึ่งอาจจะเสียหายผุพังไปกับกาลเวลา
อีกอย่างหนึ่งคืออยากให้เพื่อนๆ หรือท่านที่เห็นด้วยกับแนวทางที่ทำอยู่เรามาร่วมสร้างและสารต่อกันไปเรื่อยๆ ครับ
ภาพที่เห็นนี้เป็นโลกยามเช้าหน้าประตูทางเข้าด้านทอศตะวันตกของสวนลุมพินีของวันอาทิตย์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ.2552 เป็นวิถีไทยในยุคปัจจุบันที่คนไทยสมัยเก่าไม่คิดว่าจะได้พบเห็นและก็จะเป็นอีกหน้าประวัติศาสตร์หนึ่งที่คนไทยจะไม่ได้พบเห็นอีกแล้ว นั่นก็คือผู้ให้และผู้ขอสามคนทำงานในอาชีพที่แตกต่างกัน
ภาพทั้งหมดต่อจากนี้เป็นปฏิมากรรมที่สวนเบ็ญจศิริ (กรุงเทพฯ) ที่ถ่ายเก็บไว้เมื่อวันอาทิตย์ที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ.2452 ซึ่งผู้เขียนถือเป็นการเก็บรวบรวมปัจจุบันส่งสู่อนาคตอีกชุดหนึ่งที่ผู้เขียนตั้งใจ และคิดว่าถ้าผู้อ่านมีเรื่องราวที่เก่ากว่าหรือใหม่กว่าเราเก็บมาเปรียบเทียบเพื่อให้เห็นความเปลี่ยนแปลงของวิถีประเทศไทยกันครับ
ยิ่งหมู่นี้ดูหนังชุดเกาหลีเรื่อง คิมยอนบก นักเขียนหญิงผู้บอกเล่าเรื่องราวด้วยภาพเขียนด้วยแล้ว เขาบอกว่าภาพหนึ่งภาพบอกเล่าเรื่องราวได้ร้อยคำพันคำ ก็ยิ่งมีความเห็นด้วยและก็เลยออกตะเวนถ่ายภาพเพื่อร้อยเรียงเรื่องราวผ่าน gotoknow.org สู่สายตาผู้สนใจครับ
ด้วยความคาดหวังว่า แต่ระสัปดาห์ถ้าว่างจากงานไปไหนๆจะพกกล้องคู่ใจไปด้วย ความจริงเริ่มทำมานานพอสมควรแล้วและต่อจากนี้คงเป็นช่วงเวลาที่ถ่ายทอดให้ชมกันอย่างทั่วถึง
ครั้งต้อไปเราพบกันกับกันที่สวนลุมพินีกับปฏิมากรรมชุดต่อไปครับ
ความเห็น (4)
ชอบเรื่องราวมากครับ
ขอบคุณครับที่แวะมาชม แวะมาอีกนะครับมีภาพสวยๆให้ชม
สวัสดีค่ะ
.ภาพสวยมาก ดูแล้วสบายใจดี ไม่กลัวน้ำท่วมโลกเลย
.ถ้าน้ำท่วมโลกจริง ขอตายพร้อมคนส่วนใหญ่ในโลกดีกว่านะ วิกฤติสิ่งแวดล้อมน่ากลัวจริงๆ
สวัสดีครับคุณอุดมพันธ์
เห็นด้วยกับคุณอุดมพันธ์ครับ ความกลัว ความกังวนไม่ก่อให้เกิดประโยชน์กับเราเลยสู้เอาเวลาที่มีอยู่มาคิดทำอะไรมี่มีประโยชน์ได้อีกเยอเลยนะ